Árroðinn : blað Alþýðuflokksfélags Akraness. - 01.03.1936, Blaðsíða 2

í samla^inu, að undanteknnin þeim, sem
dvelja á sjulu?aliúsum eða heilsuhælum
vegna langvarandi veikinda.
Allir þessir hrepps'búar eru skyldir
til að greiða þau iðgjöld til samlags-
sjóðs, sem ákveðin eru í reglum samlags-
ins.
En réttindi til bess að njóta hlunn-
inda úr samlagssjoði kafa ekki allir
krepps'buar. Þeir eru undanskilair retti
til hlunninda, sem á síðastliðnu ári
liöfðu 4500 kr. tekjur eða meiri, eftir
að persónufrádráttur liefir átt sér stað
samkvsant skattlögum. Þessir menn létta
■byrði þeirra, sem máttaminni eru, en fá
full réttindi jafnskjótt, sem tekjur
þeirra fara niður fyrir þetta, og gjald-
geta þeirra þar með dvínar„
Þar sem tekjukæstu mennirnir a þennan
iiátt leggja nokkuð í samlagssjóðinn,en
taka ekinert ur iionum, þa verkar það auð-
vitað á þann veg, að gjöld efnaminni
mannann til samlagsins geta verið lsegri
en ella mundi verið liafa.
Sjúkrasamlag tekur jþátt í fjárliags-
legu tjóni, sem veikindi baka samlags-
mönnum og skylduliði þeirra.
Hversu langt samlag getur gengið í
því, fer eftir ýmsum ástæðum. En fyrst
og fremst fer þaö eftir tekjumagni sam-
lagsins, eða því hvað sa.nlagsmenn vilja
á sig leggja, þegar þeir semja reglur
um iðgjöld. Það er því á valdi samlag-
anna sjálfra, að hafa hlunnindin nokkuð
misjöfn. En hver þau eru, verður að til-
greina nákvsanlega í samþykktum samlags-
ins.
í lögum um sjukratryggingar er þó til-
tekið lágmark hiunninda samlagsmanna,sem
ekki má fara niður fyrir í samþykktum sam
lagsins. Þar er svo ákveðið, að sjukra—
samla^ skai veita hjalp vegna veikinda,
sem her er talin:
1. Læknishjálp hjá tryggingarlsdmi, þ.e.
lsekni, sem samlagið hefir samið við,
eða tryggingarstofnunin, að fullu á
sjúkrahúsi og að 3/4 hlutum utan
s jiílÝrahúss . Lsekni shjalp fyrirfram á
viðtalsstofu læknis, se sjúklingurinn
ferðafcer og hsegt að koma því við.
2. Lyf og umbúðir, samkvæmt fyrirsögn
tryggingarlsámis, að fullu a sjulcra—
húsi of að 3/4 hlutun utan sjúkrahúss.
3. Ókeypis vist eftir ráði tryggingar-
læ'mis á sjúkrahúsi, sem samlagið hef-
ir samið við, eða tryggingarstjórn
fyrir þess hönd.
Þetta eru lágmarkshlunnindi, sem öllum
s júkrasamlögum er skylt að v_eijta^ s^pJjxgs—
mönnum, En auk þess er sjúkrasamÍSguíy sT.y 11
að greiða dagpeninga til þeirra, sem óvinnu-
færir eru sökum veikinda#
Öðrum samlögum (í hreppum) er heimilt
að ákveða greiðslu dagpeninga, þeim er
einnig heimilt að ákveða x samþykktum sxn—
um meiri tryggingar, en lágmarksákvæði
laganna gera ráð fyrir, svo sem: fulla
lælmishjálp, læknisaögerðir hja öðrum en
tryggi ngarlaifcni, styxk vegna barnsfæðinga,
styrk upp í útfararkostnað, kostnað við
læknisvitjun, hjúkrunarko st nað utan samí-
þykktra sjúkrahúsa o.fl.
Samlagsmenn fá hina lögskipuðu hjálp
frá sjúkrasamlagi ekki aðeins fyrrr sjalfa
sig, heldur líka börn sín yngri en 16 ára,
sem þeir hafa á framfaari sinu (að undan-
skildum dagpeningum).
Fjárhagsleg hjálp, sem s júkrasamlag
veitir er eftir lögum háð þeim takmörkun—
um, sem hér segir:
Meðlagskostnaður x sjúkrahúsi (og dag-
peningar, þar sem um þá er að ræða) grei ð-
ist fyrir samlagsmenn o^ born þeirra í
allt að 32 vikur á 12 manuðum samflej’i.t,
þc aldrei lengur en 26 vikur alls fyrir
einn og sama sjúkdoma
í sambandi við þetta er rétt að geta
þess, að sá sem í sjúkrasamlag gengur fæn
ekki að jafnaði réttindi fyr en 6 mánuoir
eru liðnir frá þvx að hann héf iðgjakda—
greiðslu, þó má í samþykfctum ei nstakn-a
sjúkrasamlaga ákveða þennan biðtíma nokkuð
lengri eða skemmri.
Eins og áður segir er sjúkrasamlogum
í kaupstöðum skylt að grei ða dagpeninga
til þe irra, sem ekki eru vinnufæ: ii’ sökum
• veikinda.
Hm þetta eru settar nokkrar reglur í
lögum, sem rétt er að hafa til hkióstjénax,
þegar hreppar ákveða hja ser dagpeninga—
greiðslu, án þess að vera lögskyldir til
þess.
Dagpeningar eru tvennskonar, pe.rsónu—
dagpeningar og f jjölskyldupeningar. Ejjphæð
dagpeninga er s júkrasamlögum heimilt að
ákveða í samþykktum sínum eftir ei gi n geð—
þétta, alsstaðar annarsstaðar en í Beykja—
vík, þar er upphæð þeirra lögboðin.
Dagpeningar grei ðast ekki fyrr en vika
er liðin frá því, að hinn tryggði var
óvinnuf æc, .
Það er ákveðið í lögum, að fasfcir
starfsmenn skuli aldrei miSsa nems í af
launum sxnum, í hverju, sem þau eru greidd,
fyrstu 14 dagana eftir að þeir forfallast