Nýtt Helgafell - 01.07.1957, Blaðsíða 7
FORSPJALL
53
urnar um bankafrumvörpin, að eðli-
legt væri, að bankastjóraembætti
skiptust á milli flokka í líkum hlutföll-
um og fylgi þeirra meðal þjóðarinn-
ar. Það hefur verið eitt helzta afrek
þessa síðasta þings að framfylgja
þessari reglu og koma fylgismönn-
um ríkisstjómarinnar í sem flestar
áhrifastöður, einkum hafa kommún-
istar, sem afskiptastir voru áður, not-
ið hér góðs af.
Þessi stefna á sér vafalaust marga
fylgjendur, og hún er í samræmi við
þá tölfræðilegu reglu, að kosninga-
úrslitin séu hin mikla véfrétt, sem
feli í sér allan sannleika. Og þess
vegna eigi sjónarmið stjórnmála-
mannanna, túlkenda véfréttarinnar,
að skipa öndvegi. Þekking, rök,
reynsla verða að sitja óæðri bekk.
Til þess að leggja dóm á styrkhæfni
listamanna þarf fyrst og fremst póli-
tískt umboð, en ekki skilning á list-
um. í menntamálaráð og útvarpsráð
verður að setja skelegga stjórnmála-
menn, en ekki þá, sem þekkingu
hafa á menningarmálum. Bönkum
skulu þeir ráða, sem talizt geta ör-
uggir umboðsmenn flokka sinna, en
ekki hinir, sem reynslu og þekkingu
hafa í rekstri slíkra stofnana, og
svona mætti lengi telja.
Hvað er að gerast? Erum vér á
þessari öld vísindanna að missa
trúna á gildi þekkingarinnar og
komnir á þá skoðun, að leit að sann-
leikanum og virðing fyrir honum sé
tilgangslítill leikur, þegar kemur að
stjórn mannlegs samfélags og menn-
ingarstarfsemi?
Af ofríki stjórnmálanna leiðir, að
pólitísk þægð er meira metin en
þekking, hlutdrægni tekin fram yfir
réttsýni. Ef þannig fer fram, hlýtur
þeim mönnum smám saman að
fækka, sem líklegir eru til að taka
sjálfstæða afstöðu í nafni sannleika
eða réttlætis, en án þeirra er hætt við
að frelsið verði brátt lítið annað en
nafnið tómt.
AÐILD KOMMÚNISTA að ríkis-
stjórn hlýtur að hafa stóraukið þá
hættu, sem fyrir var í þessum efnum.
Það er einmitt grundvallaratriðið í
stefnu þeirra, að alla þætti þjóðlífs-
ins eigi að sveigja undir ríkið og
loks alræði öreiganna. Þess vegna
er ekki aðeins eignarrétturinn þeim
þyrnir í augum, heldur hver sú stofn-
un og hver sá maður, sem óháð
er ríki og flokki. Þeir finna, að allir,
sem eru efnahagslega eða andlega
sjálfstæðir, eru hugsanlegir óvinir
hvers konar ófrelsis og þvingana.
Því hafa þeir nítt þá á alla lund.
Vísindamenn, hugsuði og skáld, sem
ekki hafa getað fallizt á kenningar
Marx, hafa þeir úthrópað sem leigu-
þý auðvaldsins, því að aldrei má
viðurkenna, að andstaða gegn
kommúnismanum geti stafað af öðru
en illum hvötum, mútum, óheiðar-
leik eða ást á eigin hagsmunum. í
stað hlutlauss réttarfars skal því
setja alþýðudómstóla, í stað vísinda
trúarsetningar Marxismanns, og í
stað lista áróður.
Hámarki náði þessi sturlun hjá