Nýtt Helgafell - 01.12.1958, Qupperneq 5

3—4. HEFTI III. ÁRG.
NÓV.—DES. 1958
Bls.
Forspjall
95 Jóliann S. Hannesson: Vísur eftir
jafndægri
96 Sigurður Nordal: Þorsteinn Er-
lingsson
102 Archibald MacLeish: Þú, Andrew
Marvell (H. Hálfdanarson þýldi)
'93 Matthías Johannessen: Síðdegis-
stund í unnskiptingastofunni
*90 Pétur Benediktsson: Eitt pund af
Uýi eða eitt pund af dún
110 Bréf til Helgafells
1*1 Kristján Karlss.: Bókmenntanám
(Fjórar sögur frá Manhatlan II)
114 Stefán Hörður Grímsson: Þrettán
gular, ein svört
115 Sigurd Hoel: Eiga menn að
byggja Noreg?
119 Jónas Svafár: Króna
1~9 bigurjón Ólafsson: Myndir
1 '9 Anthony C. AVest: Frá upptökum
að ósi (Elías Mar þýddi)
I37 Benedikt Gröndal: Tvö bréf
1' Ignazio Silone: Að velja sér fé-
laga (Lífsskoðun mín II)
'3 Undir skilningstrénu
1°1 Bókmenntir (K.K., P.B., R.J.)
80 úr einu í annað (Sv.K., R.J.)
RITSTJÓRN:
Tóvias Guðmundsson
Ragnar Jónsson ábm.
Kristján Karlsson
Jóliannes Nordal
3
OFT VELTIR
LÍTIL ÞÚFA
ÞUNGU HLASSI
Ekki virðast nú mikil líkindi til þess, að
vinstri stjórnin hljóti lofsamlegan dóm sög-
unnar, en engu að síður er trúlegt, að ferill hennar
verði talinn hafa markað tímamót í stjómmála-
sögu Islands. A síðustu tveimur árum hafa allir
alvarlegustu veikleikar ís-
lenzks stjórnarfars komið
fram í stækkaðri og ófrýni-
legri mynd: veikleiki Alþing-
is, tvískinnungur í stjórnarsamstarfi og tilhneig-
ing til að setja kjósendadekur ofar þeirri nauðsyn
að veita þjóðinni forystu í viðureign við erfið
vandamál. Ef til vill verður svo litið á síðar, að
vinstri stjórnin hafi verið nauðsynleg til þess að
opna augu manna og knýja þá til þess að taka
stjórnarfar þjóðarinnar til endurskoðunar.
Síðustu mánuðirnir í lífi vinstri stjórnarinnar
voru mjög táknrænir fyrir vinnubrögð hennar.
Þótt yfir stæði reglulegur þingtími, voru engin
mál lögð fyrir Alþingi og engin tilraun gerð til að
gera því grein fyrir eðli vandamálanna, ef hugs-
anlegt væri, að hinir kjörnu íulltrúar þjóðarinnar
gætu þar einhver ráð til lagt. í stað þess fóru fram
umræður miklar bak við tjöldin milli stjómarflokk-
anna og við þau hagsmunasamtök, sem stjórnin
hafði frá upphaíi stutt sig við. Loks endaði þetta
dauðastríð á því, að ríkisstjórnin, sem þó hafði