Nýtt Helgafell - 01.04.1959, Blaðsíða 16

10
HELGAFELL
Á vörum Sfinxins er saltremma
þokudrungans. Sandurinn blettaður votum
marglittu kossum.
Hann þekkir ekki hreistur á hafgúunum.
Og getur kannski nokkur sú trúað sögninni um sporðinn
sem drukkið hefur úr hnéskel þeirra, þó ekki sé nema einu sinni,
ísblik af skini stjarna ?
Ivlettur og stormur — og öllum hroka
dulinn — nndarlegri en allt, ljúfari en allt,
leikur um hvassbrýndar kinnhnútur auðnarinnar
barnshlátur frá dögum Psammetíks I. . . .
II.
Stjörnurnar flugu. Höfðarnir lauguðust sjó.
Salt rann í stein. Og tárin þornnðu á hvarmi.
Dimmt var í svefnsölum. Hugsanir brugðu á kreik.
Einn þrumdi Sfinxinn og hlýddi á Sahara.
Bylgjuljós runnu. Var eins og frysi
blóðið í steinbákninu. Læddist um varir þess
blátt bros auðnarinnar.
Með útfallinu hopaði nóttin.
Blær straukst um hafið frá Marokkó.
Sandrok á landi. Arkangelsk hraut undir snjó.
Bylgjuljós runnu. Þornað var uppkastið
að kvæðinu um spámanninn, og við Hangö rofaði af degi.
Gcir Kristjánsson þýddi úr jrummálinu.