Nýtt Helgafell - 01.04.1959, Blaðsíða 41

TÍMINN FLETTIR SPILUNUM TVISVAR
35
af efnum sjálfra sín (sem mér annars
ekki líkar svo illa), því í rækallanum
eru þeir þá að stinga upp á 30 ára aldr-
inum? Bardenfleth játaði sjálfur, að
það væri engin ástæða til þess á ís-
landi að taka slíkan aldur, en þorði þó
ekki, að stjórnin skyldi stinga upp á
25 árum, af því hér, sem er allt öðru vísi
ástatt, er 30 ára aldur. Það var eina or-
sökin til, að 25 ára aldrinum í konungs-
frumvarpinu loks var breytt í 30 ár. Eg
vil ekki minnast á „redactionina“ á
frumvarpi þingsins, það yrði of langt
mál. Ekki heldur á atriðin, sem minna
er varið í; það er allt í þoku og reyk. . . .
Þegar ég skrifaði þetta, var ég ekki
búinn að fá bónarskrá og álitsskjal al-
þingis um kosningamálið frá konungi.
Nú (18. sept.) fékk ég það á þessu augna-
bliki. Ekki batnar, þykir mér, við þessi
skjöl. Það er ógnar lítið vit í þeim. Ég
skammast mín fyrir þau niður í hrúgu.
. . . Segðu mér nú satt! Getur nokkur
maður með fullri skynsemi fengið þessa
meining út úr klausunni, sem ég hefi til-
fært? Lýsir ekki þessi misskilningur
ekki einungis fullkomnum ókunnleik til
alls, sem fulltrúakosningum við kemur,
heldur og beinlínis staklegri heimsku.
Þegar alþingi í bænaskránni sinni tek-
ur einu sinni enn upp aftur þessa maka-
lausu röksemd, sem þeir eru svo ógnar-
lega montnir af, „að þegar um almenn-
ingsmál og ekki einstakleg (líklega mál
einstakra staða) er að gjöra, þá sé eng-
in þörf á að hafa nokkurn jöfnuð á full-
trúakosningunum eftir fólksfjölda“ og
það gildi því allt að einu, þó menn láti
innbyggjendurna í einum hrepp eða á
einum bæ eða jafnvel einn mann, þann
sem allra heimskastur er í landinu,
kjósa 39 af fulltrúunum, en alla aðra
menn í landinu þann eina, sem eftir er,
— þá bæta þeir við þessari röksemd:
Náttúrlegast hefði verið, að allt landið
hefði verið eitt kjördæmi, og þar af
leiða þeir gegnum öldungis óútsegjan-
legar vitleysur og galinna manna óra,
að kjördæmin eigi að kjósa jafnmarga
livert, þó þau séu misstór að fólksí'jölda.
Enginn getur séð, að ef það er náttúr-
legast, að allt landið væri eitt kjördæmi,
þá er líka náttúrlegast, að skipta full-
trúunum á kjördæmin eftir fólksfjölda!
Sjá þeir þá ekki, að þegar allir menn
1 landinu kjósa í einu kjördæmi, þá fær
enginn maður stærra atkvæði en hon-
um ber 1 tilliti til fólksfjöldans og eng-
inn minna? Ástæða þeirra er því sú
sterkasta sem orðið getur móti ályktun-
inni. Því segi ég það: Guð hjálpi mér og
föðurlandi mínu! hvað á að verða úr því,
þegar þeir menn eiga að ráða kjörum
þess, sem ekki hafa meiri náttúrlega
„Logik“!
Ég hefi nú lesið breytingaratkvæði
þín. Ég er ánægður með, hvernig þau
eru samin, úr því þú hefir látið leiðast
til að leggja frumvarp alþingis til grund-
vallar, og það finn ég, að þú hefir 'lang-
beztan „parlamentarisk Takt“ af þeim,
þar hafa verið á þinginu, og nóga „Lo-
gik“ til að koma ekki með það, sem
hvað stríðir móti öðru. En ekki líkar
mér það, að þú hefir tekið upp vitleys-
urnar í alþingisfrumvarpinu (t.a.m. um
fulltrúajöfnuðinn), þú hefðir átt að láta
einhvern annan sitja með þær, og þver-
neita að bera þær upp, því það er ekki
nóg að þú segir: úr því það er samþykkt
af alþingi, þá sting ég upp á það sé tek-
ið upp í þetta frumvarp.
Fyrirgefðu mér, bezti bróðir, að ég
er svona reiður við þingið. Það kemur,
eins og þú sér, til af því, að mér blöskr-
ar hvað það er ónýtt. . . .
Þinn heittelskandi bróðir
Br. Pétursson".
(Ævisaga Pjeturs Pjeturssonar, dr. theol.,
biskups yfir íslandi, Þorvaldur Thor-
oddsen samdi, Rvk. 1908, bls. 293—298).
|\ /íér veitist víst varla örðugt að fá les-
endur mína til að fallast á það með
mér, að Brynjólfur hafi um sumt verið
óþarflega stórorður í garð Alþingis í bréf-
inu til bróður síns. Hitt fær engum dulizt,
sem rétt vill hugsa, að gagnrýni hans er
réttmæt í öllum aðalatriðum, og að skiln-