Alþýðuhelgin - 05.02.1949, Blaðsíða 1
5. tbl. Laugardagiír 5. ícbrúar 194!). 1- árg.
I.
Landnáma segir: „Þórir haust-
niyrkur nam Selvog og Krýsuvík“.
Séra Jón Vestmann yrkir vísur um
Strandarkirkju, og segir þar:
„Það hef ég fyrst til frétla
frægra jafningi
Árni för ásetta
efndi úr Noregi
íslands til, óvíst hvar,
stofu flutti valinn við
til vænnar byggingar. i
Hrcpti hríðir strangar,
hörkur, vinda los,
útivist átti langa,
ánauð, liáska, vos;
heit vann guði í þraulum þá,
kirkju byggja af knörs íarmi,
cf kýnni landi að ná“.
Grimur Thomscn scgir: (Sjá Ljóð-
maeli Kh. 1895 bls. 97—98).
Gissur hvíti gjöiði hcit
guði hús að vanda,
hvar sem lífs af laxa reit
lands liann kenndi stranda“.
Þó að enginn viti nú, hvort Gissur
bviti hafi reist fyrst kirkju á Strönd
a 11. öld, eða Árni biskup á 13. öld
(1269—1298), þá bcr þó sögnunum
saman um tildrögin, scm lágu til þcss
að kirkjan var rcist. Sá, scm kirkjuna
■'cisir, cr á leið frá Noregi “lieim til
Islands“, fleslir íslendingar orða þaö
svo. í hafi skcllur á þá fárviðri, skip-
Jð liggur undir áföllum brotsjóa,
lciðin er ókunn og c’nginn veit sér
hjargar von, né hvcrt skuli stefna,
bá heitir stýrimaðurinn því, að þar
skuli guði verða reist hús, sem þeir
Gunnlaugur Krislmundsson:
komist lifandi á land og bjargist
hcim til íslands. Eftir það rofaöi
sjávarsortinn, Ijósbjarmi birtist,
(„ratartæki trúarinnar") storminn
úr rúsfum!
kaus, kringda marar sandi, (scgir
Grímur Thomscn).
Á sama slað hcfur Slrandarkirkja
staðið um aldaraðir. Sandfolc lagði
lægði og stýrimaður stcfndi til Ijóss-
ins og bar úpp að landi í litla vik, —
en þar stóö guðdómlcg vcra, sem
ljósgeislana lagði frá, og lýsti þeim
að landi. Vikin var nefnd Engilvík,
þar sem þeir stigu á land, og þar upp
af var Strandarkirkja byggö: Grunn.
ur þólt sé gljúpur og laus, get ég til
hún standi, guð sér sjálfur kirkju
höfuðbólið Slrönd í cyði um 1690,
og brimið braut malarkampinn fyrir
freinian kirkjuna og skolaði þara og
þönglahrönn upp að kirkjugarðinum,
sem stóð eftir eins og stöpull mcð
moldarrofum, scm Sclvogsbændur
báru grjót í, svo ckki blési moldin frá
beinum dauðra manna, né grunnurinn
undan kirkjunni. Uppi á þessari litlu
loriu stóð Strandarkirkja. ein á auön-