Alþýðuhelgin - 19.02.1949, Blaðsíða 1

7. tbl.
Laugardagtu- 19. febrúar 1949
1. árg.
YilhjáJmur S, Vilhjálmsson:
Þegar bifreiðin kom í fyrsla sinn
VILHJ. S. VILHJÁLMSSON send
,r frá sér þriðju skáldsögu sína inn
skanuns. Er efni hennar sótt á
sóinu slóðir og tvær fyrri skáídsögur
bans og fylgir líkri þróun. Þessi nýja
skáldsaga hcitir „KVIKA“. Nokkrar
sómu persónur eru í þessari sögu og
v°ru í „Brimar við Bölklett" og
■>Króköldu“, en auk þess nýjar. Hefur
Vilhjálmur látið svo uin mælt við
»Alþýðuhelgina“, að í þessari bók sé
Sorð tilraun til að lýsa vissri þróun í
félagsmálefnum, atvinnuháttum og
framförum. Það var uppliaflega ætl.
11,1 Vilhjálms að skrifa þrjár skáld-
sógur um þetta efni, en þær vcrða
fjórar, og bíður hin f jórða í handriti.
'— Kafli sá úr „KVIKU“, sem liér
kirtist, er fyrsti kafli sögunnar.
I.
„Nú er að því komið að við fs.
lendingar fáum að kynnast einni
af furðulegustu uppfyndingum nú-
tímans, hinum svokallaða sjálf.
renningi eða hreyfilvagni eða bíl,
eins og hann er nefndur á erlend-
um málum. Vagn þessi var upp.
götvaður vestur í Ameríku fyrir
nokkrum áratugum, en var þá
mjög ófullkominn. Síðan hafa ver.
ið gerðar á honum margs t konar
endurbætur og eykst notkun hans
stöðugt í öðrum löndum. Einn eða
tveir svona vagnar, en þó ófull.
komnir mjög, hafa komið til
Keykjavíkur áður, en ekki hefur
koma þeirra þó orðið til þess að
nienn teldu rétt að afla þeirra. Nú,
fyrir nokkrum mánuðum, kom
einn svona bifvagn alla leið vestan
úr Ameríku, og hefur hann vakið
geysilega athygli í Reykjavík.
Vagn þessi fer eftir vegunum á
fjórum hjólum; og gengur hann
fyrir mótor, sem drifinn er með
bensíni, og er mótorinn framan í
honum. Einn maður stjórnar vagn-
inum og situr sá við kringlótt stýr.
ishjól, en alls mun hann bera fjóra
menn. Fréttir, sem hingað hafa
borizt síðustu daga, segja að ráð-
gert sé, að þessi vagn fari hingað
í reynsluför einhvern tíma í þess.
ari viku, en færð ræður, svo og
hvort mikið er um ferðalög sveita-
manna með vcgna og hesta á leið.
inni, en þessir bifvagnar eru taldir
hættulegir fælnum hestum. Mönn-
um mun leika mikil forvitni á því
að kynnast þessu undratæki
mannsandans, og má segja, að
fiS Skerjafjarðar.
clckert sé manninum ómáltugt. —
En blaðið vill biðja fólk að fara
mjög varlega, þegar bifvagninn
kemur, því að liann g'etur ekki
numið staðar nema á löngu færi.
Er ráðlegast fyrir fólk að standa
eHki á götunni sjálfri, heldur fyr.
ir innan grjótagarðana. Fífldirfska
borgar sig aldrei, og ef menn
verða fyrir þessu undratæki, er
..víst, að þeir slasast hroðalega.
Nolckrar deilur hafa verið í blöð-
um syðra um, hvaða nafn þessir
vagnar skuli hljóta á íslenzku.
Höllumst við að þeirri skoðun, að
þetta séu réttnefndar bifreiðar.
Bíll er Ijótt nafn, og auk þess
sletta úr erlsndu máli. Síðar mun
þetta blað ræða um þá þýðingu,
sem bifreiðarnar geta haft fyrir
hið stóra og strjálbýla land okk.
ar. .. .“
Þegar ,,Klukkan“ kom út á sunnu.
dagsmorgni, seint í ágúst, og flutti
þessa grein, varð uppi fótur og fit í
Skerjafirði. Fæstir höfðu heyrt bif-
reið nefnda. Yfirleitt þekkti fólk ekki
aðrar vélar en vélarnar í bátunum,
og það átti því bágt með að gera sér
grein fyrir því, hvernig það gæti átt
sér stað, að vagn, sem bæri fjóra
menn, gæti runnið eftir veginum
með mótorkrafti. Ekki gat hann ver-
ið drifinn með skrúfu.
Nú voru búðirnar, bæði Kaupfé.
7*}
nýrri skáldsögu.