Alþýðuhelgin - 12.03.1949, Blaðsíða 7

ALÞÝÐUHELGIN
79
liR höskuldsstaðaannál.
1747.
1 Eyjafirði í Möðruvallasókn fæddi
barnkona tvíbura.meybörn, sam-
®nföst á kvið og bringu. Voru svo seitr
Vaar síður á báðum, en rétt mynduð
n öðru, með tveim höfðum, fjórum
öndum, fjórum fótum og öðrum
s aPnaði. Voru skírð. Svo leit það
nt, að annars saðning væri beggja.
Pan lifðu meir en árstíma eður tvö
ar °g dóu bæði undir eins.

1749.
í’nnn 28. Octobris júbilhátíð hald-
svo hér í landi sem öllum vors
Snnnan úr Hafnarfirði, sem líklegt er
séu bví líka óvanir, og allt fyrir
6tta lak bó húsið varla einum dropa.
að er þvj auðséð, að leki sá hinn
sem er á skólahúsinu og bisk-
Psstofunni í Laugarnesi, kemur af
bvj
Uð,
ha:
að illa eru lögð þökin og illa kítt-
en bað er Schuthes skuld; bví að
nn átti að sjá um það, að þökin
®ru Vej lögg Qg vel værj fr^ þeim
engið; og víst eiga íslendingar hönk
í bakið á Schtithe, ef stórhús
ndsins fúna niður sakir leka fyrir
andvömm hans og verða eigi til ann-
s hæf en að þurrka í beim bvott
^ hjöllum, eins og nú er í Laugar-
aðesi; Og að vísu er bað hart aðgöngu
Islendingar skuli hafa bað bóta-
nst, bar sem beinast sýnist liggja
j!. ’ Schúthe eigi að borga allt það
^°n, sem af aðgjörðum hans flýtur;
§ að vorri hyggju var bað yfirsjón
lshupsins, er hann lét eigi greínda
j.etln skoða húsið þegar það lak svo
k^rskalega, °g hann sá hversu ftá
^ 1 var gengið, fyrst eigi var kostur
v. ví begar í sumar, að fá menn, er
iijSsu hvernig helluþök á að leggja,
ið að segja álit sitt um hvernig geng-
s Vaeri frá húsinu í öllum efnum. En
ar°na fer’ ÞeSar rentukammerið ætl-
. að hafa sparnað við fvrir hönd ís-
endinga.
kóngs löndum og ríkjum í minning
þess, að sá oldenborgiski stammi hef.
ur regerað í 300 ár, frá anno 1449 til
þess þáverandi datum og nú tólfta
kóngs Fridrichs 5.
1750.
Þjófnaðar- og morðsmál kom upp í
Eyjafirði. Þrír bræður, allir á einum
bæ, stálu á öðrum bæ nokkru mat.
arkyns. Tveir af þeim trúðu ei hin-
um þriðja, að liann þegja mundi þar
yfir. Eri sá vildi fara í burt yfir Evja.
fjarðará til annarrar sveitar. Þá sátu
hinir í vegi fyrir honum og tóku með
sér til styrktar þriðja strák. Þeir þrír
myrtu þann eina, kæfðu hann í ánni,
en hann fannst af öðrum mönnum, þó
með sting á sér af broddi. Annar
bróðirinn gat þessu ekki leynt, líklegt
af samvizltu. Svo komst það upp.
Þeir þrír eftir process og dóm voru
réttaðir á extralögþingi í Eyjafirði,
afhöggin önnur hönd og höfuð.
175G.
Fóru harðindin vaxandi. ísinn lá
alltjafnt við. Margt af umferðafólki
varð á þessum vetri úti bæja á mill-
um, og margt fátækisfólk deyði inni
af sulti og vesöld. Voru stórharðindi
norðanlands, allra helzt í útsveitum.
Kýr allmargar skornar kringum
Skaga, í Fljótum, Ólafsfirði, Svarfað.
ardal og víða sauðlaust, og sums stað-
ar gekk fólk frá, flæktist suður og
vestur og fann þar sinn dauða í
þurrabúðum, en það, sem fór á Vest.
firði, komst vel af. Margt af því gift-
ist þar og varð búsælt.
Gekk á þeim vetri og vori hvinnska,
hnupl og þjófnaður almennt af flakk.
andi fólki, líka og sumum, er inni
voru, framar en fyr, er gripu bæði
ætt og óætt. Sauðastuldur víða, einn-
inn hrossa, enda át þá sumur hús.
gangur allt það tönn á festi og það
fundið gat. Ei þóttust nokkrir aldr-
aðir menn hafa lifað slíka tíð um og
eftir Jónsmessu upp á bjargarharð.
ræði til lands og vatns.
. 17G0-
Á þessu og fyrirfarandi árum gekk
fyrir sunnan og síðan norðan í Húna-
vatnssýslu og hvað síðar á sumu
fólki sú ógurlega holdsspilling, köll.
uð sárasótt, er útlenzkir nefná frans-
ós, og hefur siðan hér og hvar við.
haldizt.
^17G1.
Steinhúsabyggingarnar á Bessa-
stöðum og Seltjarnarnesi fyrirteknar
og tveir múrmeistarar þar til inn.
komnir. Smiður Benedikt nokkur
skal smíða járn til Elliðaánna. Kona
hans útlærð í jordemóður (yfirsetu-
kvenna) skólum skal kenna þann
lærdóm innlenzlcum konum. Tugthús
skal byggjast þar syðra. Hve mikla
og marga peninga konungurinn hafi
lagt og gefið til alls þessa og hvað
mikil laun ákvörðuð sérhverjum
embættismanni, veit ég ei víst; læt
það því óteiknað.
17G5.
Kom sú íslenzka dugga, Haffrú
kölluð, sem landfógeti hafði smíða
látið hér um 1755, hingað norður í
Hofsós og Höfða með klæði frá
Reykjavík í norðurkaupstaði og
nokkurn fisk að sunnan og flutti aft.
ur suður ull, sem keypt var hér um
Norðurland, — svo sem sú ull var nú
árlega keypt um heila landið til fa-
briqven í Reykjavík. Fógeti hafði og
látið eitthvert sumar fyrirfarandi ára
sækja á duggu tré og viðu á Horn.
strandir. Krákur Eyjólfsson norð-
lenzkur var forsmiður nefndrar Haf.
frúr. Hann druklcnaði þar syðra. All-
ar þessar duggur þrjár, þessa Haffrú
og hinar tvær, sem kóngurinn gaf,
lét fógeti fara til fiskiríis. og til ann!
arra landa, og að síðustu fékk hann
þær allar útlenzkum í burt.-------
Konungurinn lét stiftamtmanninn
senda prófasti síra Birni Halldórssyni
í Sauðlauksdal silfurplötu, er var svo
stór sem lítill hattskjöldur, meinast
hér um upp á 8 eður 10 rd. Þar á var
kóngsins bílæti í fullri mynt og ann-
að fleira eftir venju með latínskum
versum. Þetta var fyrir hans til-
reynslu á sáðverki og aldinvexti, um
hvað velneíndur síra Björn hefur
bækling gjört, sem í Kaupinhafn er
á prent útgenginn.
Ritstjóri:
Stefán Pjetursson.