Alþýðuhelgin - 09.04.1949, Síða 6

110
ALÞYÐUHELGIN
Á SVALBARÐI.
Bólu.Hjálmar var fæddur og upP-
alinn á Svalbarðsströnd. Hann koiU
eitt sinn að Svalbarðskirkju, gekk uni
kirkjugarðinn og orti síðan:
Langt er síðan lék ég hér
lífs með engan dofa, —
fúnir undir fótum mér
frændur og vinir sofa.
Gleðitíð eg þrái þá,
þungum söknuð sleginn,
að eg frelsað fái sjá
fólkið hinum megin.
* * *
STÖKUR
eftir Jósep S. Ilúnfjörð.
í harðindunum.
Svona bjó um söngfuglinn
svella og snjóa breiða.
Nú er Góa gengin inn,
gamla hróið leiða.
Þegar lilánaði.
Fannir sjatna og svellin blá,
syngur vatnahlíðin.
Rlinni fatnað þurfum þá
þegar batnar tíðin.
Svo kom vorið.
Vordags angar ilmurinn
eftir langan vekur.
Benzínfanga fákurinn
frískaganginn tekur.
* * *
Stökur.
Á sjávarbotni sitja tveir
seggir í andarslitrum,
aldrei komast aftur þeir
upp úr hrognakytrum.
Sjávarbylgjur belja oft,
bragnar niðri hljóða,
aldrei sjá þeir efra loft
ellegar ljósið góða.
Konráð Gíslason.
* * *
Veðurvísa gönml.
Suðaustan hann setur upp eyrO’
sinnir hann þó fjörðunum meira>
landnorðan hann leggur á DjúP1
líka hengir hann strákinn í Núp*11'1,
* * *
Iíagyrðingar og vísnavinir! Senú'J
..Alþýðuhelginni'1 vísur og sn1
kvæði gömul og ný, og getið um *
drög ef ástæða er til.
Ritstjóri:
Stefán Pjetursson.
Ivökunnh
DAUÐSMANNSGIIAUTURINN
í SALTVÍK.
Eftir sira Björn Halldórsson.
Þess verð ég að geta (segir síra
Björn í bréfi, dags. 21. nóv. 1858 til
vinar síns, Þorláks G. Jónssonar á
Syðri Tjörnum), að í morgun, áöur
en ég gekk í kirkjuna, stríddi á mig
tilhugsun grautarins í erfinu eftir
Jónas sáluga, mág minn í Saltvík.
Einar Bjarnason, svili minn, sat
þessa erfisdrykkju og sagði mér síð-
an. þegar við báðir höfðum verið í
annarri veizlu, að ekki væri þetta
svo sem neitt að reikna á móti dauðs-
mannsgrautnum eftir Jónas sáluga, ’
því að á honum hefði veirð „einhver
snilld, ónáttúrleg þó“.
Veizlugraulinn góða
geymi’ eg í hjartaþró.
Skýringar:
1) Veitingahús Jacobsens. 2)
Brynjóifur Bergslien, norskur mynd-
höggvari. 3) Magnús Eiriksson cand.
theol. 4) Skafti Jósefsson cand.
phil., síðar ritstjóri. 5) Sigurður L.
Jónasson cand. phil., skrifari í utan-
ríkismálaráðuneytinu. 6) Sr.orri
Pálsson, verzlunarstjóri á Siglufirði.
7) Hólm faktor á Sauðárkróki. 8)
Pétur Eggerz,- verzlunarstjóri á
Borðeyri. 9) Sigurður Jónsson cand.
phil. í Reykjavík. 10) Brynjólfur,
síðar prestur á Ólafsvöllum og Pétur,
síðar prestur á Kálfafcllsstað, tvíbur-
ar, synir Jóns háyfirdómara Péturs-
sonar. 11) Jón Jónsson, síðar prestur
í Bjarnarnesi. 12) Sigurður Jónsson,
síðar sýslumaður í Slykkishólmi. 13)
Hallur Ásgrímsson vérzlunarmaður
á Grænlandi. 14) Björn Jónsson, síð-
ar ráðherra. 15) ? 16) Kristján Jóns-
son, síðar ráðherra. 17) Jón Vidalín
konsúll. 18) Tómas Hallgrímsson
læknir. 19) Veitingahús Jacobsens.
20) Höfundurinn, sira Matthías Joch-
umsson. 21) Steingrímur Thorsteins-
son skáld.
Sú kann sumbl að bjóða,
sem þann graut til bjó.
Af honum fékk ég aldrei nóg.
Á honum var „einhver snilld,
ónáttúrleg þó“.
Jón Ólafsson ritstjóri og skáld,
fæddur 1850, hefur ekki verið gam-
ail er hann orti éftirfarandi vísur,
sem birtust í Norðanfara 1866. Þrjú
fyrstu erindin birtust síðar í ljóða-
bókaútgáfum Jóns lítið eitt broytt,
en tveimur síðustu erindunum er
sleppt þar, en eitt nýtt >erindi sett í
slaðinn. í ljóðabók Jóns frá 1896 er
þetta kvæði fremst, og talið elzt, ort
í febrúar 1866.
ALLT JAFNAR SIG.
Dagar líða, aldir ár,
allt ber tímans straumur;
jafnt má hár það líða og lár
— lífið er sem draumur —!
Sæld hvort eða sorg þú ber,
senn þú öllu gleymir;
samt má heita seggja hver
sæll ef vel hann dreymir.
Líður tíð og loksins má
lífsins þráður rakna;
allir munu ýtar þá
ekki sofna, en vakna.
Þegar þetta er liðið líf
ég lít til betri hafna;
allt þá dauðans endar kif
og aila gerir jafna.
Vel því skaltu bera böl,
böl ei lát þér þjaka;
margur drekkur misjafnt öl
og má þó ekki saka.
Eins og fyrr segir hefur Jón sleppt
tveim síðustu vísunum, en setur
þessa í staðinn:
En ætli lending ein sé jöfn
öllum, sem að deyja
þegar þeir koma í hinztu böfn?
Hver kann það að segja?
I