Alþýðuhelgin - 09.04.1949, Síða 8

112
ALÞÝÐUHELGIN
Barnavinafélagíð Sumargjöf er 25 ára um þessar mundir. Félagið hefur, eins og alkunnugt er, unnið mikið og
ágætt starf í þágu yngstu borgara Reykjavíkurbæjar. — Hér birtist mynd af núverandi stjórn félagsins. Talið frá
vinstri: Arngrímur Kristjánsson, varaform.; Aðalbjörg Sigurðardótúr; Jónas Jósteinsson, gjaldkeri; ísak Jónsson.
formaður; Bogi Sigurðsson, framkvæmdastj.; síra Árni-S.gurðsson, ritari; Arnheiður Jónsdóttir og Helgi Elíasson-
Nikulás bóndi missti konu sína, cn
tók sér ráðskonu. Brátt fór orð af
þvi, að hann ætti vingott við hana og
gerðu flestir ráð fyrir að til hjúskap.
ar myndi draga milli þeirra. En þá
ber svo við, að til vistar á heimilið
ræðst vinnukona, ssm Sigríður hét.
Tekur bóndi brátt að lialla sér að
hcnni, án þess þó að afrækja ráðs-
konu með öllu. Þetta barst sóknar-
prestinum til eyrna, og þykir honum
sem svo búið megi ekki standa, fcr
heim til Nikulásar og talar alvarlega
yfir honum. Kom hann þar ræðu
sinni, að Nkulás yrði að gifta sig og
það sem fyrst.
Nikulás tekur þcssu öllu mcð still-
ingu, en segir síðan;
,,Jæja, ég held að það verði þá að
vera hún Sigríður, hún fer miklu
betur í rúmi.“
* % *
Þótt Siggi fjósamaður þætti eng-
iim sérstakur vitmaður, átti hann
samt úl að koma laglega fyrir sig
orði. Enhverju sinni kom flakkarinn
Stutti Bjarni á bæ Sigurðar. Stóð
eitthvað illa í bæli Bjarna gamla í
það sinn og lenti hann í þvargi við
Sigga. Spurði Bjarni Sigga, hvort
hann væri kjaftapóstur á þessum
bæ. Siggi svaraði:
,,Á ég að skila nokkru frá þér til
hreppstjórans?'*
Flakk er bannað mcð lögum.
* *
Sigurður hét bóndi i Skagafirði.
liann reri eitt sinn til Grímseyjar og
scig í bjargið eftir cggjum. Þá er
hann var niður kominn. greip hann
slik skelfing, aö honum fannst sein
bjargið myndi þá og þegar yfir sig
hrapa. Bað hann þá guð að full-
tingja scr og heitstrengdi, að láta
allt gott af sér leiða, ef hann kæmsl
úr þessari raun heill á hófi. En þá
er hann var upp komimi, kvaðst
hann aldrei skyldi neinum gott gera,
því guð hefði ekki þurft að lciða sig
í þcssa ófæru!
* :H *
Björn hét maður. Bjó hann með
konu þeirri, er Sveina var kölluð og
átti með henni börn. Ekki var hann
nærgætinn vði barnsmóður sína o8
var haft fyrir satt, að hann berði
hana.
Prestur Björns gcrði honum 111191
íyrir þelta framferði lians og sagð'
meðal annars að það væri vondm'
hundur, sem biti tíkina.
„Og svo vond getur líkin vcrið,
svaraði Björn.