Alþýðuhelgin - 26.07.1949, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUHELGIN
195
- -----------^ - C iflj
Gamli tíminn. — Fallegt áraskip undir íullum seglum. — Myndin er írá Vestmannaeyjum.

heim og ekki crindi feginn, því þá
var fennt kotið og fannst ekki, þá til
var komið. Hafði þá kona mín verið
inni lukt 18 dægur undir þessari
óttalegu ábreiðu með 2 börn og ann-
að ekki af fólki. Kúnni og kindun-
um hafði hún getað gefið, því undir-
gangur var til kindahússins og í læk-
inn, en kýrin var í baðstofu. í þess-
um nauðum hafði lcona mín til
bragðs tekið að brúka loft, er við
áttum í skemmu, fyrir stoðir og setti
undir bæjarhúsin, þar sligast vildi,
með því að saga og kljúfa fjalirnar,
og mokaði hún 18 álna langan gang
út og fram úr bæjardyrunum til að
leita eldiviðarhlaða, er þar átti að
vera, því allan þennan tíma gat hún
ckki eld upp tekið, og ckki þorði
hún að sofna, nema láta eldra barnið
vaka á meðan, en 15 tröppur voru
upp úr bæjardyrunum. Þennan áð-
urnefnda nýársdag kom maður frá
Möðruvöllum, næsta bæ, að lcila
kotsins og fann ekki, gekk ofan að
Vík .og safnaði mönnum, svo þeir
urðu 12 saman, og þá þeir komu til,
var kona mín búin að moka sig upp
úr kotinu. Sýndist þá mönnum óráð,
að við skyldum þar um veturinn
vera, og bauð bróðir hennar okkur
til sín og það þáðum við. Var síðan
kúnni ekið í húð af þessum 12 hjálp-
armönnum að Ámá til Ásmundar
bróður konu minnar, en kindunum
kom ég síðan þangað. Þar liéldum
við til í hálfan mánuð; þá gerði síð-
an híáku og hleypti öllu í gadd, svo
við fluttum okkur heim aftur í
Grundarkot.
Þá ég var hcim kominn tók ég mér
ferð á hcndur einn góðan veðurdag
inn að Brúnastöðum í Fljótum til að
finna þar kunningja minn, bóndann
Jón, og biðja hann í harðindum
þessum að taka af mér kapalinn
minn til bjargar. Kjaga ég nú að
heiman með hana í taumi upp svo-
kallað Uxaskarð og þaðan hrapaði
ég með hrossið, en hélt þó öllu ó-
skemmdu. Sncri ég þá frá þessari
giæfraferð og út á Iiólsskarð til
Siglufjarðar, tók nú mitt gamla
korn, er ég fyrr yfirgaf um veturinn
og fyrr segir. Batt ég nú bagga upp
á hrossið og' er þar um nóttina. Dag-
inn eftir cr hríð á komin. Samt sem
áður lagði ég upp til heimferðar um
morguninn og afeggjaði mjög þó
bóndinn Jón á Hóli þáverandi, en ég
hélt áfram, þar til ég um síðir varð
undan að halda og oían að Leyningi,
og beiddist þar húsa, og' það gat ég
fengiö fyrir sjálfan mig, en ekki
kapalinn. Þótti mér þá fyrir og hélt
þaðan í fússi og þenkti nú að liggja
úti, ef ekki vildi betur til, en þegar
ég hélt fram með gilinu og mér var
að detta í hug, að bezt væri varlega