Alþýðuhelgin - 13.08.1949, Blaðsíða 6
214
ALÞÝÐUHELGIN
„Flýttu þér að ná í lækni,“ stundi
Sing Lum upp við kínverska þjón-
inn sinn. — Þjónninn varð óttasleg-
inn á svipinn og hraðaði sér út úr
herberginu.
Sing hafði einmitt ætlað sér að
fljúga frá Shanghai til Hong Kong
þenna dag, en allt í einu fékk hanu
kölduflog, ógleði og ákafa maga-
verki.
Hann beið nærri klukkustund eft-
ir þjóninum, viðþolslaus af kvölum.
Það hlaut að vera læknir í þessu
stóra Shanghaigistihúsi eða að
minnsta kosti í næsta nágrenni.
Honum versnaði stöðugt. — Loks
kom þjónninn. „Hvar í fjandanum
.. .-“ öskraði Sing og hætti andartak
að halda um magann á sér. „Lækn-
irinn er í fríi,“ sagði þjónninn góð-
látlega. „Lyfsalinn mælti með
þossu.“ Hann rétti fram glas með
pillum, sem voru á stærð við stór
högl.
Sing ýtti pilluglasinu frá sér.
Hann var ekki trúaður á austur-
lenzkar skottulækningar. Hamingj-
an mátti vita, úr hvaða óþverra pilt-
urnar voru búnar tiL
„Náðu í lækni á augabragði, ann-
ars verður þú látinn bera ábyrgð á
dauða mínum,“ stundi hann.
Þjónninn fór, en nú var Sing orð-
inn svo veikur, að honum var sama
hvað hann reyndi. Hann gleypti
nokkrar pillur. —
>»
Þegar hann kom seinna til New
York, sagði hann við ameríska kunn-
ingja sína: „Það var heimska af mér
að vantreysta lækningaaðferðum
forfeðra minna. Tuttugu mínútum
eftir að ég gleypti pillurnar, fór mér
að batna, og klukkutíma seinna gat
ég borðað venjulegan mat.“
En það sem Sing furðaði sig mest
á var það, að kunningjar hans urðu
ekkert hissa og sögðu honum, að
hann gæti fengið nákvæmlega sömu
pillur í New York.
Þúsundir amerískra Kínverja nota
þessar pillur við magakvillum. Þær
eru búnar til úr algengum jurtum
og því ekki nærri eins íburðarmiklar
og merkilegar og mörg önnur lyf,
sem búin eru til í tveim „yuk cloys“
lyfjabúðum — í miðri New York
borg, en þau eru gerð samkvæmt
hinni 3000 ára gömlu kínversku
lyfjafræði.
í byttunum í lyfjabúð Ham Din
Chews getur að líta rostungsbeina-
grindur, þurrkuð skordýr, veiði-
kampa af tígrisdýrum, krabbaaugu,
hreindýrahorn, alls konar þang,
grös, rætur og ber og bein úr dýrum.
Meðan á stríðinu stóð, urðu am-
crísku Kínverjarnir að sætta sig við
svo lóleg lyf sem aspirin, hóstasaft
og sulfalyf.
En fyrir skömmu fékk Ham send-
ar nokkrar smálestir af „ósviknu
hráefni“ frá tengdaföður sínum í
Iíong Kong, og það varð mikill fögn-
uður í öllum Kínahverfum hinna
amerísku borga.
„Kínverjum fir.nst amerísku lyfin
vera miklu lélegri en okkar lyf,“
segir Ham Din. Á hinn bóginn mega
kínverskir „lyfjafræðingar“ ekki
selja hvítum mönnum lyf sín.
*
Ham Din hefur nú 400 lyf í hillum
sínum. Lyfin eru ekki auðkennd, en
Ham getur bent á það, sem við á,
án þess að líta um öxl. Á búðarborð-
inu liggja svonefndar „kraftrætur“,
sem kosta 40—95 dollara stykkið.
Kínverjarnir segja, að ræturnar
geri veikburða menn sterka. „Vöðv-
arnir stækka. Og í veikindum valda
„kraftrætur“ aukinni blóðrás, og
gera þannig önnur lyf áhrifameiri en
ella.“
Miklu dýrmætari eru þó horn af
mjög sjaldgæfum og smávöxnum
hreindýrum. Hann hefur þau til
sýnis í búðarglugganum. Þau kosta
2500 dollara og Ham Din selur þau í
smástykkjum. Hann klýfur hornið í
þunnar flísar, og séu þær settar í te,
er það talinn mjög styrkjandi
drykkur.
Hann ráðlegg'ur viðskiptavinum
sínum aldrei neitt. „Hver fjölskylda
hefur sínar sérstöku aðferðir, sem
hafa gengið í erfðir frá kynslóð til
kynslóðar,“ segir hann, „ég afgreiði
aðeins það, sem beðið er um.“
Hér verða talin nokkur hinna
sjaldgæfu efna, og' þeir sjúkdómar,
sem þau eru álitin lækna:
Bakvcrkur: Þurrkaðir rádýrahalar.
Lyfið cr áhrifamest, þegar rádýrið
er skolið á fleygiferð niður brekViu.
Fótavciki: Klær af Tíbetbirni,
bleyttar út í vínanda.
Minnisleysi: Heili úr leðurblöku.
Blóð’eysi: Hæna, fyllt með kín-
verskum jurtum.
N ý rnasjúk tl ói n a r: Þ u r rkaðar
slöngur og margfætlur, blandað
sj'kri, jurtasafa og hunangi.
Krampi: Gall úr kyrkislöngu.
Augnbólga: Krákunef.
Stífkrampi, holdsveiki og blóð-
eitrun: Þurrkaðar bambusslöngur.
Hugleysi: Seyði af tígrisdýrs-
hjarta eða hjarta alræmds stiga-
manns. (Ham Dim hefur því miður
ekki hið síðarnefnda á boðstólum.)
Syfiiis: Möluð nashyrningshúð.
Ilósti: Þurrkaðar engisprettur.
Bóignjr bálskirtlar: Pressuð skor-
dýr, blönduð salti og eplum. Ath.:
Borðist hægt.
Fyrir stríðið seldi Ham „tígris-
dýravín“ — en það var bruggað úr
möluðum tígrisdýrabeinum, jurtum
og rísvíni. Glasið kostaði hátt á ann-
an dollar, en myndi vera margfalt
dýrara nú, ef það fengist.
Ham viðurkennir, að kínversku
lyfin seljist vegna þess, hve þau
reynist vel — en hvorki hann né við-
skiptavinirnir vita hvers vegna þau
lækna sjúkdóma. En amerískir vís-
indamenn furða sig á því, hve kín-
versku „skottulækmngarnar" bygg-
ist á miklum sannindum.
Arthur Maas, prófessor við Suður-
Kaliforníuháskólann, uppgötvaði t.
d., að „Ma Huang“ — þurrkuð
þorskahúð —, sem var ráðlögð við
bjúg, inniheldur bufogin, bufotalin
og bufatokin, sem eru mjög góð lyf
við hjartasjúkdómum. Annað efni í
„Ma Huang“ hefur svipuð áhrif og
adrenalin.
Maas prófessor var tortrygginn
gagnvart tígrisdýratönnunum sem
lyfi gegn máttleysi, þar til hann
komst að raun um, að þær innihalda
mikið af kalsiumfosfati, sem sumii’
hvítir læknar ráðleggja við þessum
lasleika. Honum þótti það hlægileg
fjarstæða að gefa krabbaauga við
magakvillum, þar til hann uppgötv-
aði, að þau innihalda kalsiumklorid,