Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Qupperneq 73

Auk þess tegundirnar, Stropharia aeruginea, Arrhenia auriscalpium
og Hygrocybe vitellina, sem hafa aðeins fundizt á einum stað hver, í
þeim hæðum sem gefið er upp í töflunni um hámörkin.
ÞÖRUNGAR
(Algen)
Það hafði verið ætlun okkar að safna þörungum úr mismunandi
hæð í fjallaferðum okkar. Úr þessu varð þó minna en skyldi, og það
litla sem við söfnuðum hel’ur okkur ekki tekizt að nafngreina svo
öruggt sé. Ohætt má þó fullyrða, að bláþörungar og kísilþörungar vaxa
oft rnjög hátt í fjöllunum, jafnvel ofan við 1000 m h., þar sem raki
er nægur. Grænþörungar fara einnig talsvert hátt, og hafa fundizt í um
það bil 1000 m h. Eru það mest Ulothrix-tegundir sem svo hátt fara.
Kransþörungar (Characeae) hafa fundizt í allt að 000 m h. Annars
verða þörungarnir að bíða betri tírna.
EFTIRMÁLI
Segja má, að við lifum á tímum notahyggjunnar. Aftur og aftur
er spurt hvaða not séu að þessunr og þessum rannsóknum, hvaða
praktískt gildi þær hafi o. s. frv. Enda þótt þetta sé óviturleg spurning
að dómi fræðimannsins, er ekki úr vegi að athuga þessa hlið málsins
lítillega.
Við höfum hér á undan leitazt við að sýna fram á sambandið milli
loftslagsins og hæðarmarkanna. Þetta samband er alls staðar til stað-
ar, í nokkurn veginn sömu hlutföllunum. Það er því augljóst, að ráða
má í ýmsa jrætti veðurfarsins eða loftslagsins á hverjum stað, eftir hæð-
armörkum plantnanna. Það er t. d. auðvelt að sjá það af hæðarmijrk-
um snjódældaplantnanna hve snjósælt muni vera á einhverjum stað.
Enda þótt sambandið milli hæðarmarka og loftslags, sé ekki stærð-
fræðilega formúlerað, má segja það almennt, að há efri og þó enn
frekar neðri mörk (lágmörk) þýða að öllu jöfnu hentugra loftslag, fyrir
hvers kyns ræktun. Það er t. d. augljóst af hæðarmörkunum í Inn-
Eyjafirði, að ]rar getur þrifizt barrskógur, en jafn augljóst að í útsveit-
unum á barrskógur erfitt uppdráttar.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra (59