Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Qupperneq 108

mér helzt vera, að grasvíðifylkið sé tegundafleira hér en í Skandinavíu.
Má vera það stafi af því, að hér ná grasvíðidældirnar lengra niður en
þar. Þá er stinnastör (C. Bigelowii) mun algengari hér en í grasvíði-
dældunum þar.
Þeir höfundar, sem einkum hafa lýst grasvíðidældunum í Skand-
inavín og Finnlandi eru Knllioln 1949 p. 159, 1932 p. 87, Söyrinki
1949 p. 52, Gjœrevoll 1949 p. 61, 1950 p' 358, 1956 p. 94-134, Nord-
hagen 1943 p. 265, Resvoll-Holmsen 1914 p. 43, 1920 pp. 84—85 og
Samuelsson 1916 pp. 49—50.
í hinum skandinavísku gróðurhverfum ber meira á rjúpustör
(Carex Lachenalii) og rauðstör (C. rufina) en hér, enda finnast þær
tegundir naumast í hreinum gTasvíðidældum hér á landi, og þykir mér
það benda til, að gTasvíðidældirnar séu þurrari hér en í Skandinavíu.
Ef til vill er það einnig orsökin til þess, að stinnastör er algengari í
þeim hér en þar.
Nordhagen 1943 p. 264 telur 5 gróðursveitir til Cassiopeto-Salicion:
Salicetum herbaceae boreale.
Cassiopétum hypnoidis.
Caricetum rufinae.
Luzuleto-Ranunculetum glacialis.
Anthelieto-Polytrichétum sexangularis.
Hér eru það einungis tvær fyrsttöldu sveitirnar, sem máli skipta.
Grasvíði sveit sú, sem hér er lýst heyrir undir Salicetum herbaceae
boreale, enda þótt hún að sumu leyti nálgist Cassiopétum hypnoidis.
í nokkrum athugunum mínum gætir ntosalyngs (Cassiope hypnoides)
verulega, en að öðru leyti hafa atlmgunarblettir þeir ekki greint sig
frá öðrum blettum þessarar gróðursveitar, svo að ég hafi talið rétt, að
gera úr þeim sérstaka sveit, sem þá vitanlega yrði mosalyngssveit
(Cassiopétum hypnoidis). En báðar þessar gTÓðursveitir eru skyldar, og
ntér er fullljóst að mosalyngssveitin finnst hér á landi, þótt ég geti ekki
að svo stöddu gert grein fyrir henni.
Algengustu tegundir grasvíði sveitarinnar eru: grasvíðir (S. herba-
cea), kornsúra (Polygonum viviparum), stinnastör (Carex Bigelowii),
grámulla (Gnaphalium supinum), fjallasmári (Sibbaldia procumbens),
túnvingull (Festuca rubra), engjafífill (Taracacum croceum coll.), kló-
elfting (Equisetum arvense) og fjallasveifgras (Poa alpina). En á sum-
um stöðum verða aðrar tegundir, sem ekki eru eins stöðugar og þessar,
meira áberandi. Af þeirn má nefna fjalladúnurt (Epilobium anagalli-
difolium), fjalladeplu (Veronica alpina), fjallafoxgras (Phleum commu-
104 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði