Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Side 115

á hverfið, og flötur lians er miklu stærstur allra háplantna, eða 80—
90% og jafnvcl meira, af jreim hluta yfirborðsins, sem háplöntunum
er leyfður. Aðrar algengustu tegundirnar eru: kornsúra (Polygonum
viviparum) sem gengur næst grasvíðinum að tíðni og fleti, stinnastör
(C. liigelowii), sem að vísu er staðföst tegund í hverfinu, en bæði strjál
og vanþroska, grámulla (G. supinum), túnvingull (F. rubra) og fjalla-
sveifgras (P. alpina) hittast alloft en ætíð strjálar. Annars finnast flest-
ar hinar eiginlegu snjódældategundir í hverfi jressu, en svo strjálar
og sjaldgæfar, að Jrær eiga engan verulegan þátt í samsetningu Jress.
Venjulegast er hverfið tegundafátt, en Jró getur út af ])ví brugðið við
sérstök skilyrði. A-plönturnar eru í yfirgnæfandi meirihluta, og ná
stundum 100%, að meðaltali í Jressum athugunum 80.8%. Þess er að
gæta, að blettur XVII. 3 er afbrigðilegur í Jressu efni, ef honum er
sleppt, er meðaltal A-tegundanna 85%. Lífmyndirnar þrjár Ch, H
G eru dálítið breytiiegar innbyrðis í einstökum blettum. Að meðaltali
er Ch 34%, H 35% og G 28%. Athyglisvert er, að í einstöku blettum
ná Tli 7—8%. En Jrar er aðeins um að ræða tvær tegundir, augnfró
(Euphrasia frigida) og naflagras (Koenigia islandica). Hin síðartalda
vex einungis Jrar sem jarðvegur er óvenjulega rakur, og að ýmsu leyti
við afbrigðileg skilyrði.
Um einstaka bletti skal tekið fram:
Blettur XVI. 3, Kvígindisfell við Kaldadal, hæð um 700 m. Snjó-
mosi (Anthelia) Jrekur 30—40% af yfirborðinu.
Blettur XVI. 4, Kaldidalur, hæð um 650 m. Bletturinn er í grýttri
brekku, sem hallar til SA, umhverfis eru melar og skriður, gróðurlaust
að kalla, en hvarvetna þar sem dregur í dældir, kemur snjódældagróð-
nrinn fram. Háplöntur Jaekja um 25% af yfirborðinu, snjómosinn
(Anthelia) 30—40%, hitt er grjót eða alls nakin flög, eða Jjau eru með
svo smágerðum hálfmosagróðri, að hann verður ekki greindur með
berum augum. í dálítilli laut skammt frá athugunarblettinum, uxu
sömu háplöntur og taflan sýnir, en auk Jreirra bugðupuntur (Dcs-
champsia flexuosa), fjallasveifgras (Poa alpina) og engjafífill (Taraxa-
cutn croceum coll.), ekki var Jró háplöntugróðurinn Jréttari þar en í
blettinum sjálfum.
Blettir XVII. 1—2, Brunnar Kaldadal, hæð um 400 m. Blettir þess-
ir skera sig að ýmsu frá venjulegum snjódældum, en gróðursvipur all-
ur og samsetning tegunda sver sig í grasvíði-snjómosa hverfið. Blett-
irnir eru á lágum rima milli lækjar og mýrarsunds. Hann er flatur að
kalla, en upp frá læknum er hátt melbarð, svo að sýnt er að snjór ligg-
ur Jrar lengi. Jarðvegur er blautur. Meðfram læknum er örmjó ræma
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆW - FlÓrtt 1 1 1