Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Side 72

hverfinu. Stinnastör (C. Bigelowii) þekur þar ætíð allmikið, en hér er
sáralítið um hana, allt um verulega tíðni. Þá gætir grasvíðis (S. herba-
cea) miklu meira hér en í 64, þótt hann nái þar nokkurri tíðni. í raun
réttri má segja, að hverfi þessi séu miklu betur aðgreind í náttúrunni
en sýnt verður á pappírnum. Þó geri ég ráð fyrir, að rannsókn á mos-
um hefði sýnt meiri mun en hér kemur fram. Auk víðitegundanna
tveggja (Salices) gætir þessara tegunda mest: stinnustarar (C. Bige-
lowii), hálmgresis (C. neglecta), kornsúru (P. viviparum), klóelftingar
(E. arvense), beitieskis (£. variegalum). Þá kemur fjallasveifgras (Poa
alpina) alloft fyrir. í einum blettinum eru klófífa (Eriopliorum ang-
ustifolium) og burn (Sedum roseum) alltíðar. Hverfi þetta er eingöngu
þar sem raklent er, eða við líka staðhætti og 64, en naumlega þó á ár-
bökkum. Tegundir eru fáar, lágmarkið í víðisveitinni. A-tegundirnar
ná hér hámarki 81%, en lífmyndunum þremur Ch, H og G nokkurn-
veginn jafnskipt.
Einstakir blettir:
Blettir XXIII. 9—11, Nauthagi í um 600 m hæð. Á þessurn slóðum
er víðáttumikið gróðursvæði, sem nær ofan frá Hofsjökli og niður að
Þjórsá. Um það allt kvíslast jökulsár og lækir, og í leysingum og vatna-
vöxtum flæðir vatn yfir mestan hluta þess. Undirlagið er alls staðar hið
sama, gamlir jökulaurar og leir og sandur frá kvíslunum. í sjálfum
Nauthaganum hafa myndazt mýrar og flóar, og er gróðri þar lýst í
votlendiskafla þessa rits, en er fjær dregur mýrlendinu tekur við gróð-
urhverfi það, sem hér er rætt um. Hverfið finnst hvarvettna utan með
mýrunum og á öldum innan um mýrasvæðin, þekur það allstóra fláka,
en á hæstu og þurrustu kvíslabökkunum er hverfi 64. Tilsýndar er
allt landið gróið að líta, en þegar um það er gengið, kemur í ljós, að
háplöntugróðurinn er furðustrjáll innan um mosabreiðurnar. Þar sem
þurrast er, koma fyrir gamburmosa blettir (Rhacomitrium), en annars
gætir hans furðulítið innan um aðrar mosategundir. Allvíða eru flag-
skellur stói'ar eða smáar, og í sumum þeirra snjómosaskorpur (Ant-
helia). í flagi í giennd við blett XXIII. 10 uxu þessar tegundir: lækja-
fræhyrna (Cerastium cerastoides), flagasef (Juncus biglumis), naflagras
(Koenigia islandica), lækjasteinbrjótur (Saxifraga rivularis) og snæ-
krækill (Sagina intermedia). Ýmsar þessara tegunda ásamt snjómosan-
um benda til þess, að snjór liggi hér lengi. Algengustu háplöntur eru
grávíðir (S. glauca) og grasvíðir (S. herhacea).
Blettur XXIII. 12, Kjálkaver um 540 m h. á lágum rima, sem ligg-
ur að flóasvæði, þar er gamburmosi (Rhacomitrium) alláberandi en
fleiri mosa gætir þar einnig. Grávíðir (S. glauca) er aðalháplantan.
70 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði