Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Qupperneq 89

hnappur (A. vulgaris) og lambagras (S. acaulis) einu háplönturnar, sem
fyrir koma í öllum athuganablettunum. Aðrar tegundir, sem alloft
koma fyrir en þó alls staðar lítið, eru: Stinnastör (C. Bigelowii), brjósta-
gras (T. alpinum), blávingull (F. vivipara), músareyra (Cerastium al-
pinum), fjallhæra (Luzula arcuata), blásveifgras (Poa glauca) og vetr-
arblóm (Saxifraga oppositijolia). Frá undanfarandi hverfum skilur
hverfið sig í því, að krummalyng (E. liermafroditum), og mosalyng
(C. hypnoides) eru horfin að mstu, en elftinganna (E. arvense og E.
variegatum) og túnvinguls (F. rubra) gætir víðast hverfandi lítið.
betta hverfi er tegundafæst giasvíði hverfanna. A-tegundirnar eru
hvergi jafn yfirgnæfandi eða 94% að meðaltali, og í sumum blettun-
um ná þær 100%. Ch ná hér einnig hámarki 47% að meðaltali, en
H % og G% eru nær jafnar.
Einstakir blettir:
Blettur XXIX. 1, Kjálkaver, Gnúpverjaafrétti, hæð um 500 m á
niótum samfelldrar mosaþembu og mels. Þegar hærra dregur á þess-
um slóðum, hverfur mosaheiðin en melurinn tekur við. Gróðurinn er
strjáll og steinar víða upp úr mosabreiðunni. Grávíðir (S. glauca) er
alláberandi, en hann vex þar víða á melunum. Hverfið er útbreitt á
þessum slóðum, þar sem líkt hagar til.
Blettir XXX. 5—6, Holtavörðuheiði, hæð 570 og 530 m, en báðir
áveðra.
Blettir XXX. 7—8, Holtavörðuheiði, efst á fremur lágum hólkolli.
19. mynd sýnir afstöðu gróðurlenda á þessum stað. 3 er hólkollurinn,
þar sem athuganirnar eru gerðar, 2 er allþýfð mýri en 1 er flói. Þessi
afstaða gxóðurlenda er mjög algeng þarna á heiðinni. Þegar hæðirnar
verða hærri og brattari en hér er um að ræða, er hákollur þeirra venju-
lega blásinn rnelur. í hliðum hennar er þá heiðar- eða jaðargióður,
en oft snjódæld við brekkufótinn,
þar sem jaðar og mýri mætast.
Blettur XXXI. 4, Kvígindis-
fell við Kaldadal, hæð um 650 m,
a mörkum mels og mosaheiðar.
f jallhæra (L. arcuata) er þar mjög
áberandi. Slík mosaheiði hittist
víða um land einkum uppi á fjöll-
um, og er fjallhæran þá stundum
svo þétt, að hún gefur þembunni nokkurn svip. Ef til vill væri rétt að
halla það fjallhæruríkt afbrigði gTasvíðihverfisins, eða grasvíði-fjall-
hæru hverfi.
19. mynd. Gróðurhverfi á Holtavörðu-
heiði. Skýring í texta.
tímarit um íslenzka grasafræði - Flúra 87