Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.05.1967, Qupperneq 87

mjög blautt, 3) mjög þykkur jarðvegur. Allt er þetta til staðar á um-
ræddu svæði, enda eru rústirnar þarna það ferlegasta, sem ég liefi séð.
Man ég eina sérstaka.......Hún reis þannig yfir umliverfið, að hæð
hennar nrun liafa losað 2.5 m. Á Jrrjá vegu um hana girti tjarnarpoll-
ur, sem nær allur var vaxinn mjög stórvaxinni stör (ljósastör (Carex
rostrata)). Ég gizkaði á, að tjörnin mundi ná mér allt að því undir hend-
ur, Jrar senr hún var dýpst. Sunnan að rústinni gekk dálítill hryggur,
en Jró lágur, tæplega yfir 30 sm yfir vatnsborðið í tjörninni. Rústin var
Jrví næst því að vera sporbaugslaga. Þó gekk norðvestur úr henni all-
nrikill hnúður, og var hann mjög sprunginn. Minnti hann á sollið sár.
Stærri ás sporbaugsins var unr 15 metrar, en hinn minni unr 8 m, og
er þá nriðað við brúnir rústarinnar. Allt rúmmál hennar fannst mér
nrundi vera unr 140 teningsmetrar miðað við vatnsborð. Gróður rúst-
arinnar var nær eingöngu þurrlendisgróður. Að vísu festi brok (Erio-
phorum angustifolium) rætur um umvörp rústarinnar, eða á meðan
það gat seilzt í vatn frá tjörninni. Eftir það tóku við Jrurrlendismosar,
rnest grámosi (Rhacomitrium) nreð nokkrunr einstaklingunr blóm-
plantna, helzt grastegundum. Eftir því sem lrærra dró í hliðum lrennar
fjölgaði plöntunum, og í brúnum hennar uxu toppar, sem ég álít að
lrafi verið annað hvort finnungur (Nardus stricta) eða þursaskegg (Ko-
bresia myosuroides)1). En uppi á rústinni var hinn mesti auður, sem
ég lrefi augum litið af fjallagrösum (Cetraria islandica). Þó var miðja
rústarinnar nær gióðurlaus. Var lrún sundursprungin og voru sprung-
urnar ótrúlega djúpar.“ Athugun Jressi var gerð 1920. Guðmundur
telur þetta vera stærstu rúst, sem hann hefur athugað. Hefur hann ekki
brugðið máli á nokkra rúst aðra, sem náð hefur 100 teningsmetrum.
Mál Guðmundar eru að vísu gerð í skrefum og áætluð, en þar sem
hann er Jraulæfður mælingamaður munu þau fara nærri sanni. Mæl-
ingar sínar gerði hann á rústum á árunum 1918—22. Hann telur að
öðru leyti geti lýsing þessi átt við meginþorra rústanna, eins og J^ær
komu honum fyrir sjónir á þessum árum, þótt J^ær væru ekki allar eins
reglulegar í lögun.
Árið 1932 skoðaði Guðmundur sömu rúst og fyrr er lýst og segir
svo: „Þá veitti ég breytingunum fyrst athygli, virtist mér rústin hafa
lækkað um allt að einum metra. Tjörnin umhverfis hana liafði grynnst,
svo að nú var kominn upp hryggur norður af rústinni, að mestu vax-
inn broki. En 1943, er ég fór þarna síðast um, var hún, rústin, gjörsam-
lega horfm. Það verður ekki sagt um allar rústirnar í Grasastykki. Hitt
l) Þetta hefur vafalaust verið þursaskegg.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆtíl - FlÓra 85