Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.2007, Side 13

h
ú
ð
fl
ú
r
Mannkynið hefur málað
á sér kroppinn um aldir
alda, ýmist með máln-
ingu, blóði eða bleki. Það
er því óhætt að fullyrða
að tattú eru ekki ný af
nálinni. Þau eru til í
öllum regnbogans litum,
öllum mögulegu stærð-
um og hinum ýmsu
gerðum. Við ræddum við
nokkra eldhressa Íslend-
inga sem eiga það
sameiginlegt að bera
tattú. Einn er með fót-
boltamark á kálfanum,
annar með kross yfir bak-
ið en ein er með jap-
anska fugla á lærinu svo
dæmi séu tekin. Á bak-
síðu er rætt við Fjölni
Geir Bragason, myndlist-
armann og húðflúr-
meistara.
hvers vegna ert þú með
sjóræningjatattú?
„Ég hef alltaf verið mikill sjóræningi
í mér og stofnaði meðal annars Sjóræn-
ingjafélagið þegar ég var ungur. Ef nú væri
16. eða 17. öld væri ég á sjóræningjaskipi.
Fyrst langaði mig alltaf að verða indjáni
þegar ég yrði stór. Svo þegar ég eltist og
varð þroskaðri ákvað ég að verða sjóræn-
ingi. Ég sá að þetta var ekkert raunhæft, ég
yrði aldrei indjáni. Ég væri sjóræningi ef
ég hefði ekki fæðst á vitlausum tíma. Það
er bara svo lítið af sjóræningjum eftir, því
miður.“
hvenær fékkstu þér tattúið?
„Ég fékk mér tattúið í Gautaborg árið
1990. Ég gerði það að vel ígrunduðu máli
þegar ég var starfsmaður í Volvo-verk-
smiðjunum í Svíþjóð. Á þeim tíma fengu
menn sér tattú í útlöndum, aðallega til að
sýna að þeir hefðu nú verið í útlöndum.“
hvers vegna fékkstu þér tattú?
„Þetta átti að verða miklu stærra og
íburðarmeira. Það áttu til dæmis að vera
gullkista og smá sjór á myndinni. Þetta átti
að verða litríkt og flott tattú en það var hins
vegar svo dýrt að ég neyddist til að sleppa
sumu. Spurði svona: „En ef ég sleppi gull-
kistunni, hvað kostar það þá? En ef ég
sleppi sjónum líka?“ Það endaði með því
að fáninn stóð einn eftir. Í einum lit. Það
var ódýrara.“
hefur þú einhvern tímann séð eftir
því að hafa fengið þér tattú?
„Nei, aldrei. Ég hef alltaf verið ánægður
með þessa ákvörðun. Hún var hárrétt.“
Myndir þú vilja fá þér annað tattú?
„Nei, ég held ekki. Allavega ekki á næst-
unni. Svo reyndar þegar maður er kominn á
elliheimili og hefur ekkert að gera getur mál-
ið horft öðruvísi við. Þá getur verið að mað-
ur vilji fá sér fiðrildi á kálfann eða eitthvað
slíkt, til að drepa tímann. Það er aldrei að vita
hvað manni dettur í hug á efri árum. Þegar
ég verð kominn á elliheimili verður þar allt
fullt af fólki sem er með træbaltattú og annað
slíkt. Ég gæti trúað því að þar myndist svolít-
il tattústemning. Ég vil því ekki útiloka neitt.“
Er sjóræningi í Mér
jón gnarr,
grínisti, leikari og
útvarpsmaður
D
V m
ynd Stefán