Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1958, Blaðsíða 39

með hlátrum. jajnvel langþöglir englar lauma hlátrum sínum eftir vegum til
lwldsins.
áfram . . og viðþolslaust blóðið mun hertaka grátumar, æpandi rajmagnað
blóðið.
holdið storlcar móðum hníjum drápsim, tryllt af jýsn til að yjirbuga þá . .
um það reilcar, um himnana, í leiJc, að öllu sem engu, og undrast að vera
cklci til . . .
(cf blœrinn gruggast mun skeggið vaxa, en falli aslca á grösin mun hana bera
sviplega að og vara um eilíjð, en syndin verða úti að aka . . . )
Jcomi þá eimyrja, strax
eða síðar, yjir oJclcur
að ganga, ganga hingað
og þangað eða horfa eða reykja
cða hamast og blása í dimmu eða fara inn
í hver önnur og sökkva, marflöt,
á grúfu eða á baki, með opin skaut til
fulls, angistarfull eða tryllt af löngun til að halda
áfram að strita, gráðugir, á
öndinni, áfram að slá
skœldum hœlum í þrep og rogast
upp st.iga með ruelur og men eða sitja
við glugga og horfa.
Icomi þá eimyrja, strax!
cða síðar, yfir okhur ötuð
jörð ötuð regni ötuð fýsn ötuð ást.
Jcomi þá, ást, drífa grasa, drifa
söngs, grösin syngi enn, söng
gulur gróður eða söngblár.
Jcomi þá söngur. syngi þá
hvcrt einasta strá á jarðrílci,
tónum, litum. litaður söngur. hann geisi yfir
jörðinni, tónlist á himni, í litum,
í voldugum hvítleiJca, gjósi
upp af jörðu í söngbláum súlum, ríði
öllum himnum, tröllriði himnunum.
hljómi þá söngur! hljómi hann bara, ha!
DAGSKRÁ
37