Félagsbréf - 01.01.1956, Blaðsíða 26

24
FÉLAGSBRÉF
ur að aflijúpast með skelfingu og standi þér þá allir uppi sem ginn-
ingarfífl, ef þér stillið eigi lofi yðar í lióf.
Þetta gerðist ekki. Mér finnst óskiljanlegt, ef ekki bærist einhvers
staðar sársauki eða ásökun yfir þessu í barmi þeirra, sem í góðri trú
á lieiðarleik kommúnískra yfirforingja hafa skrifað, talað, ort og sungið
öllu til varnar, lofs og dýrðar, sem vaxið hefur á akri Stalins, en fá nú
fyrst að heyra, að þeir liafi mjög svo ófyrirsvnju lagt þetta á sig og talað
stórlega af sér. Þótt ekkert væri annað en þetta blygðunarlausa tillits-
leysi við grunlausa jábræður víðsvegar um heim, þá hlýtur það að vekja
viðbjóð og reiði. Og ég vil spyrja: Ætla menn að trúa þeim áfram,
sem tala úr Kreml, í nafni Moskvu, sem útþýðendur hinna dýpstu
pólitísku raka? Hverjir eru svo geðlausir og auðmjúkir, að þeir hljóti
ekki að segja: Nei, liér með er lokið vorri fylgd við vður, virðulegir
meistarar Kremlar-halla. Héðan af munuin vér hlíta forsjá eigin sam-
vizku, yðar samvizka liefur hrugðizt oss, eigið hana sjálfir og einir.
Það liefur margt lieilbrigt og jákvætt vakað í vonum og draumum
þeirra manna margra, sem liafa vænzt þess að heimurinn myndi taka
gagngerum stakkaskiptum til bóta fyrir tilverknað sósíalismans. Og und-
ir merkjum jafnaðarstefnunnar hefur þjóðfélagsmálum vestrænna landa
vissulega verið þokað frain. En ekki litséð um það, að vér komumst
ekki til fyrirheitna landsins undir kommúnískri forustu? Og þó að ekki
væri öll von úti um það, hver vill samt kjósa nokkra þjóð undir örlög
slíkrar ógnarstjórnar, sem Rússar liafa átt við að bíia og fylgiríki
þeirra ?
Um það leyti, sem stórfréttirnar voru að berast að austan, hitti ég
góðkunningja minn að máli. Sakir fyrri kynna af honum, liafði ég
allríka ástæðu til þess að ætla, að lionum væri þungt í skapi vegna
þessara tíðinda, en jafnframt gerði ég ráð fyrir að heyra hjá lionum
einhverjar skýringar og málsbætur. En liann sagði: Þetta eru voða-
legar fréttir, en það er þó eitt gott við þær: Þær gera marga frjálsa.
Þarna er maður ár eftir ár búinn að hlusta á og trúa á þessa postula,
þessar hávísindalegu útlistanir, eftir formúlum marxismans, á öllum
viðburðum, þannig liafa þeir sannað manni, að allt hið ótrúlegasta hafi
verið söguleg nauðsyn, og þegar maður hotnaði hvorki upp né niður í
skýringunum, taldi maður víst, að það stafaði af því, að maöur væri
of lieimskur og of illa upp lýstur sjálfur, því að sannfæringarkrafturinn
var svo mikill og fræðimennskublærinn, lieimspekin svo djúpfundin
og háfleyg. En nú er þetta alltsaman ein bullandi blekking og lvga-