Sveitarstjórnarmál - 01.12.1950, Blaðsíða 42

40
SVEITARSTJÓRNARMÁL
Dómar og úrskurðir.
FRÁ HÆSTARÉTTI.
Genginn er Hæstaréttardóm-
Ríkissjóð'ur — ° .
stríðsgróða- ur i maii milli nkiss]oos og
skattunnn. Vestur-Barðastrandasýslu og
tapaði ríkissjóður málinu, þar eð dómur und-
irréttar var staðfestur í Hæstarétti, en með
dóminum var ríkissjóði gert að greiða sýslu-
manni V.-Barðastrandasýslu f. h. sýslusjóðs
rúmlega 85000 kr. auk 6% vaxta frá 31. maí
1949 til greiðsludags. Fjárupphæð þessi er
vangoldinn stríðsgróðaskattur til syslusjóðs.
Þá var og ríkissjóði gert að greiða málskostn-
að bæði í héraði og fyrir Hæstarétti.
Málavextir eru þeir, er nú skal greina:
í 3. gr. laga nr. 21 frá 1942, um stríðsgróða-
skatt segir $vo: Ríkissjóður greiðir 5% —
fimm af hundraði — af stríðsgróðaskatti, sem
innheimtur er cftir lögum þessum, til sýslu-
félaga og þeirra bæjarfélaga, er engan skatt
fá samkvæmt 2. gr. Fé þessu skal skipt í hlut-
falli við þann tekjuskatt, sem til fellur í við-
komandi sýslu- og bæjarfélögum. í 3. gr. laga
nr. 10 frá 1941, sem felld voru úr gildi með
lögum þessum, var samhljóða ákvæði að öðru
leyti en því, að ríkissjóði bar þá að greiða sex
af hundraði. Ríkissjóður greiddi til V.-Barða-
strandasýslu árið 1941—1946 að báðum árum
meðtöldum, sem hennar hluta í skatti þess-
um, alls um 330 þús. kr.
Sýslumaður V.-Barðastrandasýslu taldi hins
vegar, að ekki hefði verið að lögum farið við
úthlutun fjárins, nema árið 1942 og ætti hlut-
ur sýslusjóðs fyrir árin 1941—1946, að vera
rúmlega 415 þús. kr. — Mismunurinn er um
85 þús. kr. og gerði sýslumaðurinn kröfu til
þessa fjár.
Ríkissjóður gerði til þess kröfn, bæði í und-
irrétti og Hæstarétti, að liann yrði sýknaður.
— Þá kröfu byggði liann á því, að fvrrnefnd
lög um stríðsgróðaskatt séu svo ónákvæm. að
það hafi beinlínis verið tilætlun löggjafans,
enda nauðsynlegt, að lögin skvldu fram-
kvæmd á þaim hátt, að því er varði skiptingu
fjárins, að sem réttlátastur jöfnnður fengist.
Þar eð ríkissjóður taldi sig þannig hafa haft
mjög óbundnar hendur í sambandi við fram-
kvæmd laganna, kveður hann skiptingu stríðs-
gróðaskattsins fyrir árið 1941 hafa verið á
þann veg, að þau bæjarfélög, þar sem ein-
ungis um óverlegan stríðsgróðaskatt var að
ræða skv. 2. gr., voru ekki útilokuð frá hlut-
deild í skiptingu skattsins skv. 3. gr. Hins
vegar var tekjuskattur í hreppum þeim, þar
sem á var lagður stríðsgróðaskattur, ekki lát-
inn hafa áhrif á skiptingu skattsins innbyrðis.
— Þessari skiptingu mótmælti sýslumaður,
þar eð hún væri ekki í samræmi við ákvæði
laganna.
í forsendum dóms undirréttar, segir m. a.
svo:
„Eins og að framan getur á skv. 1. nr. 21
frá 1942 að skipta liluta af stríðsgróðaskatt-
inum milli sýslufélaga og þeirra bæjarfélaga
er engan skatt fá skv. 2. gr. laganna og skal
fénu skipt í hlutfalli við þann tekjuskatt, sem
til fellur í félögunum. í 2. gr. laganna segir,
að ríkissjóður greiði hlutaðeigandi sveitarfé-
lagi 45 af hundraði af þeim stríðsgróðaskatti,
sem þar er á lagður og innheimtur. Sams kon-
ar ákvæði var í 2. gr. 1. nr. 10 frá 1941, að því
fráskildu, að þar skvldi greiða 40 af hundraði.
Ekki verður séð, hvorki af lagaákvæðum þess-
um né greinargerðum að lagafrumvörpunum,