Sveitarstjórnarmál - 01.03.1963, Blaðsíða 28

22
SVEITARST JÓRNARMÁL
manna voru tilsvarandi laun í árslok 1959
kr. 63 173 og lífeyrir kr. 15 927 eða 25%
al launum.
Hér fer á eftir einfaldur samanburður á
ellilífeyri samkvæmt gildandi reglugerðum
flestra viðurkenndra lífeyrissjóða annars
vegar og ellilífeyri almannatrygginga hins
vegar. Miðað er við, að starfi sé hætt við
67 ára aldur og laun hafi verið óbreytt síð-
ustu 10 starfsárin, kr. 80 000 á ári:
Frá alniannatryggingum
Úr lífeyrissjóði Hjónalífeyrir Einstaklingslíf.
Starfstími % kr. kr. kr.
15 ár 20.0 16 000 32 824 18 236
20 - 30.5 24 400 32 824 18 236
25 - 44.0 35 200 32 824 18 236
30 - 60.0 48 000 32 824 18 236
Sé um viðurkenndan sjóð að ræða, verð-
ur hann að hækka greiðslur sínar til sam-
ræmis við lífeyri almannatrygginga. Mið-
að við 15 ára starfstíma hér að framan
þyrfti þannig að hækka árslífeyri úr kr.
16 000 í 32 824 eða kr. 18 236 eftir því,
hvort almannatryggingarnar mundu hafa
veitt hjóna- eða einstaklingslífeyri. í þessu
tilfelli hefði sjóðfélaginn engan hagnað
haft af þátttöku sinni í sjóðnum, þótt hinn
síðarnefndi verði að greiða hærri bætur en
fjárhagsgrundvöllur hans e. t. v. leyfir. Ef
um viðbótarsjóð er að ræða, er hins vegar
einungis greitt eftir hinni almennu reglu,
og sjóðfélaginn fær lífeyri á báðum stöðum.
Af íramansögðu er ljóst, að hinir viður-
kenndu sjóðir taka á sig skuldbindingar,
sem hljóta að létta byrðar almannatrygg-
inga. Þar eð tekna til að standa undir út-
gjöldum almannatrygginga er aflað jafnóð-
um, þ. e. samkvæmt árlegri fjárhagsáætlun,
og í nýjum líteyrissjóðum er eingöngu fólk
á starfsaldri, hefur viðurkenning sjóða í
för með sér fækkun þeirra, sem greiða fullt
iðgjald til lífeyristrygginga, án þess að um
útgjaldalækkun sé að ræða fyrr en að ára-
tug liðnum, og hefur slík viðurkenning því
í för með sér almenna iðgjaldahækkun.
Nefndin taldi, að æskilegast væri, ef
kleift reyndist, að allir lífeyrissjóðir yrðu
viðbótarsjóðir við almannatryggingarnar,
þannig að iðgjöld manna til lífeyristrygg-
inga og réttindi þar yrðu lrin sömu, hvort
sem þeir væru tryggðir hjá sérsjóðum eða
ekki. Þar eð lífeyrissjóðirnir lieyra undir
fjármálaráðuneytið og mál þetta varðar rík-
issjóð sem aðila bæði að almannatrygging-
unum og stærsta lífeyrissjóði landsins, ákvað
nefndin í maí 1961 að senda því ráðuneyti
greinargerð um málið. Nokkru síðar fól
fjármálaráðherra stjórn Lífeyrissjóðs starfs-
manna ríkisins að endurskoða lögin fyrir
þann sjóð, og munu aðalbreytingarnar, sem
fyrirhugaðar eru, vera í því fólgnar, að
sjóðurinn verði gerður að viðbótarsjóði. Ef
slík breyting yrði lögfest, má ætla, að hið
sama yrði uppi á teningnum með aðra lög-
boðna sjóði, sem ekki eru nú jjegar viðbót-
arsjóðir. Tveir sjóðir, sem Tryggingastofn-
unin hefur veitt viðurkenningu, hafa óskað
eftir að gerast viðbótarsjóðir með jtví að
greiða til Tryggingastofnunarinnar ið-
gjaldamismun fyrir liðinn tíma vegna sjóð-
félaga sinna, og enn fremur hafa Jreir gert
ráðstafanir til að breyta reglugerðum sín-
um með hliðsjón af því, að sjóðfélagar