Sveitarstjórnarmál - 01.03.1963, Blaðsíða 29

SVEITARST JÓRNARMÁL
23
njóti íramvegis íullra réttinda og greiði
fullt iðgjald til líieyristrygginga.
At því, sem nú hefur verið sagt, má ráða,
að þeim sjóðum muni fara fækkandi, sem
koma eiga í stað almannatrygginga. 1 sjóð-
um þeim, sem ekki koma á breytingum í
jrá átt, að þeir verði viðbótarsjóðir, er
sennilegt, að óánægja sjóðfélaga með afsal
réttinda hjá almannatryggingum aukist
smám saman eftir Jrví sem fleiri komast á
ellilífeyrisaldur. Enginn vafi er hins vegar
á, að uppgjör fyrir liðinn tíma verður því
erfiðara fyrir sjóðina, sem Jrað dregst leng-
ur. Leggur nefndin Jrví til, að uppgjör verði
lögboðið, sbr. bráðabirgðaákvæði frum-
varpsins.
Telja verður eðlilegt og sjálfsagt, að end-
urskoðun fari fram á lögunt og reglugerð-
um Jreirra sjóða, sem hér eiga hlut að
máli, í sambandi við breytingu í þá átt,
sem hér er gert ráð fyrir. Breytingar þær,
sem af slíkri endurskoðun mundu leiða,
má hugsa sér með ýmsum hætti, og hefur
nefndin því tekið þann kost að leggja til,
að sjáll' lagabreytingin verði engin áhrif
látin hafa á heildariðgjaldagreiðslur né
heildarlífeyrisréttindi sjóðfélaga, r vænt-
anlegar breytingar á ákvæðum k.ers líf-
eyrissjóðs fyrir sig verði látnar skera Jrar
úr. Ákvæði frumvarpsins um frádrátt bóta
almannatrygginga og iðgjalda til Jreirra
eftir 1. janúar 1964 koma Jdví aðeins til
framkvæmda, að endurskoðun hafi þá ekki
farið fram á reglugerð lilutaðeigandi líf-
eyrissjóðs. Verði frumvarpið að lögum, má
telja fullvíst, að sjóðirnir beiti sér allir
fyrir slíkri endurskoðun og taki afstöðu til,
á hvern hátt þeir vilja haga iðgjöldum sín-
um og bótum með tilliti til hinna nýju að-
stæðna, er þeir koma til viðbótar almanna-
tryggingunum, en ekki í stað þeirra eins
og áður.
Rétt er að taka fram, að neíndin getur
ekki fallizt á, að hverjum einstökum sjóð-
lélaga verði gefinn kostur á að ákveða,
hvort hann ciðlist aftur réttindi hjá al-
mannatryggingum, né Jrá leið að skerða
lífeyri Jreirra, sem greitt hal'a skert gjald
til lífeyristrygginga um tíma, Jjar eð hvort-
tveggja mundi hafa í íör með sér óeðlilega
margbrotið eftirlit um áratugi og tæp-
lega reynast fullnægjandi lausn. Það er
einnig í samræmi við Jrann hátt, sem hafð-
ur helur verið á viðurkenningu sjóða og
afsali lífeyrisréttinda, að félagar hvers sjóðs
fái í heild réttindi á ný.
Nefndin ritaði umræddum 19 lífeyris-
sjóðum bréf, Jrar sem greint var frá þeim
breytingum, sem hún hafði í hyggju að
leggja fram tillögur um. Óskaði hún um-
sagnar sjóðanna um hugmynd Jressa, en tók
jafnframt fram, að hefði svar ekki borizt
l'yrir tilskilinn tíma, yrði litið svo á, að
viðkomandi sjóðstjórn væri ekki mótfallin
hugmyndinni. Bárust svör frá 6 sjóðum,
öll neikvæð. Þar eð af sumum svörunum
var ekki ljóst, hvað olli hinum neikvæðu
undirtektum, og nefndinni þótti enn frem-
ur rétt að veita Jreim sjóðstjórnum, sem
ekki höfðu svarað, kost á að skýra sjónar-
mið sín, gekkst nefndin fyrir fundi með
stjórnum hinna viðurkenndu sjóða. Var
Jrar gerð grein fyrir málinu af hálfu nel'nd-
arinnar. Af fulltrúum 12 sjóða, sem þátt
tóku í fundinum, tóku til máls fulltrúar
6 sjóða, sem ýmist töluðu fyrir hönd sjóð-
stjórna eða létu í ljós eigin skoðanir. Voru
fjórir hugmyndinni meðmæltir, en tveir
lýstu yfir andmælum. Af hálfu einnar sjóð-
stjórnar, sem andmælt hafði skriflega, var
Jrví lýst yfir, að hún félli frá andmælum.
Af liálfu Jaeirra tveggja, sem mótmæltu
hugmyndinni, virtist mega ráða, að lána-
sjónarmiðið væri þyngst á metunum, þ. e.