Sveitarstjórnarmál - 01.08.1975, Blaðsíða 45

SÉRA SIGMAR TORFASON, oddviti:
FRETTAPISTILL UR
SKEGGJASTAÐAHREPPI
Skeggjastaðahreppur í Norður-
Múlasýslu er nyrzti hreppur Aust-
urlands. Hann tekur yfir strand-
lengjuna frá Skammadalshöfða,
utan Gunnólfsfells á Langanesi, að
Stapaá á austanverðu Digranesi,
milli Viðvíkur og Strandhafnar.
Hreppurinn var fyrrum miklu
stærri, sem sjá má af frásögn Land-
námu um landnám Gunnólfs og af
öðrum heimildum um mörk fjórð-
unga og biskupsdæma á Skoruvík-
urbjargi, en árið 1841 var sá hluti
hreppsins, er náði yfir mikinn
hluta Langaness, lagður til Norð-
ur-Þingeyjarsýslu og er nú í Sauða-
neshreppi. Byggðin í Skeggjastaða-
hreppi ber þó enn hið forna heiti
Langanesstrandir eða Langanes-
strönd.
Atvinnumál
Heimabátar byrja grásleppu-
veiði um miðjan apríl. Hrognin
eru söltuð. Þeirri veiði lýkur í júní,
og er þá byrjað með handfæri og
síðan með línu, nokkrir liafa
þorskanel. Að jafnaði lýkur veiði-
tíma í byrjun október, það fer þó
eftir veðráttu. Undanfarin sumur
hafa verið gerðir út frá Bakkafirði
12—15 trillubátar.
Ekki h.efur verið reist hór frysti-
liús, en einn þorpsbúa. Hilmar Ein-
arsson á Sólbakka, hefur stofnsett
og rekið saltfiskverkun nokkur ár,
sem kom í góðar þarfir og veitti
atvinnu fólki, sem ella hefði þurft
að sækja hana til annarra byggð-
arlaga. Hilmar fékk keypt af Rfkis-
ábyrgðasjóði hús síldarverksmiðju,
sem reist var hér seint á síldveiði-
árunum, en ekki fullgerð, hús þetta
nýtist nú til fiskverkunar. Þegar
gæftasamt er og góður afli, fást
góðar tekjur á hinum stutta út-
gerðartíma, en margir fara að
heiman á vetrum til vinnu eða
náms.
Heildarverðmæti sjávarafla árið
1973 var 25.0 milljónir króna, eða
Séra Sigmar Torfason, oddviti Skeggjastaöa-
hrepps.
sem næst 446.000,00 kr. á hvern
íbúa þorpsins.
Þó að Skeggjastaðahreppur hafi
bæði fyrr og nú fengið verulegan
hluta síns bjargræðis af sjávargagni
og eigi þar ónotaða mikla mögu-
leika, þá hefir sveitin einnig góð
skilyrði til landbúnaðar. Vfðlendu
heiðarnar, sem liggja að byggðinni,
reynast ákjósanlegt haglendi fyrir
sauðfé, enda er vænleiki sauðfjár
með ágætum. Ræktunarskilyrði
eru mikil og víða ágæt, eirtkum
síðan góð tæki komu til land-
þurrkunar. Vegna lélegra vega til
mjólkurflutninga geta bændur
ekki liaft mjólkurframleiðslu nema
til heimilisnota. Bústofn er því
mestmegnis sauðfé.
Vorið 1974 voru í hreppnum 17
bændur á 14 jörðum. Bústofn var
sem hér segir: sauðfé 3242, naut-
gripir 28, hross 22. Sum búanna
eru mjög smá. Kemur þar ýmislegt
til, hár aldur sumra bænda, heilsu-
brestur o. fl. Telja má í eyði a. m.
k. 11 jarðir og jarðarhluta. Af þeim
eru a.m.k. 6 vel fallnar til búskapar,
þó að bæði þurfi þar að efna til
bygginga og ræktunar til viðbótar
því, sem er. Ekki hafa jarðir þessar
verið til sölu, nema þrjár þeirra
seldust vegna veiðiréttinda í ám.
Fram að þessu hefur litlum sveitar-
félögum verið ofviða að fara í kapp-
boð við slíka kaupendur.
Höfn
Mikið aðdýpi er við lendingu á
Bakkafirði og hrein og skerjalaus
leið að bryggju, sem strandferða-
skip og önnur skip leggjast að, þeg-
ar fært reynist. Hefur öll aðstaða
batnað við lengingu bryggjunnar
og mundi stórum batna við meiri
lengingu.
Þar sem setja þarf báta upp á
land um vetrartímann og einnig í
stórviðrum á sumrum, er útgerð úr
þorpinu einungis á litlum vélbát-
um, en síðustu árin færist í vöxt,
að stærri handfærabátar sunnan af
Fjörðum, sem fiska vð Langanes,
leggi hér daglega upp fisk til sölt-
unar. Hafa skipstjórar slíkra báta
talað um, að þeir vildu setjast að
á Bakkafirði, ef þeir gætu fengið
jtar húsnæði og mættu vænta fram-
halds á hafnarbótum.
SVEITAR STJÓRNARMÁL