Sveitarstjórnarmál - 01.12.1975, Blaðsíða 19
að unnt verði að leysa þarfir allra, sem þess
óskuðu.
Fjarhitun
Áður en lóðum var úthlutað í nýja vesturbæn-
um, þurfti að taka ákvörðun um upphitun svæð-
isins. Um þrjár leiðir var helzt að ræða:
Dvalarheimill aldraSra.
1. Sérupphitun hvers húss með olíu.
2. Bein rafhitun.
3. Fjarhitun, þar sem grunnaflið er ótryggð
raforka frá Landsvirkjun, en svartolíukynd-
ing til vara.
Fyrsti möguleikinn var fljótlega afskrifaður,
þótt auðveldastur væri fyrir bæjarsjóð, enda er
hann í mótsögn við ríkjandi stefnu í orkumálum.
Við samanburð á 2. og 3. möguleika kom í ljós,
að fjarhitun er u. þ. b. 20% dýrari í stofnkostnaði
en bein rafhitun, en að sama skapi ódýrari í
rekstri, enda liagkvæmara að hafa varaafl í svart-
olíukötlum en dieselvélum. í Vestmannaeyjum
verður að vera til varaafl fyrir allt að 100%
af mestu aflþörf vegna þess hve langan tíma það
getur tekið að gera við neðansjávarrafstrenginn
milli lands og Eyja, einkum ef bilun ætti sér stað
að vetrarlagi.
Fjarhitun varð fyrir valinu, og var þá ekki hvað
sízt haft í huga, að með því er öllum leiðum
haldið opnum um nýtingu hita frá nýja hraun-
inu, en allt útlit er fyrir, að yfirstandandi til-
raunir í þá átt sýni hagkvæmni hraunhitaveitu,
sem þjónað gæti byggðarlaginu næstu áratugi.
Þar við bætist, að notkun ótryggðrar raforku til
húsaliitunar er þjóðhagslega mun hagkvæmari
en bein rafhitun.
Hraunhitaveita
Fljótlega eftir að eldgosi lauk, var farið að
hugleiða þann möguleika, að nýta hita frá hraun-
inu til upphitunar húsa í kaupstaðnum. Margir
góðir menn liafa þar að unnið.
Fyrsta hugmyndin var bundin þeirri forsendu,
Vélar fiskiðjuveranna fluttar heim til Eyja á ný.
n ''
gMHIBI :|
Sjúkrahúsið 2. febrúar 1973.
Sjúkrahúsið nú.
273
SVEITARSTJÓRNARMÁL