Sveitarstjórnarmál - 01.02.1981, Side 34

um heyrist, „að í okkar sveitarfélagi séu engin
félagsleg vandamál“, þýðir oftast aðeins það, að
þeim sé ekki sinnt. Sú spurning vaknar, hvort
æskilegt sé að láta sveitarfélögunum eftir svo
mikið sjálfræði um að veita félagslega þjónustu
sem raun ber vitni. Lög um félagslega þjónustu
skylda sveitarfélög alla jafnan ekki, heldur heim-
ila þeim að taka hana upp. Hvort skulum við
setja ofar sjálfræði sveitarfélaga eða jafnrétti
borgara?
3. Jafnvel tilviljunarkenndust virðist sú þjónusta,
sem getur í töflu IIA — framfærsla og aðrar
beinar greiðslur til og vegna einstaklinga í
sveitarfélaginu. Framfærsla er trúlega nær ein-
vörðungu til í stærri sveitarfélögum, en afar mis-
mikil. Núgildandi framfærslulög eru frá því
löngu áður en tryggingalöggjöfin komst í núver-
andi form. Þeirri þörf, sem framfærslan áður
mætti, er nú að langmestu leyti sinnt af al-
mannatryggingum. Tafla IIA vekur þá spurn-
ingu, hvort ekki sé tímabært og sanngjarnt að
stíga skrefið til fulls og ætla tryggingakerfinu al-
farið að bæta úr beinum fjárþörfum landsmanna,
úr því jafnrétti þeirra til framfærslu er svo bág-
borið, sem tafla þessi sýnir.
4. Tafla IV bendir til þess, að sums staðar séu leik-
vellir látnir koma í stað dagvistarstofnana, þ. e.
til eru staðir, sem verja allmiklu fé til reksturs
leikvalla, en litlu til dagvistar. Þá er innbyrðis
skipting dagvistarrýma mjög ólík. Á nokkrum
stöðum eru u. þ. b. jafnmörg leikskóla- og dag-
heimilisrými. Fjöldi rýma á dagvistarstofnunum
á hverjum stað stendur í harla litlu samhengi við
fjölda barna. Dagvistarrými eru til fyrir allt frá
10% barna 0—6 ára og upp i 50%. I fámennari
sveitarfélögum, sem þessi samanburður tekur
ekki til, er víðast alls engin dagvist. Uppbygging
dagvistunar virðist því enn allmjög tilviljunar-
kennd og háð geðþótta, eða öðrum þörfum en
þörfum barna.
Töflur þessar, að vísu með þeim annmörkum, sem
lýst var í inngangi, gefa tilefni til ályktana umfram
þær fáu, sem hér hafa verið dregnar, en það skal
eftirlátið lesendum.
TÍU ÁRA ÁÆTLUN UM UPP-
BYGGINGU DAGVISTARHEIMILA
Félagsmálaráðuneytið hefur kynnt
stjórn sambandsins efni yfirlýsingar,
sem rikisstjórnin gaf við gerð kjara-
samninga Alþýðusambands Islands í
októbermánuði s.l. á þessa leið:
„Rikisstjórnin áformar, að á
fjárlögum ársins 1981 verði 1100
milljónum króna varið til bygg-
ingar dagvistarheimila. Er fram-
lagið við það miðað, að ekki þurfi
að standa á mótframlagi ríkisins í
þessum málaflokki.
Rikisstjórnin mun í samvinnu
við sveitarfélögin beita sér fyrir
áætlun um uppbyggingu dagvist-
arheimila á næstu árum, með það
fyrir augum, að fullnægt verði
þörf fyrir dagvistarþjónustu
barna á næstu 10 árum.
Ríkisstjórnin mun jafnframt
beita sér fyrir því, að auknir verði
möguleikar ófaglærðra starfs-
manna dagvistarheimila til
menntunar með námskeiða-
haldi.“
Menntamálaráðuneytið hefur
ákveðið að skipa fimm manna nefnd
Félagsmálaráðuneytið staðfesti
hinn 14. janúar nýja gjaldskrá fyrir
sundstaðina í Reykjavík á þessa leið:
Kr.
Einstakir miðar, fullorðnir 6.50
Einstakir miðar, börn ........... 3.00
10 miðar, fullorðnir ........... 40.00
10 miðar, böm .................. 13.00
til að sinna framangreindum verk-
efnum, og verður nefndin skipuð ein-
um fulltrúa félagsmálaráðuneytisins,
tveimur fulltrúum menntamálaráðu-
neytisins, einum fulltrúa Alþýðu-
sambands Islands og einum frá Sam-
bandi íslenzkra sveitarfélaga.
Stjórn sambandsins hefur nýlega
að beiðni menntamálaráðuneytisins
tilnefnt Loga Kristjánsson, bæjar-
stjóra sem aðalmann og Garðar Sig-
urgeirsson, viðskiptafræðing, sem
varamann hans í nefnd þessa.
10 miðar, aldraðir ....... 20.00
Gufubað .................. 11.00
Leiga á handkl. og skýlum . 5.00
Sundnámskeið, fullorðnir .. 125.00
Sundnámskeið, börn ......... 90.00
10 miða kort 16 ára og eldri,
sundfélög ............... 14.00
10 miða kort yngri en 16 ára,
sundfélög ................. 7 00
NÝ GJALDSKRA FYRIR SUNDSTAÐINA í RVK
SVEITARSTJÖRNARMÁL