Sveitarstjórnarmál - 01.02.1981, Qupperneq 49

tryggari og hættuminni. Taldi Skúli i sinni framsögu
ekki gott að segja, hvað garður þessi mundi kosta, en
verkhyggnir menn hafi þó álitið, að kostnaðurinn
við að byggja hann mundi vart fara fram úr 15 til
20.000 krónum.
Tillagan hlaut samþykki þingsins, og var Sigurði
Thoroddsen, verkfræðingi, falið að rannsaka lend-
inguna og gera áætlun um byggingu ,,brimgarðs“.
Skilaði Sigurður greinargerð sumarið 1901 ásamt
teikningum af garðinum. Þá fylgdi og kostnaðar-
áætlun, sem hljóðaði ekki upp á 15 til 20.000 krónur,
heldur 210.000 krónur.
I greinargerðinni er fjallað nokkuð um staðsetn-
ingu brimgarðsins og þörfina á framkvæmdum.
Segir þar m. a., að sannarlega sé þörf á að bæta
lendinguna, en að því miður séu allar byggingar í sjó
mjög kostnaðarsamar og því hætt við, að landinu sé
fyrst í stað ofvaxið að ráðasl í slíkt fyrirtœki.
Þetta var svo viðhorf stjórnvalda, einnig þegar á
reyndi.
Á næstu árum leið undir lok tími verstöðvarinnar
og tími áraskipanna, sem staðið hafði um 10 alda
skeið, og vélbátar komu til sögunnar. Hin fasta
byggð á Bolungarvíkurmölum varð löggiltur
verzlunarstaður árið 1903, íbúum fjölgaði nú mjög
ört og urðu nær 800 árið 1910. Með stækkun vél-
bátanna fór hafnleysið að segja til sín, og stóðu menn
frammi fyrir því, að án hafnaraðstöðu fyrir stærri
fiskiskip var staðurinn dæmdur úr leik sem lífvænleg
framtíðarbyggð.
Því vildu menn ekki una og snérust til sóknar.
Stofnaður var sjóður árið 1907, sem ætlað var það
hlutverk að standa undir framkvæmdakostnaði við
hafnargerðina. Hét sjóðurinn „Lendingarsjóður
Bolungarvíkur“. Tekjur sínar fékk hann þannig, að í
hann greiddu sjómenn vissan hluta af sínum afla-
hlut.
Upphaf hafnargerðar 70 ára
Á almennum borgarafundi árið 1911 var svo
samþykkt að hefja byggingu 50 til 60 faðma langs
brimbrjóts (100—120 metra). Framkvæmdir hófust
síðan um sumarið, og var þar með hafin sú barátta,
sem átti eftir að standa, með litlum hléum, í rúmlega
hálfa öld.
Staðsetning garðsins og stefna mun hafa verið
ákveðin í samræmi við þá tillögu, sem Sigurður
Thoroddsen gerði árið 1901. f þessum fyrsta áfanga
var byggður 30 m langur garður og 6 m breiður.
Náði hann ca. 10 m fram fyrir fjöruborð, og gætti
næsta lítils skjóls af honum, og nýttist hann ekki til
viðlegu.
Byggingarkostnaður varð liðlega 10.000 krónur og
Gröfuflekinn Grettir við dýpkun í Bolungarvíkurhöfn. Ljós-
myndin ertekin í októbermánuði árið 1978.
greiddi lendingarsjóður um 8.000 krónur, en 2.000
krónur voru styrkur úr landssjóði, sem veittur var
árin 1910 og 1911, 1.000 krónur hvort ár.
Árið 1914 var garðurinn lengdur um tæpa 30 m og
um rétta 20 m árið 1915.
Var brimbrjóturinn þá orðinn tæplega 80 m
langur og þó nokkurt mannvirki miðað við allar
aðstæður og veitti nokkurt skjól hið næsta.
í stórbrimi, sem gerði þá um haustið 1915, brotn-
aði garðurinn í tvennt, og raskaðist fremsti hluti
hans verulega.
Þetta fyrsta áfall af mörgum, sem síðar urðu, varð
til þess, að menn skiptust nú mjög í flokka næstu árin
um það, hvernig bregðast bæri við og hvernig standa
bæri að framhaldinu. Sumir töldu rétt, að fresta bæri
viðgerð og frekari framkvæmdum, þar til sérfróður
maður á vegum landsstjórnarinnar hafi gert tillögur
um hafnarbæturnar og fyrirkomulag þeirra og
kostnað við þær. Aðrir vildu halda settu striki, gera
við garðinn án tafa og styrkja hann eftir mætti. Það
varð ofan á, enda hafði alþingismaðurinn, Skúli S.
SVEITARSTJÓRNARMÁL