Sveitarstjórnarmál - 01.02.1982, Síða 21

Árið 1981 voru svo hafnar framkvæmdir við við-
gerðarviðlegu í Lambhúsasundi undan skipalyftu
Þorgeirs og Ellerts hf.
Grjótgarður byggður 1976—1981
Á árinu 1958, er Hochtief, verkfræðifyrirtækið
þýzka, lauk framkvæmdum sínum og höfnin öðlaðist
það svipmót, sem hún hefur nú, álitu menn, að ekki
þyrfti að hafa miklar áhyggjur af hafnarmálum Ak-
urnesinga um alllangt skeið. Fljótt kom þó í ljós, að
kyrrð og skjól fyrir bátana í höfninni var ekki sem
skyldi og jafnvel ekki innan svonefndrar báta-
bryggju. Þetta undirstrikaðist sérstaklega með til-
komu hinna nýju og stærri fiskiskipa úr stáli.
Menn gera sér ljóst upp úr 1960, að leita verður
nýrra leiða til að leysa vandamál hafnarinnar og að
jaau sjónarmið, sem ríktu fyrir 6—8 árum, verða að
víkja að meira eða minna leyti. I jaessu sambandi er
rétt að leggja áherzlu á, að þótt nauðsynlegt sé að
marka heildarstefnu í skipulagsmálum hafnarinnar,
er varasamt að binda sig við fasta framkvæmda-
áætlun í smærri atriðum.
Veigamesta aðgerðin til að finna nýjar leiðir í
vandamálum hafnarinnar voru líkantilraunir, sem
gerðar voru í tilraunaskóla danska Verkfræðiskól-
ans á árinu 1963. I framhaldi af þeim kom fram
fjöldi tillagna, flestar þó óraunhæfar, en jjað, sem
helzt var staðnæmzt við, var lenging aðalhafnar-
garðsins um 60—100 m með kerjum og skýlingu
hans með „greenheart“ harðviðarstaurum eða grjóti
upp í kóta 10, þ. e. a. s. 5 m yfir þekju.
Á árunum 1964—1975 þróast þessi mál hægt,
enda komu til önnur verkefni innan hafnar. Þó gerist
það, að efsti hluti hafnargarðsins er breikkaður og
skýldur með grjóti og 5 m háum steinsteypueining-
um, er ná 3 m yfir jjekju. Ennfremur var hafin smíði
kerja til lengingar garðsins, en þeirri smíði var fljótt
hætt, er rannsóknir lágu fyrir á botnlögum undan
garðsendanum, er lengja átti. Kerið, sem fullbúið var.
var síðan selt til Breiðdalsvikur.
Undirbúningur að nýrri hönnun hófst á árinu
1975 og árið 1976, er mörkuð var framkvæmda-
stefna næstu ára á fundi með bæjarstjórn, hafnar-
nefnd og útgerðarmönnum.
Meðan niðurstöður lægju ekki fyrir, var ákveðið
að brimverja ytri hluta garðsins með stórgrýti. Þess-
um áfanga lauk haustið 1977.
Tilraunir með stöðugleika brimvarnargarðs voru
gerðar haustið 1976. Á grundvelli þeirra og þeirrar
reynslu, sem þegar hafði fengizt við brimvörnina,
var álitið nægjanlegt að fara með grjótgarðinn upp í
kóta 9,5 (þ. e. 4,5 m yfir þekju) og klæða hann utan
með 3,5 m þykku lagi af flokkuðu grjóti, þar sem
yztu steinarnir væru stærri en 5 tonn.
Akraneshöfn við verklok árið 1977. Aðalhafnargarður
fremst, síðan bátabryggja, ferjubryggja og sementsverk-
smiðjubryggja fjærst.
Flái garðsins frá — 12 til —4 væri 1:1, frá — 4 til
+ 5 væri 1:1,5 og frá +5 til + 9,5 væri 1:1,25.
Að innanverðu, er hafnargarði sleppir, yrðu sömu
fláar og að utan, en kápa þynnri og steinar smærri.
Á árinu 1977 verður það ljóst í líkantilraunum af
Akraneshöfn, að til að ná settu marki gagnvart
skipahreyfingum innan hafnar þarf grjótgarðurinn
að ná 120 m fram fyrir sjálfan hafnargarðinn.
Merkilegt var það, að lenging umfram þetta, t. d.
upp í 200 m, skilaði engum umtalsverðum viðbót-
arárangri.
Ákveðið var svo í framhaldi af þessu að láta
brimgarðinn breyta um stefnu framan beygju hafn-
argarðsins um 12°. Við [}etta myndaðist mikilvægt,
aukið athafnasvæði fremst á garðinum, og að því er
snertir inn- og útsiglingu var þetta mun heppilegra.
SVEITARSTJORNARMÁL