Sveitarstjórnarmál - 01.02.1982, Blaðsíða 65

Margt er mjög vel gert í skólastarfi, og víða er
aðbúnaður allur til fyrirmyndar.
Þó eru sums staðar brotalamir, sem nauðsyn er að
bæta úr.
Sums staðar eru skólahús úrelt, óhentug eða allt of
þröngt setin.
Sums staðar þurfa þeir nemendur, sem sækja
skóla um langan veg, að bíða ferðar heim við slæm
skilyrði á eða við skólastaði.
Sums staðar þurfa nemendur að dvelja langdvöl-
um að heiman.
í sumum tilvikum er stundaskrá nemenda sundur
slitin og vinnudagur nemenda langur og ódrjúgur.
Kjarasamningar kennara og hagsmunir nemenda
fara ekki alltaf saman í þessu tilliti.
Nýjungar í skólastarfi eru óhjákvæmilegar, en þær
valda nemendum oft erfiðleikum, meðan þær ganga
yfir.
Viðurkennd jafnréttissjónarmið krefjast þess, að
nemendum sé ekki raðað í bekki eftir getu.
Þessi blöndun, jafn sjálfsögð og hún annars er,
veldur kennurum og nemendum ákveðnum erfið-
leikum í starfi og mest í fjölmennum bekkjum.
Með blönduðum bekkjum þurfa að koma úrræði,
sem gefa sem flestum námstækifæri við sitt hæfi.
Ekki skal þó gert lítið úr þeim úrræðum, sem fyrir
hendi eru og beitt er í starfi. Og ekki má gleyma því,
að fræðslustjórar hafa haft til ráðstöfunar verulegan
kvóta til stuðnings- og sérkennslu frá hausti 1979, og
hefur sú skipan gefið verulega góða raun.
í grunnskólalögum eru ákvæði um fjármagns-
framlag til félagsstarfa nemenda, en með félags-
störfum í grunnskóla er oft unnið verulegt barna-
verndarstarf.
Endurskoöunar þörf
Sú reynsla, sem þegar er fengin af framkvæmd
laganna um grunnskóla, bendir tvímælalaust til
þess, að lögin hæfi vel þeim sjónarmiðum, sem uppi
eru í landinu á sviði skóla- og barnaverndarmála. Enn
er langt í land með fulla framkvæmd laganna, og
ýmis ákvæði þeirra þarf eflaust að endurskoða í ljósi
reynslunnar. Þegar það verður gert, væri athugandi
að létta nokkuð áherzlu á, að aldur nemenda sé einn
ákvarðandi um, hvar nemanda sé skipað í bekk, —
eða með öðrum orðum að opna skipulega milli ald-
ursflokka í skipulagningu námshópa. Með því mætti
komast hjá ýmsum vandamálum, sem skapast af
misjöfnum þroska og getu nemenda á sama aldri.
Þá væri rétt að hafa í huga nauðsyn aukinnar
persónulegrar ráðgjafar í skóla. I því sambandi má
benda á, að í skólum, þar sem skólahjúkrunarkonur
eru starfandi, gegna þær oft mikilvægu hlutverki á
þessu sviði — og væri því e. t. v. rétt að athuga, hvort
ekki ætti að setja á stofn sérstaka námsbraut fyrir
skólahjúkrunarkonur, þar sem þessir starfsmenn
Þéttsetið var í fundarsal Hótel Esju á ráðstefnu sambands-
ins 15. maí sl., þar sem þessi mynd var tekin undir umræð-
um.
fengju uppeldisfræðimenntun og gera jafnframt ráð
fyrir því, að allir stærri skólar a. m. k. hefðu fasta
skólahjúkrunarkonu sem fastan starfsmann og hluta
af starfsliði skólans.
Að sjálfsögðu væri æskilegast að geta haft sérstaka
sérmenntaða starfsmenn í störfum við persónulega
ráðgjöf og aðstoð í hverjum skóla, — en það er nú
sennilega ekki mögulegt í náinni framtíð. Þess vegna
er nauðsynlegt að auka og bæta starfsmenntun
þeirra starfsmanna, sem við skólana starfa í tengsl-
um við börnin.
Að lokum:
Starf grunnskóla og starf barnaverndaraðila
verður ekki aðskilið, þar sem markmið starfanna á
báðum sviðum er það sama. Á milli þessara aðila
verður að sjálfsögðu nokkur verkaskipting eftir eðli
málsins.
SVEITARSTJÓRNARMÁL