Hermes - 01.05.1970, Blaðsíða 6

Þegar Hekla var að rumska á dögunum, héldum
við 3 kaupfélagsmenn á Húsavík fram að Laug-
um til fundar við Hróar Björnsson kennara þar
og hugðumst segja Hermesi vini okkar frá för
þeirri síðar. Við fengum konunglegar móttökur,
en það kemur kunnugum varla á óvart.
Hróar býr með fjölskyldu sinni í reisulegu
húsi er nefnist Tröð. Þar hafa þau búið síðan
vorið 1966. „Við teiknuðum húsið hjónin“, segir
Hróar, „allt nema arininn og þurftum þó að
breyta honum“. — Og okkur er sagt frá því, er
Hróar fékk vin sinn Svein Kjarval til að teikna
arin í stofuna — hvað hann og gerði. Þótti þeim
hjónum sem arininn yrði æði stórfenglegur, ef
farið væri eftir teikningu listamannsins og höfðu
orð á því við hann. „Stækkið þá stofuna", sagði
meistarinn.
Þarna virðist vel frá öllu gengið, jafnvel lítil
tjörn er sunnan undir húsinu — sjáanlega gjör
af mannahöndum. Ekki er hún þó ætluð til fiski-
ræktar, þrátt fyrir jarðhita í nánd. En okkur
verður starsýnt á fleira. Einn dýrgripanna í stof-
unni er bekkur með vegg. Hann mun vera eina
HEIMSÓKN
í TRÖÐ
RœH viS Hróar Björnsson.
Spyrjendur: Haukur Logason og Hreiðar
Karlsson.
Myndir: Jón Jóhannesson.
rúm, sem Hörður Haraldsson hefur fengið nógu
langt, enda 3,60 m að lengd.
Við hyggjumst fara gáfulega að og spyrjum
Hróar eftir aldri. „Ég er fæddur 14. október 1920
— sem sagt nærri fimmtugur“. Við ákveðum að
muna það í haust, en erum feimnari við að spyrja
frúna á sama veg, „en það gerir ekkert til, ég er
svo ung, fædd 7. janúar 1933“. Og börnin eru
orðin fjögur, Elín 15 ára, Sigurður 13, Björn 7 ára
og Þorbjörg 8 mánaða. Þess ber að geta, að Hróar
er frá Brún í Reykjadal, en kona hans Ingibjörg
Sigurðardóttir er frá Úthlíð í Biskupstungum.
Við innum Hróar eftir skólagöngu. „Ég var
aldrei í barnaskóla. Það var farskóli einhvers
staðar úti í dal — við lærðum heima og tókum
svo próf. Pabbi kenndi okkur og svo kenndu þau
eldri hinum yngri“. Síðan kemur löng upptaln-
ing: Laugaskóli, íþróttakennaraskóli, búskapur
á Brún, nám í handavinnudeild kennaraskólans
og handíða- og myndlistarskólanum. Síðan
kennsla einn vetur við handavinnudeildina.
Þá er komið að Bifröst og við spyrjum Hróar
hvernig honum hafi þótt að koma þangað og
stjórna vitleysingjunum, sem þar voru. „Ég hafði
mjög gaman af að vinna með unga fólkinu —
flaugst á við strákana og fór jafnvel með þeim
í fótbolta, þótt fótalaus væri frá upphafi“. —
Hróar kímir við, en Haukur á líka góðar minn-
ingar frá þessum tíma og innir eftir skemmtileg-
um atvikum.
Segir Hróar okkur þá frá Bauluför þeirra
Harðar, er þeir fóru að vorlagi, þegar skóla var
lokið. Eftir að hafa setið um stund á toppinum,
fóru þeir að hugsa fyrir rólegri og skemmtilegri
ferð niður og sáu þá fönn, líklega austan í fjall-
inu, sem náði frá toppi niður á jafnsléttu. Þeir
ákváðu að nota fönnina og tóku sér oddhvassa