Hermes - 01.05.1970, Blaðsíða 31

til meiri afurða til að standa undir henni. Annars
held ég, að mjólkurframleiðslan verði aldrei eðli-
leg útflutningsgrein. Til þess er offramleiðslan
langt um of mikil, bæði í Evrópu og Ameríku.
Það væri frekar útflutningur á hrossum, já og
gærum og ull.
— En hvaða framleiðslugrein hefur þú mestan
hug á?
— Það hef ég ekki gert upp við mig ennþá.
Ég er með þetta blandað, hross, sauðfé og kýr.
Ég hef meiri áhuga á sauðfé, en ég býst við að ég
léti ráðast, hvað væri afkomubest. En hrossa-
búskapurinn er sennilega fyrirhafnarminnstur
hér, og það er eingöngu vegna landgæðanna.
Þótt undanfarnir vetur hafi verið harðir, höfum
við ekki þurft að sinna hrossunum svo ýkjamikið.
— Við erum nú búnir að gera landbúnaðinum
allgóð skil, en ef við snérum okkur að öðrum
sálmum Vésteinn, þá mannst þú kannske eftir
orðum Snorra kennara okkar þess efnis, að þegar
út í lífsbaráttuna kæmi, yrði leitað til okkar —
nemenda Samvinuskólans — um að taka drjúgan
þátt í félagsmálum almennt. Finnst þér, að þau
orð hafi sannazt?
— Já, já, ég hef oft hugsað til þessa, og man
þessi orð Snorra svo glöggt og hef reynt þetta.
Og ég hef fundið hvað reynir mikið á hvern ein-
stakling, bæði í félagsmálum og öðru samstarfi
úti á landi og í sveitunum og hvað mikið er lagt
á hvern einstakan mann, sem hefur einhverja
menntun framyfir það almenna í hverju byggð-
arlagi. Við gerum okkur ekki grein fyrir þessu
í skólanum, og maður vanrækti þá kennslu, sem
laut að félagsmálum og hefði getað nýtt hana
miklu betur, ef maður hefði skilið þetta þá.
Snorri var þarna úr sveitinni og veit hvað hann
er að segja. Þekkir þetta af eigin reynslu.
Frá Bifrastarárunum. — Ljósm.: Gunnar Hjaltason.
— Og að lokum þessi fjölhæfa spurning Vé-
steinn? Hvað mundirmundirmundir þú vilja
segja í botninn á þessu spjalli?
— Nú ég mundimundimundi vilja segja, að
þegar væri meira en nóg sagt, og vil aðeins biðja
fyrir beztu kveðjur til vina og skólafélaga.
Og að þeim orðum töluðum, kveðjum við ungu
hjónin í Hofstaðaseli fullvissir þess, að þar fylgi
árangur erfiði, og þótt baráttan sé hörð og launin
ekki ætíð heimt að kvöldi, hlotnist þeim líka
gleði og hamingja.
Hann var genginn meira í norðrið er út á
hlaðið kom og kuldagjósturinn minnti á allt ann-
að en vorið. En eitthvert kvak barst neðan frá
vötnunum og Tryggvi hrökk veiðimannslega við.
Kannske hún sé komin — blessuð gæsin. Það
væri ekki ómögulegt, að hún leitaði í nýræktina
í Seli fljótlega og þótt skurðirnir séu enn nýir
og ógrónir, má vel skríða eftir þeim til að komast
nær henni, namm, namm ...
Sauðárkróki, 15. apríl 1970
Áljur Ketilsson