Hermes - 01.12.1971, Blaðsíða 32

enda fóru konurnar alveg inn í svefnskotin þar sem
nærri alltaf er dimmt líka þegar eldaugað er lengst
uppi á himninum.
„ÚRI BÚRI SKÍTALÚRI ÞORIR EKKI í
SNJÓKAST“, var öskrað úti. nú voru þeir tveir sem
öskruðu annar með djúpan bassa en hinn með skræka
falsetturödd sem endaði setninguna í háðslegum
glymjanda. „étið hann sjálfir fiflin ykkar ég veit
ekki einu sinni hvað snjókast er“ flissaði úri drýg-
indalega út í þögn hellisins og virtist ekki taka glósur
þeirra nærri sér. nú gerðist ekkert um hríð. fólkið
bærði órólega á sér inni í rökkrinu, en við úri héldum
áfram að standa frammi við munnann. hann gleiður
með hendur á mjöðmum og beið glottandi eftir
næstu atlögu en ég með bakið að veggnum og kross-
lagða arma og reyndi að láta eins og mér væri sama
hvernig þeir létu.
„ÚRI GREYIÐ ER IMPOTENT“ öskruðu týranó-
sárarnir.
„hvað er að vera impótent pétursson“ tautaði úri.
„það er að vera kynferðislega getulaus“ hvíslaði ég á
móti.
„fyrirgefið herra gáfnaljós“ hvíslaði hann kuldalega
„væri yður sama þótt þér notuðuð skiljanlegri orð
í þýðingum yðar“.
„ókei“ hvæsti ég hærra en áður og hlakkaði í mér
við að nota þetta nýja orð hans „að vera kynferðis-
lega getulaus eða sem sagt impótent er það sama og
að vera ónýtur í tittinum“.
innan úr hellinum gall við hár og hæðnislegur hlátur
gamla helvítisins og sumar af yngri konunum fliss-
uðu.
úri varð náfölur af bræði hann sleikti varirnar nokkr-
um sinnum síðan þandi hann út bringuna og öskr-
aði svo hellirinn nötraði „o étið úldinn mammút
með rassgatinu þumals týranósárusaflatlýsnar með
siffa og lekanda og flösu og ilsig og kartnögl á hverri
tá og hverjum fingri ef þið hafið þá fingur ræfils
aumingjans hommavesalingsdrullutuskurnar“. úri hef-
ur aldrei fyrr eða síðar haldið slíka ræðu að vísu
kannski meirihluti orðanna stolinn úr gömlum ræð-
um mínum en flutningurinn var frá honum sjálfum
og ákaflega eftirtektarverður sem slikur enda klapp-
aði margt af fólkinu. úri stóð líka ennþá gleiðari en
áður svo hnakkakertur og sigurviss og virtist bara
vera að bíða eftir því að heyra týranósárana leggja á
flótta. í staðinn heyrðist falsetturöddin skrækja
stríðnislega „NEI SKO HEYRIÐI NÚ HVERNIG
HANN GLAMRAR EYSTNALEIFUNUM í
GAMLA GELDINGSPUNGNUM SÍNUM“.
þetta var siðasti dropinn. úri þoldi ekki meira. hann
sneri sér að mér og sagði „jæja séra guðlaugur þú
hafðir þá á réttu að standa eftir allt saman vopnlaus
og friðsamleg barátta er vonlaus þegar slíkar skepnur
eiga í hlut. við verðum að grípa til annarra ráða.“
„vér erum hræddir um að svo sé“ sagði ég.
„já“ sagði hann „það er svo. þá tilkynnist hér með að
sem foringi fólksins gef ég þér þetta margumbeðna
leyfi til að finna upp púðrið og það sem því fylgir“.
„ókei boss“ sagði ég.
Birgir Marinósson hefur nú fetað í fótspor nokkurra
annarra Bifrastarmanna og gefið út bók. Er þetta
ljóðabók uppá 100 bls. og heitir „Lausar kvarnir“
Birtast þarna ýmis ljóð hans allt frá skólaárunum til
þessa dags. M. a. margar myndir af dægurlagatextum
þeim sem Birgir hefur hlotið vinsældir fyrir á undan-
förnum árum. Bókin er til sölu hjá höfundi og á rit-
stjóraskrifstofu Hermesar.
í þessu sambandi má geta þess að á síðasta ári gaf
Gunnar Runólfur út ljóðabók og Einar Björgvin
hefur látið frá sér fara tvær barnabækur um kappann
Hrólf hinn sterka. Fyrir rúmum tíu árum gaf Ragnar
Ágústsson út ljóðabók að ógleymdum ferðabókum
Dags Þorleifssonar.
Sýnir þetta hverjir ágætis andans menn það eru sem
nema í samvinnuskólanum og án efa verða fleiri
þeirra til þess að auka bókmenntir þjóðarinnar á
næstu árum.
32