Boðberi K.Þ. - 01.12.1997, Side 8

c VZðnahoAn l/l11.
V H/i&íðaA KanZó^on y
Mig langar sem íyrr að tína samanbreytileg
sýnishom af vísnagerð Þingeyinga og skal
þess þá fyrst getið, að sumarið 1943 hófii
þeir að kveðast á eða skiptast á vísum
daglega, sr. Friðrik A. Friðriksson og Karl
Kristjánsson. Hérkemur ofurlítið sýnishom
afþvísamstarfi:
Upphafið var 13. apríl (sumardaginn fýrsta):
Losnar jjall við leiðan snjá,
lækir falla, gjalla.
Heyrist varla vonskuspá.
— Vorið kallar alla.
Karl Kristjánsson
Þegar vorið þeysir að,
þá er fátt um nœði.
Fyrst er allra anna það
að yrkja til þess kvœði.
FriðrikA. Friðriksson
Og 23. júní kváðu þeir:
Kvíðinn margra kvelur sál,
krafta lýr og veikir.
Slekkur öll þau innri bál,
sem áhuganeisti kveikir.
Karl Kristjánsson
Erilsandi orpna slóð
oft ég rek til vinja,
þar sem lifa, grœn og góð,
grösin fornra minja.
FriðrikA. Friðriksson
tíunda sj álfsálit okkar Þingeyinga og er þeim
það ekki of gott. Hér kemur þó umsögn
ættuð úr Mývatnssveit:
Mannkosti tiundað marga ég gœti
mína, og hvergi ýkt.
En þingeysk hógvœrð og lítillœti
leyfir mér ekki slíkt.
Hjálmar Freysteinsson
Sr. Bjöm H. Jónsson þótti röskur til allra
verka, meðan hann var prestur hér. Eitt sinn
er hann var að undirbúa bamsskím að
vetrarlagi, taldi hannþó, að"sér lægi ekkert
á". Þá orti afi bamsins og lýsti um leið ytri
aðstæðum:
Presti liggur ekkert á,
aðalgatan mokuð.
Enginn hefur fallið frá
ogfiskbúðin er lokuð.
Guðmundur G. Halldórsson
Seint þreytast menn annarra byggða á að
Einhveiju sinni heyrði ég, að Þingeyingur