SunnudagsMogginn - 27.11.2011, Qupperneq 19

27. nóvember 2011 19
En Vigdís ætlar sér ekki að segja örlög-
unum fyrir verkum.
„Það verður þá bara að hafa það.“
„Það væri mikil frétt,“ segir Tobba og
skynjar hvað býr undir. Lítur svo á
blaðamanninn og ljósmyndarann. „Verst
með ykkur tvo.“
Á Fróðárheiðinni skrikar bíllinn til í
einni beygjunni. Þorgrímur horfir í
myrkrið.
„Draugagil er hérna á vinstri hönd.“
Elti bara framdekkið
Við komuna til Ólafsvíkur er fyrsti án-
ingarstaður í Engihlíð heima hjá Ester
Gunnarsdóttur, sem er formaður Ólafs-
víkurdeildar Framfarafélagsins, og eig-
inmanni hennar Gunnari Gunnarssyni.
Þetta er í tíunda en jafnframt síðasta
skipti sem Framfarafélagið stendur að
upplestrinum – héðan í frá verður uppá-
koman alfarið í höndum skólans.
Í Engihlíð slást tveir höfundar í hóp-
inn. Annar er Þormóður Símonarson frá
Görðum á Snæfellsnesi, sem er að reisa
sér bæinn Tvíodda, þann eina á landinu
með því nafni. Nýverið kom út ferðasaga
eftir hann, en hann fór á mótorhjóli um
Bretlandseyjar og Norðurlöndin og var
ekki með síma, kort eða fartölvu – „að-
eins áttavita og elti bara framdekkið“. Úr
varð svo löng ferðasaga að hann gat ekki
sagt hana yfir kaffibolla og ákvað því að
skrifa bók. „Ég notaði góðærispeningana
sjálfur, lét ekki eyða þeim fyrir mér,“
segir hann. „Svo kom ég heim 2009,
skuldaði ekki neitt og skildi ekki af
hverju allir voru í vondu skapi.“
Einnig er þar Helgi Kristjánsson, sem
var að senda frá sér bernskuminningar
frá Borgarfirði. Og hann er manna fróð-
astur um hvað sem er, þar á meðal ættir
viðstaddra og fjarstaddra. Kemur á dag-
inn að hann og Stefán Máni eru þre-
menningar við Ástu Sigurðardóttur og
Þormóður er skyldur henni líka. Hún á
eftir að koma meira við sögu þetta kvöld.
„Við biðjum að heilsa,“ segir Vigdís og
sest við hliðina á blaðamanni í borðstof-
unni. Hann situr við skriftir. En rithöf-
undurinn slakar á.
Uppspretta kaffispjalls
Eftir stutta en notalega viðdvöl er haldið
yfir götuna í grunnskólann. Þar bíður
móttökunefnd nemenda úr tíunda bekk,
sem komið hafa að skipulagningunni.
„Setjumst aðeins!“ segir Magnús Þór
Jónsson skólastjóri hátt og snjallt.
„Svona var kallað milli bæja á Strönd-
um,“ hvíslar Sigfús kokkur að blaða-
manni, en hann sér um að reiða fram
kjötsúpuna ásamt heimabökuðu rúg-
brauði með kæfu. „Við erum svo þjóðleg
úti á landi.“
Í máli skólastjórans kemur fram að
hugsunin á bak við málsverðinn er að
nemendur fái að skyggnast í einkalíf höf-
undanna og kynnast þeim áður en dag-
skráin hefst. Þar sem karlarnir fjórir eru
heimamenn beinir hann máli sínu fyrst
og fremst til Vigdísar og Tobbu. Hann
rifjar upp kennslustundir í nútímabók-
menntum hjá Vigdísi í Flensborgarskóla,
en þar skrifaði hann um bækurnar Ég
heiti Ísbjörg, ég er ljón og Kristnihald
undir jökli, – „það var í fyrsta skipti sem
ég velti fyrir mér mannlífinu á Snæfells-
nesi“.
Svo bætir hann við: „Tobba er sú eina
sem ég þekkti ekkert til.“
„Þú lýgur!“ heyrist í Tobbu og efa-
semdasvipurinn leynir sér ekki.
„En svo var mér boðin prufuáskrift að
Foreldrarnir Sigþór og Magnea fylgjast með syninum, Stefáni Mána.
Þorgrímur les úr verkum sínum fyrir Ólsara, sjálfur Ólsari.
Stefán Máni, Tobba, Þormóður, Þorgrímur, Vigdís og Helgi hlæja dátt í félagsheimilinu Klifi.
Morgunblaðið/Eggert
NEW
YOR
K T
IME
S
BES
TSE
LLE
R
Vandaðar bækur fyrir vandláta lesendur
sími 561 0055 • www.ormstunga.is
HAMINGJULÖND
Landafræði lukkunnar
eftir Eric Weiner
Íslensk þýðing: Jóhann Axel Andersen
„Eftir að hafa lesið
Hamingjulönd fannst mér
ég hafa verið á hraðferð um
heiminn með áhugasömum og
vel upplýstum leiðsögumanni
sem nýtti sér mikilvægan en lítt
notaðan áttavita: hamingjuna.“
– National Geographic Traveler
„… það er unun að lesa þessa
ferðasögu mannshugans.“
– The Guardian
Ólundarseggur leitar uppi
hamingjuríkustu
staði í heimi