Monitor - 17.11.2011, Blaðsíða 12
12 Monitor FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2011
Fáir hafa komist með tærnar þar sem Margrét Lára hefur
hælana hvað varðar markaskorun í íslenskri knattspyrnu
en hún hefur skorað hvorki fl eiri né færri en 198 mörk í
124 leikjum Íslandsmóts, bikar- og meistarakeppni. Eftir
farsælt skeið í sænsku úrvalsdeildinni hefur hún nú
samið við þýska stórveldið Turbine Potsdam sem hún bar
á dögunum saman við það ef Gylfi Þór Sigurðsson gengi
til liðs við Manchester United, svo hátt skrifað er Potsdam
í kvennaboltanum. Margrét fær leikheimild með liðinu í
janúar en fylgist með gengi liðsins í gegnum netið þangað
til. Hún segist spennt fyrir þessu ævintýri þótt henni
fi nnist hún hafa gleymt menntaskólaþýskunni að mestu
leyti.
Ert þú fædd með boltann á tánum?
Ég er nú örugglega ekki fædd með hann á tánum en það
var ekkert langt liðið á mína ævi þegar ég byrjaði að leika
mér með bolta. Ég á tvo eldri bræður og svo var pabbi
minn fótboltamaður, svo það var svo sem ekki langt að
sækja það. Ég man alltaf þegar ég fór á mína fyrstu æfi ngu
af því að ég var í rauninni dregin á hana af minni bestu
vinkonu í dag. Þá var ég ekki nema fi mm ára og var bara
að leika mér á róló eða eitthvað þegar hún kom og sagðist
vera að fara á fótboltaæfi ngu. Þá vissi ég varla hvað það
var en hún sagði: „Endilega komdu með mér“, eða kannski
meira eitthvað á barnamáli, og ég dreif mig með út á mal-
arvöll og ég held að ég hafi varla misst úr æfi ngu síðan.
Slátraðir þú strákunum í fótbolta úti í Eyjum þegar þú
varst yngri?
Ég var náttúrlega alltaf með strákunum í fótbolta, var
alltaf með bróður mínum sem er fjórum árum eldri en ég
og vinum hans að spila. Ég lét alveg fi nna fyrir mér en ég
var líka oft barin og spörkuð niður en ég held að það hafi
bara hert mig. Ég ligg allavega ekkert oft í grasinu í dag.
Jú, ég var mikið með strákum og jú, ég slátraði þeim alveg
(hlær).
Þú byrjaðir að spila með meistarafl okki ÍBV þrettán eða
fjórtán ára gömul. Hvernig var að vera á fermingaraldri
en æfa og spila með fullorðnum konum?
Það var rosalega gaman, það er auðvitað draumur allra
knattspyrnukvenna og –karla að spila með meistarafl okki
síns félags. Það var frábært að fá tækifæri til þess en
það var auðvitað líka ótrúlega stressandi. Það var ekki
endilega stressandi að spila fótboltaleikina, heldur meira
vegna þess að það var hefð í ÍBV að maður var fl engdur
af liðsfélögunum eftir fyrsta leikinn sinn og þær tóku mig
bara á miðjupunktinum beint eftir leik, gyrtu niður um
mig og fl engdu mig allhressilega, sælla minninga. Félags-
legi þátturinn var sem sagt meira stress en fótboltinn
sjálfur. Maður fékk svona óblíðar móttökur til að byrja
með en eftir það voru þær ekkert nema almennilegheitin
uppmáluð.
Þú skoraðir úr fyrstu snertingunni þinni fyrir A-landslið
kvenna á sínum tíma. Hvernig tilfi nning var það?
Það var náttúrlega geggjuð tilfi nning og byrjunin á
einhverju miklu, miklu stærra og meira sem ég hef síðan
afrekað fyrir landsliðið. Byrjunin var frábær og síðan þá
hefur þetta auðvitað verið upp og niður en alveg frábært
í heildina litið. Ég man eftir markinu, tilfi nningunni,
mömmu grátandi uppi í stúku og amma táraðist víst við
sjónvarpið heima og þetta er svona augnablik sem maður
gleymir aldrei og mun lifa í minningunni sem er mjög
gaman að.
Þú ert stúdent frá Menntaskólanum í Kópavogi. Tókst þú
þátt í félagslífi nu á menntaskólaárunum?
Ég verð eiginlega að viðurkenna það að ég fór aldrei
á árshátíð í menntaskóla og fór á eitt ball, það var með
Nýdönsk. Ég var félagslega bæld í menntaskóla (hlær). Nei
nei, ég var auðvitað mikið í fótboltanum og mínar bestu
vinkonur voru í fótboltanum í Val á þessum tíma og ég
var rosalega mikið í því að mæta bara í tíma og fara heim
um leið og þeir voru búnir. Eftir á að hyggja hefði maður
kannski átt að taka betur þátt, það hefði efl aust verið
skemmtilegt, en svona var þetta bara og ég sé svo sem
ekkert eftir því. Ég átti góða tíma í MK.
Hvernig fi nnst þér staða mála í kvennaboltanum á
Íslandi í dag?
Ég held að þróunin sé fl ott, leikmenn eru að fara út að
spila og það styrkir landsliðið, við erum bara að verða
betri og betri. Leikmenn eru að spila leiki í hverri viku
sem eru jafnkrefjandi og landsleikir svo það kemur
landsliðinu ofar á heimslistanum og svoleiðis. Að sama
skapi fá ungir leikmenn sem eru að stíga sín fyrstu skref
hérna heima fl eiri tækifæri með sínum liðum og spila þá
stærri hlutverk. Það er mjög mikilvægt, við stelpurnar sem
erum í landsliðinu í dag spiluðum allar mikilvæg hlutverk
í okkar félagsliðum frá fi mmtán, sextán ára aldri. Yngri
fl okkar eru að styrkjast og við erum að fá marga efnilega
leikmenn upp. Það sem mætti helst gagnrýna er að við
erum ekki með U21 landslið, sem er mjög slæmt af því
að við erum með U19 og svo A-landslið og bilið þarna á
milli er rosalega mikið. Leikmennirnir sem eru þarna mitt
á milli, eru kannski að banka á dyr í A-landsliðinu, þær
fá ekki verkefni við sitt hæfi og eru því verr undirbúnar
þegar þær koma út í djúpu laugina með A-landsliðinu.
Mér fi nnst það áhyggjuefni en annars held ég að þróunin
sé góð og ég vona að við fáum þessa góðu ungu leikmenn
áfram. Við fengum síðast Söru Björk sem er ekki nema 21
árs en það er kominn tími á næstu ungu stjörnu.
Er mikið um baktal og svoleiðis dramatík í kvenna-
boltanum?
Já, konur eru konum verstar, það er nú bara þannig.
Ég held að það sé ekkert illa meint, þetta er bara eins og
kaffi húsaspjall. Strákar fara kannski niður í bæ og lemja
hver annan eða taka eina grófa tæklingu í næsta leik
og svo er málið búið. Við sleppum því og förum frekar á
kaffi húsin og tuðum og röfl um. Ég held að það risti ekkert
djúpt og þetta er kannski ekki beint baktal en leikmenn
í sitthvorum liðum tala hvor um annan og þetta fylgir
líklega bara keppnum þar sem allir vilja vinna.
Ef þú værir dæmd í útlegð á eyðieyju en mættir velja
þrjár úr landsliðinu til að koma með þér, hverjar yrðu
fyrir valinu?
Fyrst og fremst myndi ég velja Guðnýju Björk, við erum
búnar að búa saman úti í Svíþjóð þannig að við erum mjög
góðar vinkonur. Ég þyrfti að hafa hana með því ég yrði að
geta spilað skallatennis. Ég yrði líka að taka Dóru Maríu
með mér af því að við erum herbergisfélagar í landsliðinu,
ég gæti ekki sofi ð án hennar. Svo myndi ég örugglega taka
Katrínu Ómars með. Hún er svona léttklikkuð, ég má alveg
segja það því hún getur tekið því, hún myndi pottþétt
koma okkur frá eyjunni með einhverjum lausnum. Svo er
hún líka bara ótrúlega fyndin og skemmtileg.
Þegar það kæmi að því að það þyrfti að borða eina til að
lifa, hverja myndir þú borða?
Ætli ég myndi ekki bara fórna mér sjálfri í það? Það er
mesta kjötið á mér, ég er náttúrlega langmössuðust af
þeim þannig að ég myndi fórna mér á grillið.
Hver í landsliðinu er gáfuðust, hver er fyndnust og hver
er frekust?
Katrín Jónsdóttir er náttúrlega langgáfuðust,
hún er læknir og við tökum þann titil ekki
af henni. Katrín Ómars er fyndnust,
þótt Edda sé líka fyndin. Ég ætla
að segja að Sara Björk sé
frekust. Hún er svona frek
skástrik ákveðin, alla-
vega inni á vellinum.
Þú talaðir um merki-
legan vígslusið hjá
ÍBV en það vill einmitt
loða við íþróttalið að
vera með einhverja
undarlega siði utan vallar.
Gildir það um landsliðið?
Ég myndi segja að það væri
mjög undarlegt hvernig við
undirbúum okkur inni í klefa fyrir
leiki. Við dönsum rosalega mikið,
það er bara eins og við séum að fara á
Pál Óskar á NASA. Við erum í gír og það
eru nokkrar þarna eins og Sif Atladóttir og
Katrín Ómars sem eru búnar að mastera So
You Think You Can Dance?-sporin. Þetta er rosaleg
stemning og ég sæi Eið Smára, Gylfa Sigurðs og félaga
í karlalandsliðinu ekki beint fyrir mér að taka þessi spor
fyrir leiki.
Er líka dansað hjá félagsliðunum í atvinnumennskunni?
Hjá Kristianstad í Svíþjóð vorum við svo margir Íslend-
ingarnir að við vorum búnar að smita þetta út þar. Hún
„Sif-So You Think You Can Dance?“ er aðalstuðboltinn í
þessu svo hún er búin að draga Svíana úr sínu þæginda-
svæði í þessa stemningu. Ég reikna samt ekki beint með
því að þýska stálið fari að taka einhverja breikdansa inni
í klefa með mér fyrir leiki. Ég byrja allavega ekki á þessu
á fyrstu vikunni en við sjáum hvað gerist þegar þær hafa
vanist mér.
Þér hefur aldrei verið vísað af velli hérlendis með rauðu
spjaldi. Ert þú svona prúð?
Ég fékk reyndar mitt fyrsta rauða spjald á ferlinum í
sumar með Kristianstad á móti hinu Íslendingaliðinu í
sænsku deildinni, Djurgården. Ég braut einmitt á fyrirlið-
anum okkar, Katrínu Jónsdóttur. Mér fi nnst ég voðalega
prúð og heiðarleg inni á vellinum þótt það sé kannski ekki
mitt að dæma. Sóknarmenn eiga heldur ekkert að vera í
gulum eða rauðum spjöldum, varnarmenn eiga að taka
það á sig. Við sóknarmenn eigum bara
að vera í dúlleríinu að skora og leggja upp
mörk.
Er sérstakt stríð milli Íslendinganna í atvinnumanna-
deildunum þegar liðin ykkar mætast?
Auðvitað, ég væri að ljúga að þér ef ég neitaði því. Maður
er alltaf að keppa um ákveðið stolt og maður vill ekki tapa
fyrir hinum Íslendingunum, sérstaklega ekki þegar þetta
eru góðar vinkonur manns. Það eru samt allir vinir þegar
leikurinn er fl autaður af og dansa saman næst þegar
landsliðið hittist.
Á dögunum samdir þú við liðið Turbine Potsdam sem er
á meðal stærstu félagsliða í heiminum. Hvernig leggst í
þig að spila með svona stóru liði?
Ég er mjög spennt fyrir þessu og held að ég sé tilbúin
í þetta núna, bæði andlega og líkamlega. Ég er búin að
vera að glíma dálítið við meiðsli undanfarin ár og hef
áður fengið tilboð frá stórum liðum en þurft að neita því
vegna meiðsla og annað. Mér fi nnst ég vera að komast
á rétt skrið núna, átti gott sumar og fer með það inn í
næsta ár. Þetta verður krefjandi og erfi tt verkefni en án efa
skemmtilegt.
Þetta er tilraun númer tvö hjá þér varðandi þýsku
deildina því þú fórst til Duisburg tvítug að aldri en snerir
fl jótlega heim. Hvers vegna gekk það ekki upp?
Það voru margir þættir sem spiluðu inn í. Á
þessum tíma var ég mjög ung og reynslu-
lítil og félagið stóð kannski alveg við
sitt í samningnum. Mér leið
ekki vel úti í Þýskalandi
þá, liðið hittist
aldrei utan
æfi nga
og gerði
ekkert saman
þannig að maður
mætti bara á æfi ngar
einu sinni á dag og fór
síðan heim og varð einangr-
aður. Það er erfi tt að vera einn
og hafa engan til að deila þessum
22 klukkustundum sem fara ekki í
æfi ngar með. Mig langaði samt að prófa
þetta en sé hins vegar ekki eftir því að hafa
komið heim. Sumarið 2007 lifi r lengi í mínu minni
fyrir frábært ár og ég þroskaðist mikið af því að fara út.
Maður heyrir stundum að lífi ð sem atvinnumaður í
íþrótt geti verið einmanalegt. Hvernig upplifi r þú það?
Ég er þannig gerð að ég þrífst best í umhverfi þar sem
það er mikið að gera og langar alltaf helst að vera í boltan-
… þær tóku mig bara á
miðjupunktinum beint
eftir leik, gyrtu niður um mig og
fl engdu mig allhressilega, sælla
minninga.
HRAÐASPURNINGAR
Fyrstu sex: 250786.
Uppáhaldsmatur: Nautasteik með öllu
tilheyrandi.
Uppáhaldsstaður í heiminum: Vestmanna-
eyjar.
Fyrirmynd í fótboltanum: Gamli Ronaldo.
Helsti kostur: Metnaðargjörn.
Helsti ókostur: Óstundvísi.
Texti: Einar Lövdahl Gunnlaugsson einar@monitor.is
Myndir: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is