Monitor - 17.11.2011, Blaðsíða 21

21 FIMMTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2011 Monitor
Netið, fótbolti, iPod, Facebook, skyndibiti og merkja-föt. Þetta eru fyrirbæri sem á meðal annarra fylla upp í hversdagslíf mitt sem ungur strákur
búsettur í höfuðborg Íslands. Ég vakna á morgnana, fæ
mér morgunkorn, klæði mig í gallabuxur, stekk út í strætó,
mæti í vinnuna og kíki kannski í bíó á tyllidögum. Ég held
meira að segja að líf þetta sé tiltölulega dæmigert.
Þetta er heimurinn sem ég geri ráð fyrir að lesendur Monitor lifi og hrærist í. Við búum
í heimi tæknivæðingar og
-framfara sem við trúum
að bæti samfélagið okkar
og geri lífi ð auðveldara. Í
síðustu viku hlammaði ég
mér fyrir framan sjón-
varpið sem trúlega er
einmitt mjög dæmigert
fyrir lifnaðarhætti ungs
manns í tæknivæddu
samfélagi. Aldrei þessu
vant horfði ég á fræðslu-
efni á RÚV sem opnaði
augun mín enn á ný fyrir
því hversu klikkaður þessi
heimur sem við lifum í er.
Þátturinn sagði frá tengslum mannkynsins við jörðina og hvernig það hefur
sigrast á öfgakenndum aðstæðum til þess
að byggja sér heimili. Hann sagði frá fólki sem
býr í regnskógum og hefur lifi brauð af því að karlmaður-
inn í fjölskyldunni klifrar upp í 40 metra há tré til þess að
komast í býfl ugnabú og ræna hunanginu þeirra. Það gerir
hann með einu reipi búnu til úr jurtum að vopni á meðan
brjálaðar býfl ugurnar verja búið með lífi sínu. Þarna er
mikið á sig lagt fyrir máltíð dagsins.
Hversdagslíf þessa fólks í regnskógunum sló mig út af laginu og það gerði næsta umfjöllunarefni þáttarins líka. Næsti ættbálkur sem þátturinn
fjallaði um var merkilegur fyrir margar sakir en einkum
fyrir þær að hann er svo einangraður og afskekktur að
aldrei áður hafði sést til hans né spurst. Hér er um að
ræða manneskjur eins og lesendur Monitor sem er uppi á
því herrans ári 2011 en hafði aldrei náðst á mynd áður og
trúlega voru þetta fyrstu kynni þess af umheiminum yfi r
höfuð. Fyrir okkur er þetta fólk í raun geimverur sem þó
búa á nákvæmlega sama bláa hnetti og við.
Ástæða þess að ég taldi mig knúinn til að stinga niður penna var hvorki til
þess að vera eitthvað yfi rdrifi ð
heimspekilegur né að láta eins
og ég sé fyrsti maðurinn sem
hugsar til þessa fólks sem
býr gjörsamlega einangrað
frá öðrum jarðarbúum, mér
fi nnst bara tilhugsunin um
mismuninn á samfélagi
okkar og samfélagi þessa
fólks svo rosaleg að ég næ
bara ekki utan um hana.
Um hvað talar þetta fólk
sín á milli? Grínast það
við hvort annað og segir
brandara? Á það sér áhuga-
mál? Að sama skapi verður það
gjörsamlega súrrealískt að hugsa
til þess hvernig atriði sem ég álít
stundum heimsins stærstu vandamál,
eins og batterísleysi farsímans míns, blikna
gjörsamlega í samanburði við vandamál þessa
fólks. Flest allt sem ég pirra mig yfi r kallast lúxusvanda-
mál samanborið við það að þurfa að klifra 40 metra upp
í loftið og hrista af sér her býfl ugna til þess eins að fá að
borða.
Mannskepnan er magnað fyrirbæri og þetta líf er klikkað. Þótt margt sé ólíkt með okkur mönnunum þá má kannski benda á eitt og
annað sem við eigum sameiginlegt. Trúlega erum við
öll að leita að einhverju, en munurinn er þó sennilega
fólginn í hvers er leitað. Í hinum vestræna
heimi leita menn kannski helst
að heppilegri bráð til að veiða í
matinn til að lifa af á meðan að
í hinum miklu regnskógum
er algengara að leitin sé að
sannleikanum um hvort Justin
Bieber sé virkilega pabbinn eða
ekki. Eða var það kannski öfugt?
Einar Lövdahl Gunnlaugsson
einar@monitor.is
ORÐ Í BELG
Geimverur á jörð
ÆTLI ÞETTA FÓLK
KUNNI Á IPAD?
VERTU KLÁR
Á FORSÍÐU
Fylgstu með á Facebook