Morgunblaðið - 02.12.2011, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. DESEMBER 2011
✝ GuðmundurGuðbrandsson
var fæddur á Hóli í
Hörðudal 25. júní
1915. Hann and-
aðist á hjúkrunar-
og dvalarheimilinu
Silfurtúni í Búð-
ardal 20. nóv-
ember 2011.
Foreldrar hans
voru þau Guð-
brandur Gestsson
frá Tungu í Hörðudal, f. 12.
mars 1877, d. 21. apríl 1963, og
Margrét Steinunn Teitsdóttir
frá Hóli, f. 9. október 1883, d.
12. september 1970. Guð-
mundur átti sjö systur.
Elst var Ása, f. 2. júlí 1908,
d. 18. ágúst 1908, Ása Lilja, f.
9. ágúst 1909, d. 6. maí 2007.
Þriðja elst var Kristín, f. 25.
janúar 1911, d. 8. desember
1995. Synir hennar eru Franz
Jezorski og Guð-
brandur Jezorski.
Guðný, f. 17. októ-
ber 1912, d. 29.
september 1992.
Fimmta elst var
Hólmfríður, f. og
d. 11. nóvember
1913. Næstyngst
og á eftir Guð-
mundi í systk-
inaröðinni var
Kristín Fjóla, f. 4.
maí 1917, d. 25. júní 1925. Vil-
hjálmína Ragnheiður var
yngst, f. 20. september 1920, d.
2. nóvember 1920.
Guðmundur var bóndi á Hóli
fram á síðasta dag. Hann var
heiðursfélagi í Hestamanna-
félaginu Glað.
Útför Guðmundar fer fram
frá Snóksdalskirkju í dag, 2.
desember 2011, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Við vitum að veröldin, lífið og
náttúran lúta ekki vilja okkar
heldur fara sínu fram. Stundum
af hörku og ofsa. Stundum með
þeirri ró og hlýju að það er eins
og tíminn gæli endalaust við til-
veruna. En meira að segja á
Hóli í Hörðudal fær allt líf sinn
óhjákvæmilega endi.
Hóll í Hörðudal er jarðar-
prýði. Þar er gróðurinn og
landið samofið andanum. Nátt-
úran er eins og ósnortin, þrátt
fyrir langa ábúð. Í víðáttum
Hólsdalsins drýpur smjör af
hverju strái og þar tala villt dýr
tungum við náttúrufarið, en
þeir einir heyra sem nema æða-
slátt jarðarinnar.
Á hörðum vetrum hafa hross
þar oft frekar kosið græna gra-
sloðnu í dalbotninum en heima-
gjöfina. Niðri við bæ, á og um-
hverfis Hólinn, er gróðurinn
óvenju gróskumikill, eins og
frjó moldin geti ekki hamið
rausnarskapinn þegar hún fæð-
ir sín afsprengi. Þegar horft er
til suðurs frá bænum blasir
Hólsfjallið við, hátt og tignar-
legt. Efst með klettabeltin
Snjófannahlíð og Litlu Snjóf-
annahlíð, neðst með kletta-
kraga sem afmarkar fjallið frá
heimalandinu. Þetta sköpunar-
verk prýðir umhverfi Hólsins
eins og kirkjuturninn upphefur
kirkjuskipið. Í þessari náttúru-
dýrð er litli bærinn á Hólnum
sannkallað höfuðból.
Guðmundur Guðbrandsson
bjó einn á Hóli síðustu þrjá ára-
tugina. En á sinn sérstaka hátt
var Mundi of stórhuga og virð-
ingarverður í sínum búskap, til
að geta kallast einstæðingur.
Hann átti marga vini og
kunningja sem sóttu hann heim
og fengu að dreypa af bikar
stórmennsku og rausnarskapar.
Að koma að Hóli var aft-
urhvarf til einingar mannsins
og náttúrunnar. Í hvert sinn
uppgötvaði maður lífið og til-
veruna upp á nýtt og hófst upp
yfir veraldlegt gildismat. Að
eiga spjall við Munda var sönn
upplifun.
Hann var jafnan glaður í
sinni, kíminn og hnyttinn í til-
svörum. Hugurinn hreinn og
tær og minnið óbrigðult, allt til
síðasta dags. Hann dæmdi aldr-
ei, en umbar og virti marg-
breytileika manna og málefna.
Hann var náttúruunnandi og
hestamaður í þess orðs fyllstu
merkingu. Hann bjó einbýli, en
fas hans og framkoma sæmdi
hverjum heimsborgara.
Mundi á Hóli lifði langa ævi
sáttur við lífið og tilveruna.
Þegar kallið kom kvaddi hann
saddur lífdaga. Dauðinn er hinn
eðlilegi framgangur lífsins og
því er lát gamals manns í sjálfu
sér ekki sorgartíðindi. En
Mundi var þeirrar gerðar að til-
veran öll hefur breytt um svip
þegar hans nýtur ekki lengur
við.
Svo samofin var hann og
órjúfanlega tengdur sinni
heimabyggð, að maður skynjar
sorg og tómleika sem á djúpar
rætur í umhverfinu sjálfu. Hóll-
inn hefur lækkað, lækurinn
hljóðnað, auður bærinn tinar
álútur og umkomulaus. Í þögn-
inni drúpir Þórutindurinn kolli
sínum. Það er eins og dalurinn
allur hafi þrengst eða minnkað
við það að missa höfðingja sinn.
Við Ingibjörg höfum þekkt
Munda nær alla okkar ævi og
höfum átt vináttu hans alla tíð.
Við kveðjum hann með virðingu
og þakklæti. Megi hinn hæsti
höfuðsmiður blessa minningu
Munda á Hóli.
Stefán Skjaldarson.
Guðmundur
Guðbrandsson
gluggann og hugsa svo oft um þig.
En nú eru skjálfandi skuggar og
skammdegi kringum mig“, nú geri
ég það að mínu stefi sem áður.
Guð blessi minningu góðs
drengs.
Erling Garðar Jónasson.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri hönd,
og báran kveður vögguljóð við fjarð-
arströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró. –
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafnan
vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu frið-
arlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.–
Kom draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum.)
Mikill maður er fallinn frá.
Maður sem var ekki einungis mik-
ill af því að hann var farsæll í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur í líf-
inu, heldur líka af því að hann var
heiðarlegur, góður maður og mik-
ilfengleg persóna.
Jón Aðalsteinn föðurbróðir
minn var minn fyrsti vinnuveit-
andi. Hann var líka einn af mínum
fyrstu birgjum þegar ég hóf sjálf-
stæða atvinnustarfsemi liðlega
tvítugur. Af þolinmæði og alúð
leiðbeindi Alli frændi mér fyrstu
skrefin, gaf mér ráð og fordæmi
sem reynst hafa vel. Eftirminni-
legustu ráðin sneru að heiðarleika
og orðheldni. Þar lét hann ekki
sitja við orðin tóm heldur var full-
komin fyrirmynd alla tíð.
Það var gott að leita til Alla
þegar erfiðar ákvarðanir í leik eða
starfi blöstu við. Guðjón heitinn
bróðir minn leitaði oft til hans
varðandi fyrirtækjarekstur. Iðu-
lega var ég meðferðis og hlustaði á
ráðin. Eitt þeirra er mér einstak-
lega minnisstætt. Þá stóð Gaui
andspænis einni stærstu ákvörð-
un lífs síns og vissi hreint ekki í
hvorn fótinn hann ætti að standa.
Alli sá að hugurinn var fullur af
flóknum hugsunum sem glímdu
hver við aðra. Ráðið sem hann gaf
var einfalt en virkaði vel: „Gaui
minn, skelltu þér bara í bíó og
hvíldu hugann. Þegar myndin er
búin veistu hvaða ákvörðun þú átt
að taka.“
Réttri viku áður en Alli kvaddi
jarðvistina átti hann 85 ára af-
mæli. Þó að hann lægi helsjúkur á
Hrafnistu kom ekki annað til
greina en að halda ættingjunum
og vinum veislu. Þó að líkaminn
væri farinn að láta mikið á sjá var
hugurinn jafn frískur og snjall
sem fyrr. Við það tækifæri sagði
hann mér að það bæri að þakka
fyrir hvern dag sem við lifðum því
lífið væri forréttindi sem ekki allir
fengju að njóta. Við sem sam-
glöddumst honum þennan dag
gátum ekki annað en dáðst að
æðruleysi hans, gleði og jákvæðni.
Slíkan andlega styrk hefur ein-
ungis mikill maður – sáttur við
Guð og menn.
Leópold Sveinsson.
Elsku Alli minn, það er svo
sárt, að þú skulir vera farinn.
Það var alltaf svo gaman að
hitta þig, þú hlýi og yndislegi höfð-
ingi.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að mega vera samferða þér
svolítinn tíma í lífinu. Þú tókst
ekki bara Hönnu Kristínu systur
minni, síðar tengdadóttur þinni
opnum örmum, heldur fjölskyldu
hennar líka og bauðst okkur vel-
komin inn í líf ykkar Möggu. Þú
kynntir okkur fyrir áður óþekkt-
um lúxus. Á fallegu heimili ykkar
voru alltaf kistur fullar af gos-
drykkjum og sætindum og maður
mátti fá sér eins og maður vildi.
Fyrstu súper-8 kvikmyndunum
kynntumst við hjá þér. Við sáumst
í óramörgum fjölskylduveislum,
þú í hópi karlanna að tala um
loðnuveiðar og því um líkt, við
hittumst líka í sumarbústaðnum
ykkar þar sem dekrað var við okk-
ur, við kynntumst hundunum ykk-
ar Möggu, seinna skúraði ég hjá
þér í Sportvali og enn seinna að-
stoðaðir þú mig á allan hátt, þegar
ég var að leita að tökustöðum úti á
landi.
Það er svo verulega sárt að
svona öðlingur eins og þú skulir
vera farinn. Þú varst alla tíð svo
hörkuduglegur maður, fluttir t.d. í
aðra íbúð fyrir ekki alls löngu.
Sumir hefðu veigrað sér við slíkri
vinnu, en þú lést sko ekki ekki ald-
urinn stoppa þig á einn eða neinn
hátt. Þú varst alla tíð virkur í fé-
lagslífi, barðist fyrir bættum hag
eldri borgara, varst eldklár í koll-
inum, hafðir mikinn áhuga á þjóð-
félagsmálum og sterkar skoðanir
á þeim. Það var yndislegt að sjá
þig með langafabörnunum og með
Mayu og Monsu. Þú hreinlega
geislaðir af ást. Í þér bjó svo mikil
ást og þú varst traustur og
óhræddur eins og sterkur klettur.
Elsku Alli minn, þakka þér fyr-
ir samfylgdina. Loksins fékk
Magga þig til sín. Ég óska ykkur
báðum mikillar hamingju og gleði
handan þessa jarðlífs.
Ástar- og saknaðarkveðjur frá
Þýskalandi,
Margrét Rún
Guðmundsdóttir Kraus.
Okkur er ljúft að minnast góðs
vinar okkar Jóns Aðalsteins Jón-
assonar sem lést að morgni 25.
nóvember, áttatíu og fimm ára að
aldri. Með brotthvarfi hans er
horfinn af vettvangi stórbrotinn
maður og einstakur persónuleiki.
Andlát hans kom okkur ekki á
óvart. Hann hafði um tíma glímt
við mjög alvarleg veikindi, sem að
lokum drógu hann til dauða. Við
vinirnir vorum allir jafn gamlir og
vinátta okkar hafði staðið yfir í sex
áratugi.
Margs er að minnast á svo
langri leið um lífsins veg. Alli eins
og við kölluðum hann ólst upp í
Hafnarfirði. Hann var fæddur for-
ingi, skapgreindur, traustur, rök-
fastur og einstaklega málefnaleg-
ur. Þá var hann hið mesta
ljúfmenni og einstakur í mannleg-
um samskiptum. Hann var hið
mesta prúðmenni. Þessir hæfileik-
ar hans ásamt miklum dugnaði
leiddu til þess að hann var fenginn
til að taka að sér mörg og mik-
ilvæg verkefni um ævina. Alli var
alla tíð framsóknarmaður og
gegndi oft miklum störfum í þágu
flokksins. Lífshlaup hans var
margbrotið og hann kom víða við í
atvinnulífinu. Hann rak sport-
vöruverslunina Sportval í nítján
ár með glæsibrag. Átján síðustu
árin hafði hann umsjón með fram-
kvæmdum Samtaka aldraðra.
Áhugamál hans voru með ólíkind-
um og maður kom aldrei að tóm-
um kofunum hjá honum.
Alli var mikill áhugamaður um
lax- og silungsveiði á stöng í ám og
vötnum og þetta var sameiginlegt
áhugamál okkar félaganna. Við
fórum oft saman í veiðiferðir í
ýmsar laxveiðiár í gegnum ára-
tugina. Þá áttum við allir hlut í
náttúruparadísinni Kaldbaksvík á
Ströndum. Margar ferðir fórum
við þangað til veiða og útivistar á
þessum fallega stað. Frá öllum
þessum ferðum eigum við ljúfar
minningar. Alli var einstaklega
laginn í eldamennskunni og sá um
að við fengjum góðan mat. Við
munum aldrei gleyma kjötsúp-
unni góðu sem hann eldaði handa
okkur í þessum ferðum.
Jón Aðalsteinn var mikill gæfu-
maður í einkalífi sínu. Hann
kvæntist yndislegri konu, Mar-
gréti Sveinsdóttur, 14. júní 1947.
Þau eignuðust tvo syni, Svein
Grétar og Jónas Rúnar. Báðir eru
þeir miklir mannkosta- og sóma-
menn. Barnabörnin eru þrjú og
barnabarnabörnin eru fjögur.
Margrét kona Jóns Aðalsteins dó
2008 og varð það vini okkar mikið
áfall, enda hjónabandið gott og
farsælt.
Við þökkum forsjóninni fyrir að
við skyldum eignast vináttu Jóns
Aðalsteins. Grímur og Alli voru
einstaklega nánir vinir og næstum
óaðskiljanlegir fram á síðasta dag.
Þá þökkum við honum allar
ánægjulegu stundirnar sem við
áttum saman með honum í gegn-
um ævina. Lífið verður ekki eins
án vinar okkar. Góður vinur
gleymist ekki og eitt er víst, að þín
verður sárt saknað. Við þökkum
þér allt sem þú varst okkur. Bless-
uð sé minning þín.
Við sendum afkomendum Jóns
Aðalsteins okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Grímur Jónsson og
Kjartan Sveinsson.
Farinn er góður maður eftir
farsæla ævidaga. Fréttin um frá-
fall Jóns Aðalsteins dró fram
minningarbrot um mann sem kom
fram á sjónarsvið okkar Víkinga á
áttunda áratug síðustu aldar með
glæstar hugmyndir og lét ekki þar
við sitja heldur hrinti þeim í fram-
kvæmd. Það er ekki öllum gefið að
koma inn í félagsskap og gerast
leiðtogi sem að lokum skilar af sér
hlutverki sem geymist um aldur
og ævi.
Alli í Sportval var mér ókunnur
þegar hann kom að máli við mig
og fleiri um að koma með sér í að-
alstjórn Víkings. Hann lagði fram
metnaðarfullar áætlanir um frek-
ari uppbyggingu klúbbsins sem
gengu eftir. Hann átti auðvelt að
fá menn til að vinna með sér og var
góður mannþekkjari. Auk þess að
reka eina stærstu íþróttaverslun
landsins og vinna öflugt fé-
lagsstarf hjá Víkingum var hann
mikill framsóknarmaður og vann
af kappi fyrir flokkinn. Þó að
stjórnmálaskoðanir okkar færu
ekki saman bitnaði það ekki á
nokkurn hátt á góðu samstarfi
enda vissi hann að ólíkar skoðanir
leiddu oft af sé góðar hugmyndir
sem hægt væri að vinna úr. Hann
var mér og minni fjölskyldu betri
en enginn, sérstaklega á fyrstu
búskaparárunum. Í seinni tíð hitt-
umst við ekki oft en þegar það
gerðist var alltaf góður tími fyrir
spjall um daginn og veginn, inni-
haldsríkt að vanda. Á efri árum
var hann öflugur baráttumaður
aldraðra um aukið réttlæti þeim
til handa.
Ég votta fjölskyldu hans samúð
mína og veit að hann sameinast
einvalaliði rauð-svart röndóttra
sem taka á móti honum.
Ásgrímur Guðmundsson.
Ég tel það mikil forréttindi að
hafa kynnst Jóni Aðalsteini og
taldi hann einn af mínum kæru
vinum, enda sérlega mikið ljúf-
menni, hreinskiptinn og heiðar-
legur. Við kynntumst er ég byrj-
aði að vinna hjá Samtökum
aldraðra bsf., við unnum saman í
tæp 10 ár, ég á skrifstofunni en
hann var í stjórn Samtakanna.
Það sem Jón tók sér fyrir hendur
var unnið af heilindum. Hann tók
að sé í sjálfboðavinnu að vinna að
búsetuúrræðum fyrir eldri borg-
ara, stóð fyrir byggingu á fjölda
fjölbýlishúsa þar sem þjónusta var
á neðstu hæðum húsanna sem
Reykjavíkurborg sá um. Jón stóð
oft í miklum samningum við for-
ráðamenn borgarinnar til að fá
þessa þjónustu í gegn en oftar en
ekki tókst það með ágætum.
Samningum um lóðir fyrir húsin
stóð hann í aftur og aftur og lagði
mikla áherslu á að lóðir undir fjöl-
býlishús þessa hóps væru ekki í
úthverfum þar sem borgarar af
hans kynslóð og eldri þekktu ekki
til. Jón var afburða samningar-
maður. Afrek Jóns á þessu sviði
voru mörg og ómetanleg fyrir þá
sem þess nutu og eiga eftir að
njóta um ókomna tíð.
Jón var mikill fjölskyldumaður,
talaði mikið um hve heppinn hann
væri með drengina sína, það kom
sérstakt blik í augu hans er hann
talaði um þá og barnabörn sín,
hann var svo hreykinn af þeim.
Góðmennska hans lýsti sér í svo
mörgu sem ógerningur væri að
telja hér upp en ég er þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast þessum
góða manni og eiga vináttu hans.
Mínar dýpstu samúðarkveðjur
sendi ég fjölskyldu Jóns Aðal-
steins.
Sólveig Guðmundsdóttir.
Jón Aðalsteinn eða Alli var
maður sem ég leit alltaf mikið upp
til og hans er sárt saknað.
Ég fékk tækifæri til að kynnast
honum ungur að aldri og hann var
mér mikil fyrirmynd í lífinu.
Alli var maður hugmynda og
framkvæmda og hann tók virkan
þátt í ýmsu félagsstarfi. Lengst af
stundaði hann verslunarrekstur
og hver kannast ekki við að fara
til Alla í verslun hans Sportval á
Laugavegi gegnt Hlemmi. Orka
og framkvæmdagleði var inn-
byggð í Alla alla tíð. Ég hélt að
síðustu ár myndi hann setjast í
helgan stein en það var aldeilis
ekki. Síðustu ár sín vann hann að
byggingu íbúða fyrir aldraða þar
sem hann leiddi framkvæmdir frá
upphafi til enda.
Jón Aðalsteinn elskaði útiveru,
stundaði stang- og skotveiði. Ég
fékk nokkur tækifæri til að vera
með honum í stangveiði og hvílík
gleði og orka geislaði frá honum
við veiðarnar og maður smitaðist
af áhuga og fann fyrir þessari ein-
stöku gleði og ánægju, sem veiði-
skapurinn gefur manni.
Best leið Alla með fjölskyldu
sinni og var ávallt vakandi og sof-
andi yfir velferð hennar. Þar var
hann gæfusamur að eiga góða
fjölskyldu sem reyndist honum
einnig stoð og stytta þegar veik-
indi hans bar að.
Við Guðrún Soffía sendum okk-
ar hugheilar óskir til fjölskyldu
Alla. Til Sveins Grétars og Hönnu
Kristínar, Jónasar og Helgu,
barna þeirra og barnabarna. Á
sama tíma kveðjum við góðan vin
og það er yndislegt að eiga góðar
minningar um góðar stundir með
Alla.
Ragnar Atli og
Guðrún Soffía.
Í dag kveðjum við Víkingar
hinstu kveðju dugmikinn og
atorkusaman fyrrum formann
Víkings. Jón Aðalsteinn kom eins
og hvítur stormsveipur til starfa
fyrir Knattspyrnufélagið Víking
árið 1973 og hélt styrkri stjórn til
ársins 1980 er ég undirritaður tók
við af honum. Jón hafði þá góðu
leiðtogahæfileika að mynda sínar
stjórnir með dugmiklum fram-
kvæmdamönnum sem áttu það
sameiginlegt að vera forkólfar
hver á sínu sviði víðsvegar í at-
vinnulífinu.
Framkvæmdagleðin og stór-
hugur réðu flestum hans gjörðum
og meðfram rekstri á stærstu
sportvörubúð landsins, Sportvali,
tókst honum ásamt sínum mönn-
um að koma miklu lífi og fjöri í
starfsemi Víkings og m.a. að
stofna margar nýjar deildir innan
félagsins og að manna þær allar
með hæfileikaríku fólki sem axl-
aði ábyrgð á nýju deildunum.
Þessi frumstarfsemi átti síðar
eftir að færa Víkingi marga góða
keppnistitla, og ekki sló neinum
fölva á framgang handknattleiks-
deildarinnar þessi ár, en þarna
var lagður grunnur að ótrúlegu
skeiði handknattleiksmanna inn-
an Víkings sem stóð með miklum
blóma á annan áratug. Knatt-
spyrnudeild félagsins var og í
góðri sókn á þessum árum en Vík-
ingur varð Íslandsmeistari árið
1981 og 1982 eftir 57 ára bið frá
síðasta Íslandsmeistaratitli. Þessi
ofangreind gullaldarár Víkings
voru mikið til að þakka fastri og
öruggri undirbyggingu sem Jón
Aðalsteinn og hans stjórnarmenn
byggðu upp.
Knattspyrnufélagið Víkingur
kveður hér í dag mikilvægan for-
ystumann sinn sem letraði nafn
sitt vel og dyggilega í sögu Vík-
ings. Hafðu þökk fyrir, við kveðj-
um þig með virðingu.
F.h. Knattspyrnufélagsins Vík-
ings,
Anton Örn Kærnested.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson
g|Ä Å|ÇÇ|ÇztÜ âÅ
{xyâÜ etâ"t ~ÜÉáá| ˝áÄtÇwá äxÜ|" y—Ü" z}≠yA
`x" |ÇÇ|ÄxzÜ| átÅØ"
Minnist vina og ættingja
með stuðningi við starf
Rauða krossins.
Farið á raudikrossinn.is
eða hringið í síma 570 4000
MINNINGARKORT RAUÐA KROSS ÍSLANDS
Samúðarkveðjur