Alþýðublaðið - 06.05.1924, Qupperneq 3

ALÞYEirVI. A2> I ®S
-5'
HerzlanBDBrmD.
Jifnaðarmsnn hafa nú tekið
við stjórn i Danmörku, Englandi
o$ Rússlrndi. í Svíþjóð íengu
þeir við síðustu kosoingar 40°/0
allra atkvæða, í Austurríki lika
40% í Þýzkalardi 38°/0, 1 Lett-
laudi 37% í Noregi og B ílgfu
Htlu mlnua í ölium þsssum lönd-
um hafa þingflokkar þeirra vaxið
ár frá ári; vantar nú að elns
herzlumunina, til þess að þair taki
stjórnartauma þeirra allra i sínar
hendur o innan margra ára er
þelm vís öruggur meiíi hluti. —
Kosningalögin þar eru heldur
ekki jain-úrelt og rangiát og hér.
LokuDarfromvarpið.
Saga þessa máls er sú, aö í
byrjun marzmánaöar s. 1. komu
rakarar bæjarins saman á fund,
er hr. rakari Sigurður Ólafsson
boðaði tú, og voru þar lögð fram
iög fyrir félag er rakarar bæjar-
ins höfðu ákveðið að stofna. Lög
þessi voru lesin upp og rædd og
BÍðan samþykt og undinituð af
öllum rökurum, er hafa yfir rak-
arastofu að ráða í bænum. Var
síðan ákveðið að senda bæjarstjórn
beiðni um að ái reða lokunartíma
á rakarastofunu. a eftir tillögum
rakarafólagsins Bréf um þetta var
sent bæjarstjóm, en hún gaf það
svar, að hún hefði ekki lagrbeim-
ild til að ákveða timann, Var þá
ákveðið að biðja h^. alþingismann
Jakob Möller af flytja frumv. í
þinginu þess efnis að heimila bæj-
arstjórn að ákveða lokunartíma á
rakarastofum. Borgarstjóri mælti
með frumv. Prumv. þetta komst
athugasemdalausi í gegnum neðri
deild alþirigis ei cir að allsherjar-
nefnd hafði athi gað það og ekk-
ert fundið því il fyrirstöðu, að
það næði fram a i ganga. en svo
er það kemur upp efri deild, er það
felt umræðulaust þó ótrúlegt sé.
Nú víkur sögnnni til rakarafé-
lagsins, þrem vikum eftir að fó-
laeið var stofn .ð, ganga fjórir
rakarar úr því alveg að ástæðu-
lausu; með öðrum orðum: gerðu
sig að minni nc önnum og virtu
að vettugi alt, sem þeir höfðu
samþykt og undii ritað. Undirskrift
þeirra og loforð eru eftir fram-
komu þeirra að dæma lítilsvirði.
Eftir að þesair fjórir höfðu gengið
frá loforðum sínum, datt þeim í
hug gamli málshátturinn og tóku
að leita fyrir sér, hvort ekki
myndi finnast >misjafn sauður í
mörgu fé«. Einn fundu þeir, sem
raunar átti að veta birðir, og fengu
hann til þess að taka sig undir
sína hirðishönd. — í>ar vildi ég
þó ekki eiga nattstað undir. —
—u—g——
jj Aigreiðsla |
- blaðsins er í Alþýðuhúsinu, tj
opin virka daga ki. 9 árd. til ||
8 síðd., sími 988. Auglýsingum h
sé skilað fyrir kl. 10 árdegis «
útkomudag blaðsins. — Simi 35
prentsmiðjunnar er 633. x
i
ð
i
fi
ð
i
w(»o»>«;»a(W(W(»(»a(>3í»{saíB
ÚtbreSðlð JUþýðufeisðið
hwar sem þlð erss® og
hwert itm þfð feriðl
Umbúðapappír fæst á afgreiðslu
Alþýðublaðsins með góðu vsrði.
Ný bók, Hlaður frá Suður-
lijiiiiiiiiiiiiiiifiFiiiiiiiiiiiníiiiiiMiii Ameriku. Pantanlr
afgrelddar i síma 1269.
Fengu þeir hann til þess að gauga
fyrir þingmenn og bíðja þá að
fella þetta frumvarp, sem var
alveg ástæðuiaust, því að frumv.
var að öllu leyti réttmætt og
bygt á þeim grundvelli, að það
átti að ná fram að ganga, eins
og allir mega sjá, er athuga þetta
mál.
Ef þessi >góði hirðir« hefði
verið dálítið kunnugri almennum
málum, ætti hann að vita, þar
sem hann situr á löggjafarþÍDgi.
að sams konar lög munu rakara-
félög erlendis hafa fengið. En ég
. 1 ——mmmm ■■■ . 1 1 ítmmmummmmgmm
Edgar Bice Burrouglis:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
byrði væri létt af honum. Hanji geklt til einna dyranna,
— nam staðar og glenti upp augun af undrun og
skelflngu, því að nær því jafnsnemma opnuðust margar
dyr i einu, og hópur ógurlegra manna réðst á
hann.
Þetta voru prestar hins eldlega guðs Opar-borgar, þeir
sömu loðnu, lotnu og ljótu menn, er dregið höfðu
Jane Clayton á blótstallinn á þessum sama stað fyrir
mörgum árum. Langir handleggir, stuttir 0 g
bognir fætur, hálflokuð, illileg augu og lágt enni og
afturkembt gerði þá dýrslega, enda skutu þeir Belgjan-
um mjög skelk í bringu.
Hann rak upp óp, snéri sér við 0g flýði í myrkrið,
sem ekki var svona ógurlegt, en komumenn sáu, hvað
hann ætlaði sér. Þeir vörðu veginn; þeir gripu hann,
og þött hann félli á kné fyrir þeim og grátbændi um
lif, bundu þeir hann og vörpuðu honum á hof-
gólfið.
Það, sem á eftir fór, var bara það, sein Jane og
Tarzan höfðu reynt. Hofmeyjarnar komu, m’eðal þeirra
La, æðsta hofgyðjan. Werper var lagður yflr blótstall-
jnn. Köldum svita sló út um hann, er La brá hnifnum.
Pauðasöngurinn liljómaði I eyrum hans, haun leit á
gullkrúsirnar, sem brátt myndu fyllast volgu blóði halis
til þess að svala dýrslegum þorsta þessara skrýmsla.
Hann óskaði þess, að liann félli i öngvit, áður en
hnifurínn snerti hann; — þá kvað við ógurlegt öskur
þvi nær í eyru hans. Hofgyðjan lét hniflnn siga. Augu
hennar þöndust út af skelfingu. Hofmeyjarnar, lifvörður
hennar, æptu og flýðu i ofboði til dyranna. Prestarnir
öskruðu af reiði og ótta. Werper reyndi að lita við, svo
að hann sæi, hvað um var að vera. Er hann sá orsökina,
stirðnaði hann af skelfingu. I miðju hoflnu stóð stærðai-r
ljón og hafði þegar rifið sundur einn prestinn.
Konungur dýranna rak upp annað öskur og snéri
athygli sinni að blótstallinum. La rióaði, misti fótanna
og fóll áfram meðvitundarlaus yflr Werper.
VI. KAFLI.
Arabaránið.
Þegar Basuli og hinir hermennirnir voru bfmir að ná
sór eftir hræðsluua við jai-ðskjálftann, skunduðu- þeir
inn i göngin aftur til þess að leita að húsbóndanum
og tveimur félögum sinum.
Göngin voru fylt grjóti og möl. I tvo daga unnu
þeir ósleitilega að þvi að ryðja þau og bjarga vinum
sinum. Þegar þcir loksins höfðu komist nokkra faðma,
fundu þ'tíír ataiap Bvsrtiugjann Búndunnarinn og