Monitor - 21.12.2011, Blaðsíða 8

8 Monitor MIÐVIKUDAGUR 21. DESEMBER 2011
Mikið vatn hefur runnið til sjávar hjá þeim Ölmu Guð-
mundsdóttur, Klöru Ósk Elíasdóttur og Steinunni Þóru
Camillu Sigurðardóttur síðan þær sameinuðust fyrir sjö
árum við stofnun stúlknasveitarinnar Nylon. Eftir ævintýri
á Bretlandseyjum og nafnabreytingu héldu þær innreið
inn í veröld stórstjarnanna fyrir tveimur árum þegar þær
fl uttust til Hollywood til að eltast við sína stærstu drauma.
Árið sem senn er liðið var trúlega þeirra mesta áskorun
til þessa þar sem þær slitu sig undan plötusamningi með
lögfræðistandi til að geta staðið á eigin fótum. Þær segjast
nær því í dag en nokkru sinni fyrr að ná markmiði sínu, að
slá í gegn.
Þegar þið fóruð út fyrir einu og hálfu ári síðan höfðuð
þið nýsamið við plötuútgefandann Hollywood Records.
Hvað er að frétta af því?
A Það er löng saga. Fyrir nákvæmlega ári síðan vorum við
komnar með heila plötu og rúmlega það hjá Hollywood
Records. Hún var tilbúin, það var búið að „mastera“ hana
og það var allt klárt. Við vorum meðal annars með lög
eftir Bruno Mars og J.R. Rotem og við vorum búnar að vera
að vinna með toppfólki innan Hollywood yfi r sumarið og
haustið. Við vorum með algjört gull í höndunum og þá
fóru af stað vangaveltur um hvaða lög við ættum að gefa
út sem smáskífur.
K Það er alltaf mikil pólitík innan plötufyrirtækja þegar
kemur að því að taka ákvarðanir um útgáfu og það ríkti
ekki samstaða um hvaða lag ætti að gefa út fyrst. Fyrir
utan allt sem við höfðum tekið upp úti vorum við með
lög frá StopWaitGo og við lögðum mikla pressu á þá sem
sáu um okkur innan fyrirtækisins að veita því efni athygli.
Þegar þrjú lög voru send í rýnihóp í hlustendakönnun kom
lag sem við gerðum með þeim langbest út.
Þið höfðuð sem sagt rétt fyrir ykkur með StopWaitGo-
lagið?
K Klárlega. Það dugði samt ekki til að ná samstöðu um
hvaða lag ætti að vera fyrsta smáskífan og undir lok ársins
fengum við þau skilaboð að plötufyrirtækið væri ekki til-
búið að skuldbinda sig til að gefa út smáskífu strax og við
horfðum bara fram á það að við gætum endað á hillunni
hjá plötufyrirtækinu í ár í viðbót án þess að nokkuð kæmi
út. Þarna stóðum við á tímamótum og hugsuðum: „Erum
við að fara að eyða næstu mánuðum eða árum í einhverri
óvissu án þess að geta gefi ð út neina tónlist?“
Til hvaða ráða gripuð þið þá?
S Við ákváðum að það væri miklu betra fyrir okkur að
losa okkur undan þessum samningum og fara að vinna
að því sem við höfðum trú á til þess að geta allavega gefi ð
út efni í raun og veru.
K Yfi rleitt er þetta þannig að „artistar“ setja saman
ákveðinn pakka sem sýnir bæði tónlistina og ímyndina og
fara síðan til sem fl estra plötufyrirtækja og sýna sig. Það
sem við gerðum upphafl ega var að við fórum beinustu
leið til Hollywood Records, sungum og fengum samning
á staðnum. Við vorum svo grænar að við vissum ekki að
auðvitað hefðum við átt að fara til annarra fyrirtækja líka
til að búa til einhverja samkeppni um okkur og skapa
meiri eftirspurn. Í staðinn tókum við það fyrsta sem
bauðst og eftir á að hyggja var það svolítil fl jótfærni. Okkur
fannst svo ótrúlegt að fá samning bara á staðnum.
A Í öllu þessu róti í byrjun árs áttuðum við okkur á að við
þyrftum að stokka öllu upp. Við vissum hvað við vildum
gera og vissum að við værum með gull í höndunum.
Þurftuð þið að byrja upp á nýtt þarna úti?
K Nei, sem betur fer vorum við með nóg af efni í höndun-
um sem við vorum búnar að taka upp. En við lærðum svo
ógeðslega mikið á þessu auk þess sem við kynntumst og
unnum með hópi fólks sem eru risanöfn innan bransans.
A Svo við fórum út í byrjun síðasta árs vitandi það að
við værum að fara út úr öllum samningum og standa
gjörsamlega einar. Það var nefnilega svo merkilegt að þótt
við hefðum verið með framleiðslusamning þá vorum við
aldrei einu sinni með umboðsmann. Við vissum því að
við þyrftum að byggja upp nýtt teymi í kringum okkur.
Til þess gátum við nýtt samböndin og tengslin sem við
vorum búnar að mynda á þessum tíma sem við vorum hjá
Hollywood Records.
StopWaitGo hafa vakið athygli að undanförnu með
framleiðslu á smellum hérlendis með mönnum eins
og Friðriki Dór og Steinda Jr. Hvernig vildi það til að þið
hófuð samstarf?
K Við byrjuðum að vinna með StopWaitGo fyrir rúmum
þremur árum síðan þegar þeir voru ekki einu sinni komnir
með nafn. Við heyrðum lag með þeim fyrir algjöra tilviljun
í gegnum litlu systur mína sem var með þeim í skóla,
hún kom okkur í samband við þá og í kjölfarið sendi ég
Ölmu á fund með þeim. Ég var bara: „Þú verður að fara að
semja með þessum gæjum, þeir eru geðveikir.“ Hún fór
og byrjaði að semja lög með þeim sem komu síðan svona
ótrúlega vel út.
A Það sem þeir hafa fram yfi r marga aðra er að þeir eru
alveg með á nótunum hvaða stefnu popptónlistin er að
taka og eru alltaf einu skrefi á undan. Þeir heyra og skilja
þetta „sánd“.
Þið gáfuð síðan út „mixteip“ á eigin fótum þann 11.11.11
síðastliðinn sem hefur jafnframt fengið ágætisviðbrögð
ytra, til dæmis hjá fl ottum tónlistarbloggurum. Er þá
næsta skref að fi nna sér nýtt útgáfufyrirtæki?
A Já, annar útgáfu- eða dreifi ngarsamningur er það sem
við erum að vinna í núna. Eftir að „mixteipið“ kom út höf-
um við verið að fá sterk viðbrögð og boð á nokkra fundi.
K Þegar við komum út í byrjun árs hugsuðum við: „Ókei
sjitt, við verðum að fi nna umboðsmann strax og komast
að hjá einhverju annarri útgáfu strax,“ og fannst við vera
að renna út á tíma. Það var hins vegar ekki fyrr en við
fengum umboðsmanninn sem við erum með í dag að
við fórum að átta okkur á því að þetta er bara spurning
um pakkann okkar og það er eitthvað sem við þurftum
að taka árið í ár til að setja saman. Einn liður í því var að
skapa þetta „mixteip“ en lögin á því eru bara brot af plötu
sem við erum í rauninni búnar að klára með strákunum í
StopWaitGo.
A Við erum því bara fyrst núna farnar að svipast um eftir
nýju útgáfufyrirtæki því við vildum klára að skapa okkar
efni fyrst. Við vildum ekki koma á einhvern nýjan stað
þar sem það fyrirtæki myndi ætla að búa til einhverja
nýja formúlu og reyna að móta okkur eftir sínu höfði. Við
ætlum að mæta með okkar „sánd“ og það er nákvæmlega
það sem við höfum verið að vinna að.
Það er inni í myndinni að setja á laggirnar sjónvarpsþátt
með ykkur ytra, ekki satt?
S Já, við vorum sem sagt í viðræðum við VH1 um að gera
raunveruleikaþátt og það er ennþá í skoðun en það yrði að
vera rétt staðið að því.
K Svoleiðis er nefnilega æðislega góð markaðssetning
en við viljum ekki gera neitt svona nema að þetta fái að
snúast um tónlistina en ekki bara hvort við séum í fýlu
hvor út í aðra eða að rífast.
A Konseptið yrði sem sagt bara að fylgst væri með stelpu-
bandi sem er búið að ná vissum árangri í heimalandi sínu
og byrjar síðan frá byrjun í Hollywood.
Nú eru liðin sjö ár frá því að stúlknasveitin Nylon var
mynduð í gegnum áheyrnarprufur. Eruð þið orðnar
þreyttar á að ræða Nylon-árin þegar þið veitið íslenskum
fjölmiðlum viðtöl?
A Alls ekki, það var auðvitað byrjunin.
K Það er bara það sem gerði okkur að því sem við erum í
dag.
A Einar Bárðar á heiðurinn að því að við séum saman í
dag, hann verður alltaf Nylon-pabbinn.
K Guði sé lof fyrir Nylon, án þess væru engar Charlies.
Í ljósi þess að sveitin var skipuð með áheyrnarprufum
má gera ráð fyrir að þið hafi ð sennilega lítið þekkst fyrir
2004. Hvernig hefur það verið að fara úr því að þekkjast
ekki neitt yfi r í það að umgangast hverja aðra á hverjum
degi í sjö ár?
S Þetta var reyndar mjög fyndið. Við Klara vorum saman
í Versló og vorum einmitt að leika saman í leiksýningu á
þessum tíma. Við þekktumst sem sagt en vorum ekkert
einhverjar bestu vinkonur. Við ákváðum að fara í þessar
prufur og sitjum saman þar og fyrir framan okkur sat
stelpa sem ég kannaðist við í gegnum vinkonur mínar.
K Við byrjuðum síðan að spjalla og einhverra hluta vegna
fórum við eins og samlokur í gegnum þessar prufur og
eins og við höfum alltaf sagt var þessu ætlað að gerast.
A Þetta þróaðist svo út í djúpa vináttu og hálfgert
systrasamband. Við vorum og erum allar að stefna að
sama markmiðinu og við það myndast einhver liðsandi í
hópnum og endalaust mikið umburðarlyndi.
K Við erum svo samrýmdar í því sem við erum að gera
og ætlum allar að berjast til síðasta blóðdropa. Ég held að
við myndum bara deyja fyrir hverja aðra
(hlæja allar).
Það má kannski segja að hérlendis hafi fyrirbærið Nylon
verið milli tannanna á fólki frá fyrsta degi. Hafi ð þið
þjálfast í því að takast á við neikvæða umfjöllun eða
harða gagnrýni á þessum sjö árum?
A Engin spurning. Ég gleymi því ekki þegar fyrsta
myndbandið okkar kom út og maður las einhverjar
athugasemdir á barnaland.is og hjartað í manni var bara
brotið. Með tímanum lærði maður svo að hugsa: „Hverjum
er ekki sama um hvað einhverju fólki úti í bæ fi nnst?“ Það
er algjört aukaatriði á meðan þú ert að njóta þess, þú færð
góðar viðtökur og einhverjir eru að fíla það sem þú ert að
gera.
K Við vorum líka bara að verða tvítugar þegar þetta byrj-
aði. Núna erum við búnar að vera úti með hléum í þrjú ár
og það er svo skemmtilegt hvernig viðbrögðin eru úti, þau
eru allt öðruvísi. Fólk er miklu duglegra við að láta mann
vita að það sé að fíla efnið manns og segja við mann: „Mér
fi nnst þú vera að gera góða hluti.“
Eigið þið við að fólk á Íslandi sé feimið við að hrósa en
oftar tilbúið að gagnrýna á neikvæðan hátt?
K Ég held að fólk sé miklu gagnrýnna og ég held að við
séum ekki jafnopin fyrir nýjungum og úti.
A Það hefur samt fyrir vikið kannski gert okkur gagnrýnni
á okkur sjálfar. Maður þarf að mynda sér þykkari skráp
þegar maður fer út í eitthvað svona og ég er allavega fyrir
mitt leyti búin að þroskast mikið í þeim efnum. Ég man að
mér leið ógeðslega illa fyrst yfi r hvað fólk var að segja um
mann eða hugsa.
S Þetta væri löngu búið ef engum þætti þetta skemmti-
legt og tónlistin höfðaði ekki til neins. Að sama skapi þykir
okkur svo ægilega vænt um það þegar einhver kemur til
okkar og segir að það sé ánægt með eitthvað sem við erum
að gera.
Hver er munurinn á því sem Charlies er að gera núna og
því þegar Nylon var að hasla sér völl á Bretlandi?
K Fyrst og fremst tónlistin. Hún hefur auðvitað þróast
eins og gerist hjá öllum tónlistarmönnum. Við vorum svo
ungar þegar við byrjuðum, við vorum krakkar og vorum
með Einar sem stjórnaði þessu fyrir okkur, guði sé lof.
Við höfum lært af öllum þeim sem hafa leiðbeint okkur.
Á síðustu þremur árum, þegar við höfum fullorðnast, þá
höfum við tekið við stjórnartaumunum.
A Óumfl ýjanlega hefur ímyndin okkar líka breyst og fólk
segir ýmislegt. Ég sá eitthvað úr einhverju blaði sem hafði
skrifað að „góðu stelpurnar væru orðnar vondar“. Það
snýst samt aðallega um að við höfum ekki gefi ð út neina
tónlist í fjögur ár en höfum samt verið að vinna að þessu
á bak við tjöldin í einhver þrjú ár. Þetta er þróun sem er
ekkert ný fyrir okkur, þótt hún komi kannski einhverjum
á óvart.
Hefur ímyndarbreytingin í för með sér að þið séuð
hættar að vera góðu fyrirmyndirnar sem þið voruð á
Nylon-árunum?
A Við erum ennþá sömu manneskjurnar. Við erum ekkert
breyttar fyrirmyndir þótt tónlistin okkar hafi breyst og
þróast.
K Við erum auðvitað bara búnar að eldast og herðast
eitthvað af því að hafa gengið í gegnum ýmislegt, til
dæmis hefur mikið gengið á í okkar einkalífi . Ég vil
meina að við höfum bara fullorðnast og breytt um
áherslur.
S Við erum að stíla inn á annan hlustendahóp
heldur en þegar við sungum Furðuverk. Það er
alveg augljóst og það er voða lítið við því að
segja. Við erum kannski ekki að syngja Eat
Me fyrir Furðuverk-markhópinn.
Þegar maður býr í nafl a skemmtana-
iðnaðarins, Hollywood, er það þá
þannig að maður rekst á stórstjörn-
ur á öðru hverju götuhorni, úti í
matvöruverslun og í ræktinni?
K Jájá, það eru nokkrir stórir sem
eru með okkur í ræktinni og maður
Við grétum okkur
alveg í svefn nokkrum
sinnum og þetta hefur kostað
blóð, svita og tár.
HVER YKKAR ER …
… gleymnust? Klara.
… frekust? Alma.
… matvöndust? Steinunn.
… mesta svefnpurkan? Klara.
… mesti nammigrísinn? Steinunn.
Texti: Einar Lövdahl Gunnlaugsson einar@monitor.is
Myndir: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is
2012 verður árið okkar
Stúlknasveitin The Charlies hefur staðið í ströngu að undanförnu í heimi stórstjarnanna
en þær gáfu nýverið út „mixteip“ sem hlotið hefur góð viðbrögð vestanhafs. Þríeykið
sagði Monitor frá hlátrinum og grátinum í Hollywood ásamt risastóru draumunum.