Morgunblaðið - 11.02.2012, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. FEBRÚAR 2012
Sælt er þreyttum að hvílast
og sjúkum að sofa.
Reynir, nú er komið að leið-
arlokum að sinni. Þú varst mikill
gleðinnar maður, hvort heldur
að taka lagið eða segja sögu,
tala um hesta eða fara á bak
einhverjum gæðingnum. Ég á
þér margt að þakka, ekki síst
fyrir son minn, sem hefur átt
samleið með þér og þínum í rúm
þrjátíu ár í leik og starfi. Ég
veit að þú átt góða heimkomu í
Sumarlandið enda bíða margir
vinir í varpa.
Innilegar þakkir fyrir mig og
mína.
Lilja.
Í gegnum árin fylgdist ég
með Reyni Aðalsteinssyni,
pabba bekkjarsystur minnar og
meistaraknapa sem þekktur var
um allan heim! Aldrei datt mér
þá í hug að ég myndi fara á
tamninganámskeið til hans –
hvað þá að vinna náið með hon-
um við skipulag námskeiða við
Landbúnaðarháskóla Íslands!
Til að byrja með kallaði hann
mig ýmist Höllu eða Herdísi.
Eitthvað sem sumir nemar lentu
í – jú, það var vegna þess að
hann tengdi nöfnin við hrossin á
einhvern hátt. Hann kom gjarn-
an með beinskeyttar ábending-
ar, eins og þá sem ég fékk þeg-
ar taumhaldið var ekki rétt –
„Þú ert á hestbaki, ekki að
keyra barnavagn!“ og svo fylgdi
í kjölfarið mikil hláturroka sem
smitaði út frá sér og allir þekkja
sem sótt hafa tíma hjá honum.
Reglulega eru haldnir vinnu-
fundir við Endurmenntun LbhÍ,
m.a. vegna Reiðmannsins –
tveggja ára námskeiðsraðar sem
byggist á hans hugmyndafræði
um reiðmennsku og þjálfun.
Nær undantekningarlaust komu
fróðleiksmolar eða minningabrot
frá Reyni í tengslum við tamn-
ingar og þjálfun. Aðferðir sem
hann hafið lesið um, séð á
myndbroti eða uppgötvað af eig-
in reynslu. Ég meðtók það eins
og ég gat og melti. Áttaði mig
svo ekki á því fyrr en ég hlust-
aði á þekkta erlenda aðila að
„karlinn“ var með þetta! Ég
hafði heyrt þetta allt áður. Hann
var alltaf á tánum, alltaf að
fylgjast með, prófa æfingar,
sannreyna kenningar eða þjálf-
unartækni. Tileiknaði sér svo
það sem virkaði og útskýrði með
rökum en sleppti öðru. Miðlaði
því svo beint í kennslu!
Eitt af því sem ég hafði ekki
áttað mig á var áhugi Reynis á
boltagreinum, ekki síst hand-
bolta og fótbolta. Gjörsamlega
forfallinn og lét í sér heyra!
Skipulag á vinnuhelgum gat því
farið út og suður þegar stórmót
voru í gangi. En karlinn fékk
alla með sér í tímabreytingar.
Hann var einkar laginn við að fá
fólk til að hjálpa til, hlaupa und-
ir bagga og gera hluti sem
þurfti að gera, eiginlega bara
með smá augnhreyfingu og
raddblæ. Hæfileiki sem fáir
leika eftir og unun var að fylgj-
ast með!
Stundum hefði ég viljað vera
þreföld til að geta sinnt öllum
hugmyndum sem hann kom með
í tengslum við sýningar, keppn-
ir, sjónvarpsþætti, námskeið,
Reynir
Aðalsteinsson
✝ Reynir Aðal-steinsson tamn-
ingameistari og
yfirreiðkennari við
LbhÍ fæddist í
Reykjavík 16. nóv-
ember 1944. Hann
andaðist á Sjúkra-
húsinu á Akranesi
25. janúar 2012.
Útför Reynis fór
fram frá Hallgríms-
kirkju 10. febrúar
2012. Jarðsett var á Hvanneyri.
o.fl. En í stað þess
varð ég að vera sú
leiðinlega og benda
á ýmsa praktíska
þætti sem gengu
ekki upp eða kost-
uðu alltof mikið í
framkvæmd.
Nokkrar fengu þó
brautargengi og lifa
í minningu fólks.
Það fór um mig
þegar ég frétti að
Reynir hefði greinst með
krabbamein, enda svo stutt síð-
an ég kvaddi annan vinnufélaga
og vin sem féll frá eftir stutta
en harða baráttu við þetta mein.
Dagurinn sem Reynir kvaddi
var fegursti dagur ársins, hvítt
yfir öllu, logn og fyrstu sólar-
geislar ársins dönsuðu yfir
Skarðsheiðinni. Betra ferðaveð-
ur hefði ekki verið hægt að fá.
Mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur til ættingja og vina. Minning
hans lifir.
Skuggarnir færðust yfir
Fámál og hljóð
hugsuðum.
Hlýir geislar birtust.
Ferðahugur
í aðra átt
– án mín.
Við gengum að bakkanum
hljóðlát og klökk.
Kveðjumst …
Hann stígur á bak.
Folinn frýsar.
Halda yfir
– án mín.
Ásdís Helga Bjarnadóttir,
Hvanneyri.
Reynir Aðalsteinsson var
þannig gerður að maður þurfti
ekki að þekkja hann mikið til að
líka vel við hann. Það er bara
þannig að sumir hafa eitthvað
við sig; ljúft og bjart fas. Okkar
fyrstu eiginlegu kynni af Reyni
voru þegar við „plötuðum“ hann
til að taka þátt í hestatengdu
verkefni í Bandaríkjunum.
Verkefnið var einkum falið í
reiðkennslu og smásýningar-
haldi á skautasvellum. Það var
okkur mikill fengur að fá Reyni
í hópinn, og úr varð að við fór-
um saman í þrjár ferðir til
Bandaríkjanna.
Reynir átti einstaklega gott
með að ná sambandi við fólk, og
varð strax mjög vinsæll meðal
nemenda sinna. Hann var alltaf
tilbúinn til að gefa af sér, miðla
þekkingu sinni, en þekking
Reynis á hestum og hesta-
mennsku átti sér engin tak-
mörk. Hann var algjör snilling-
ur á sínu sviði, en umfram allt
skemmtilegur og góður drengur.
Við erum þess óendanlega þakk-
lát að hafa kynnst Reyni og
fengið að verða honum sam-
ferða, þótt ekki hafi verið nema
í stuttan tíma. Við samhryggj-
umst innilega fjölskyldu og vin-
um Reynis.
„Í dag verða hestarnir gerðir
klárir til bardaga, en sigurinn
verður Guðs.“ Englunum hefur
borist öflugur liðsauki.
Björn og Guðríður,
Þúfu í Kjós.
Okkur Sigrúnu setti hljóð
þegar okkur barst sú sorgar-
fregn að Reynir Aðalsteinsson
hefði hafið sína hinstu ferð.
Þessi mikli snillingur sem skildi
hesta og þeirra þarfir og lang-
anir betur en nokkur maður
sem ég þekki varð að lúta í
lægra haldi fyrir illvígum vá-
gesti eftir stutta en harða bar-
áttu. Hugur okkar er með Jón-
ínu, hinni glæsilegu eiginkonu
hans sem ávallt stóð við hlið
hans, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum. Á stundum sem
þessum streyma minningar
fram og flestar eru að sjálfsögðu
tengdar hestamennskunni og
þeim fjölmörgu ánægjulegu
stundum sem við áttum saman
þar. Það var nú ekki ónýtt fyrir
ungt fyrirtæki eins og Íshestar
voru á 10. tug síðustu aldar að
fá að njóta starfskrafta Reynis
og fjölskyldu í ótal ferðum inn á
og yfir Arnarvatnsheiði og
margar ánægjustundir áttum
við saman í faðmi fjallanna.
Reynir var náttúrubarn og ég
hef ávallt staðhæft að hann tal-
aði við hestana og skildi þeirra
mál. Það er erfitt fyrir þann
sem ekki hefur reynt það að
skilja hvernig það var að ferðast
með Reyni á hestbaki. Stöðugt
verið að fylgjast með að farþeg-
ar hafi það gott á hestunum og
nái því besta út úr þeim. Þegar
áð var kom ást hans á landinu
og virðing best í ljós og margar
voru þær stundir þegar maður
gleymdi sér við að hlusta á sög-
ur hans og útskýringar á Ís-
landssögunum en þær hafði
hann margar og að sjálfsögðu
hafði hann mikið dálæti á Hellis-
mannasögu!
Við vorum oft saman erlendis,
bæði á sýningum og keppnum
og það fór ekki framhjá nokkr-
um manni hversu mikillar virð-
ingar Reynir naut þar og þá
sérstaklega í Þýskalandi. Þar,
sem og í mörgum öðrum lönd-
um, er mikill harmur kveðinn og
er sem dökkur skuggi liggi yfir
samtökum Íslandshestaeigenda
víða um heim.
Reynir var brautryðjandi og í
forystusveit með Gunnari
Bjarnasyni, þeim mikla dugn-
aðarforki sem svo sannarlega
ruddi brautina fyrir alla þá sem
vinna við útflutning á íslenska
hestinum í dag. Reynir dáði
Gunnar mjög og þreyttist sjald-
an á að segja okkur félögunum
sögur af þessum fyrstu árum
sem auðvitað voru sveipaðar
frægðarljóma. Ég ætla nú öðr-
um að fjalla um hans stórkost-
lega feril sem keppnismanns en
get þó ekki látið hjá líða að
nefna þann hest sem Reynir
sennilega dáði öðrum fremur en
það var Stjarni frá Svignaskarði
sem Reynir reið til gullverð-
launa á Evrópumeistaramóti á
árum áður.
Það er auðvitað margs að
minnast og hægt að halda enda-
laust áfram en fátækleg orð
megna ekki að túlka þær hlýju
tilfinningar sem bærast í brjóst-
um á stundum sem þessum, já
og þakklæti fyrir allar samveru-
stundir liðinna ára. Fallinn er í
valinn einn mesti reiðsnillingur
Íslands en minningin mun lifa,
minning um góðan dreng sem
helgaði líf sitt íslenska hestinum
og kennslu fyrir æsku þessa
lands.
Jónínu, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum sendum við
okkar innilegar samúðarkveðjur,
megi guð styrkja ykkur í sorg
ykkar.
F.h. starfsfólks og samstarfs-
aðila Íshesta ehf.,
Sigrún Ingólfsdóttir
og Einar G. Bollason.
Þegar kallið kemur þá er það
alltaf of fljótt, ekki síst þegar
menn eru í háönnum að byggja
upp og miðla af sínum visku-
brunni. Ég kynntist Reyni á
unga aldri og lágu áhugamál
okkar þétt saman, hestamennsk-
an í víðum skilningi. Hann var
fæddur á mölinni en strax kom í
ljós að hans hugsjón var hesta-
mennskan. Hann varð strax
brautryðjandi í tamningum og
aðferðafræðum, einn af stofn-
endum Félags tamningamanna
(FT) og fyrsti tamningameistari
félagsins, hann gegndi for-
mennsku FT um tíma auk ann-
arra trúnaðarstarfa, þungavigt-
armaður í markaðssetningu á
íslenska hestinum um allan
heim. Reynir var mikill keppn-
ismaður, virkur þátttakandi hér-
lendis sem erlendis með glæsi-
legum árangri sem státar af
Heims- og Íslandsmeistaratitl-
um auk fjölda annarra viður-
kenninga.
Náin kynni okkar hófust fyrir
löngu á ferðalögum við kynn-
ingu og markaðssetningu á hest-
inum í Evrópu og Bandaríkj-
unum og oftast á þeim tímum á
vegum SÍS. Jafnframt unnum
við oft saman við prófadæming-
ar, man ég hvað það hentaði
honum illa ef menn náðu ekki
tilskildum lágmörkum, fannst
honum að allir ættu að ná, nem-
endurnir voru honum svo hjart-
fólgnir.
Næmi Reynis og skilningur
hans í að lesa hestinn og knap-
ann var einstakur. Hann var oft
langt á undan sínum samtíðar-
mönnum og var ófeiminn að
prufa og koma fram með nýjar
aðferðir .
Ég efa að nokkur maður í
okkar röðum hafi miðlað sinni
þekkingu með námskeiðahaldi
út um allan heim í eins miklum
mæli og hann gerði. Auk þess
kom frá honum fjöldi kennslu-
gagna og nú á seinni árum
starfaði hann sem yfirkennari á
LBHÍ og bætti skrautfjöður í
hatt landbúnaðarháskólans á
Hvanneyri þar sem hann kom á
laggirnar hestatengdu námi,
Reiðmanninum, sem notið hefur
vinsælda.
Sviðsljósið eða efnishyggja
var ekki hans vettvangur heldur
hugsjónin til hestsins og ástríða
að leiða fólk með sér til betri
vitundar. Eftirminnileg er sýn-
ing Reynis og Sikils, keppnis-
hests hans, á Íslandsmótinu
2011 þar sem þeir félagar voru
með hreina sýnikennslu um
hvernig samspil manns og hests
á að vera í keppni.
Reynir var dagfarsprúður
með létta lund og sterka rétt-
lætiskennd, dró menn ekki í
dilka og sá gjarnan góðu hlið-
arnar hjá öllum, hann naut sín á
gleðistundum og var söngmaður
mikill og fagurkeri. Reynir
gegndi erindum sendiherrans
oftar en ekki fyrir hönd íslenska
hestsins á erlendum grundum
þar sem hann dvaldi langtímum.
Hann var lánsamur með sínum
lífsförunauti, henni Jónínu, sem
hann bar mikla virðingu fyrir,
enda stýrði hún skútunni heima
á Íslandi og ól upp stóran
barnahóp sem öll stóðu þétt við
bakið á honum.
Í þessum fátæklegu línum um
einn af okkar brautryðjendum
og risa í hestamennskunni vil ég
segja að hann var snillingur af
guðs náð og munu verk hans
lifa.
Hafðu þakkir fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir íslenska
hestinn sem menn munu njóta
um ókomna tíð.
Innilegar samúðarkveðjur til
þín, Jónína mín, og fjölskyld-
unnar.
Sigurbjörn Bárðarson.
Kveðja frá Landbúnaðar-
háskóla Íslands
Kær samstarfsmaður okkar
hjá Landbúnaðarháskóla Ís-
lands er fallinn frá. Hann var
frumkvöðull í nútímareið-
mennsku, tamningum og reið-
kennslu og breiddi út hróður ís-
lenska hestsins um víða veröld.
Hann átti margt ógert, var sí-
frjór í innleiðingu nýrra aðferða
og hugmynda í hestamennsku,
en varð að lúta í lægra haldi fyr-
ir erfiðu krabbameini og kveðja
– of snemma.
Starfsvettvangur Reynis var
heimur íslenska hestsins og
ferðaðist hann víða um lönd við
kennslu, þjálfun og sýningar.
Hann starfaði nú síðustu árin
sem yfirreiðkennari og hug-
myndasmiður hestatengdra
námskeiða á Hvanneyri, við
Landbúnaðarháskóla Íslands.
Reynir helgaði líf sitt hestinum,
hóf sinn feril sem tamningamað-
ur um 1960 og starfaði óslitið
alla tíð við hestamennsku. Hann
var í fararbroddi yngri tamn-
ingamanna sem sóttu sér nýj-
ungar í reiðmennsku, m.a. til
Þýskalands á árunum upp úr
1970 og var í fjóra áratugi einn
okkar dugmesti og virtasti
kennari í hestafræðum, flutti
fyrirlestra, samdi kennslubækur
og myndbönd um reiðmennsku
og tamningar. En fyrst og
fremst var hann frábær fyrir-
mynd í því sem hann boðaði og
kenndi. Hann var í stöðugri þró-
un og allt fram á síðasta dag í
eldlínu keppnismennskunnar.
Einkenni á allri hans framgöngu
var virðing fyrir hestinum og
prúðmennska. Fágun, næmni og
stíll. Hann var hvetjandi og
sanngjarn kennari – vildi hjálpa
fólki að skilja og njóta hestsins
og fór aldrei í manngreinarálit í
þeim efnum. Reynir kom fram
með margar nýjungar hesta-
mennskunni til framdráttar og
mætti nefna ótal dæmi þar um.
Ég læt þó nægja hér að minnast
á eitt mikilvægt verkefni sem
hann átti hugmyndina að og
kom í framkvæmd sem starfs-
maður Landbúnaðarháskóla Ís-
lands nú síðustu árin og kallast
„Reiðmaðurinn“. Þetta er röð
námskeiða sem ætluð eru hinum
almenna hestamanni sem vill
leita sér skipulegrar þekkingar
og eflast í íþróttinni. Í þessu vel
heppnaða verkefni naut Reynir
sín vel og kostir hans blómstr-
uðu. Köllun hans var að koma
fólki til mennta í reiðmennsku
og læra að njóta hæfileika
hestsins á eigin forsendum.
Margar fleiri hugmyndir til
framfara á sviði hestamennsk-
unnar átti Reynir. Nú er það
þeirra sem eftir standa að
hrinda þeim í framkvæmd. Við
höfum misst öflugan liðsmann
en minning mun lifa um ókomna
tíð í góðum verkum. Fjölskyldu
Reynis og vinum votta ég mína
dýpstu samúð.
Ágúst Sigurðsson rektor.
✝
AÐALHEIÐUR ÓSKARSDÓTTIR
MOSKIOS,
lést fimmtudaginn 19. janúar.
Jarðarförin fór fram í St. Mary’s Episcopal
Church í Pocomoke City, Maryland í
Bandaríkjunum.
Thomas Moskios, Lynn Wiljanen,
Gústaf Óskarsson, Kristbjörg Markúsdóttir,
Málfríður Óskarsdóttir, Anna Júlía Óskarsdóttir,
Ómar Óskarsson, Ólafía K. Sigurgarðsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
TORBEN FRIÐRIKSSON
fyrrverandi ríkisbókari,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugar-
daginn 4. febrúar.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni
miðvikudaginn 15. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð, en þeim sem
vildu minnast hans er bent á Rauða kross Íslands.
Margrét B. Þorsteinsdóttir,
Steen Magnús Friðriksson, Heléne Westrin,
Hanna Katrín Friðriksson, Ragnhildur Sverrisdóttir,
Knútur Þór Friðriksson, Hanna Kristín Pétursdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUNNLAUGUR A. JÓNSSON
Frá Möðrudal á Fjöllum,
Barmahlíð 16,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn
7. febrúar.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
15. febrúar kl. 13.00.
Sigríður Jóna Clausen,
Eyjólfur Þ. Þórðarson, Jóna Pálsdóttir,
Ólöf A. Þórðardóttir, Pétur Pétursson,
Aðalheiður Þórðardóttir, Halldór Hafsteinsson,
Jóhanna Jóna Gunnlaugsdóttir, Júlíus Á. Guðmundsson,
Jón Hlynur Gunnlaugsson, Karen Ósk Hrafnsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, bróðir og
sonur,
DAGUR BENEDIKTSSON
hjúkrunarfræðingur,
Lyngmóum 16,
Garðabæ,
lést á deild A 6 Landspítalanum Fossvogi
þriðjudaginn 7. febrúar.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju föstudaginn 17. febrúar
kl. 13.00.
Maricris Castillo DeLuna,
Emil Dagsson,
María Kristveig DeLuna Dagsdóttir,
María Kolbrún DeLuna Dagsdóttir,
Kristjana Benediktsdóttir,
Sigurveig Benediktsdóttir,
Benedikt Þormóðsson.