SunnudagsMogginn - 22.04.2012, Blaðsíða 13

22. apríl 2012 13
Sjónvarps- og útvarpsfólk grípurannað slagið til setningarinnar:„Tæknin er eitthvað að stríðaokkur“, þegar tæknin er eitt-
hvað að stríða því … Sömu sögu er ekki
að segja af dómurum og aðstoðardóm-
urum í knattspyrnu; þar er ekki-
tæknin vandamálið. Ekki bara fyrir þá
heldur alla: leikmenn, þjálfara og
áhorfendur. Og stundum gjaldkera lið-
anna sem tapa.
Með reglulegu millibili ræða menn
nauðsyn þess að einhvers konar tækni
verði notuð til þess að skera úr um
vafamál í fóboltaleikjum. Skiljanlega.
Augljóst mál er að hið mannlega auga
er ekki fullkomið. Spyrjið bara næsta
aðstoðardómara!
Er því ekki það eina rétta að nýta
mögulega tækni? Margir hafa efasemdir
og auðvitað er ekki sama hvernig farið
er að. Ekki má draga úr hraða leiksins,
stöðva flæðið, eins og það er kallað.
Ekki yrði boðlegt ef dómarinn gerði hlé
til þess að rýna í skjá og komast þannig
að réttri niðurstöðu. Enda þarf þess alls
ekki.
Vissulega er gaman að rökræða; vafa-
atriði eru endalaus uppspretta vanga-
veltna boltafíkla. Auðvitað er leiðinlegt
ef leikmaður í rangstöðu skorar eða ef
dómari sér ekki ef leikmaður brýtur
gróflega á andstæðingi. Enn bölvanlegra
er þó, beinlínis bjánalegt, ef tugþús-
undir manna, jafnvel milljónir, sjá í
sjónvarpinu sínu að mark er gert en
dómaratríóinu er það ekki ljóst og
leikurinn því látinn halda áfram.
Markið ekki talið.
Hver man ekki eftir því þegar Frank
Lampard „skoraði“ fyrir England gegn
Þýskalandi í lokakeppni HM í hitteð-
fyrra? Er það ekki fáránlegt að heims-
byggðin öll sá að boltinn var kominn
langt inn fyrir línuna en markið samt
ekki dæmt gott og gilt?
Dómarar eru í talsambandi við að-
stoðarmenn sína á línunni og maður
við sjónvarpsskjá utan vallar gæti rætt
við hann með sama hætti; í tilfelli
Lampards hefði dómarinn getað fengið
staðfestingu á því á sekúndu eða
tveimur að leikmaðurinn hefði skorað.
Enginn hefði mótmælt. Ef maðurinn
við skjáinn er ekki viss verður bara
svo að vera. Þá yrði ekki dæmt mark.
Enn er reglulega rifjað upp mark –
eða ekki mark – sem Geoff Hurst
gerði í úrslitaleik heimsmeistaramóts-
ins 1966, þegar Englendingar sigruðu
Vestur-Þjóðverja á Wembley. Enn veit
enginn með vissu hvort boltinn fór
allur yfir línuna. Þá var ekki fyrir
hendi tækni til að skera úr um það
með óyggjandi hætti og lítið við því
að gera. Línuvörðurinn taldi Hurst
hafa skorað eftir að boltinn small í
þverslánni, þó sá svartklæddi væri
alls ekki í aðstöðu til að sjá það,
sem er reyndar önnur saga.
Gerði Juan Mata mark fyrir Chelsea
gegn Tottenham um síðustu helgi?
Flestir voru á því að svo hefði ekki
verið, en ég get ekki ímyndað mér að
dómari eða aðstoðardómari hafi getað
verið vissir. Dæmdu samt mark. Og
ég fæ ekki betur séð á mynd sem
birtist seint og um síðir í sjónvarpi
(og er hér á síðunni) en boltinn sé allur
fyrir innan línuna. Hins vegar var vafa-
atriði hvort John Terry braut á einum
Tottenham-manninum rétt áður. Um
það má deila, þannig að þótt einhvers
konar marklínutækni verði tekin í
notkun, örflaga sett í boltann eða dóm-
ari settur við sjónvarpsskjá, verður nóg
af atriðum til þess að rífast um. Ein-
göngu ætti að nýta tækni til að fá úr
því skorið hvort mark hafi verið gert.
Næstu kynslóðir ákveða svo hvort
lengra verði gengið síðar.
Einhverjir kunna að halda því fram
að verði þessar breytingar gerðar verði
hið sama yfir alla að ganga. Sannleik-
urinn er hins vegar sá að leikir á HM, í
Meistaradeildinni eða deildarkeppni
„helstu“ knattspyrnulanda eru merki-
legri en Pepsídeildin á Íslandi, svo
dæmi sé tekið. Það er staðreynd, hvort
sem mönnum líkar betur eða verr.
Ekki-tæknin að stríða okkur
Meira en
bara leikur
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is
’
Dómarinn gæti verið
fullvissaður um það á
sekúndu eða tveimur
hvort boltinn hafi farið all-
ur inn fyrir línuna. Það
tefði ekki leikinn og enginn
færi í fýlu!
Mark eða ekki? Boltinn greinilega langt fyrir innan línuna eftir skot
Franks Lampards gegn Þýskalandi á HM. Mark var ekki dæmt.
Mark eða ekki? Boltinn small í stönginni og niður eftir skot Geoffs
Hursts hins enska í úrslitaleik HM gegn Vestur-Þjóðverjum 1966.
Mark eða ekki? Frá þessu sjónarhorni virð-
ist boltinn fyrir innnan línuna eftir skot
Mata (10) gegn Tottenham sl. sunnudag.
Hér hefur verið bent á, aðkvæði Steins Steinars,
„Gras,“ sem birtist í Alþýðu-
blaðinu 7. júní 1936, var nánast
lausleg þýðing á samnefndu
kvæði bandaríska ljóðskáldsins og
sagnfræðingsins Carls Sandburg,
þótt Steinn bætti nokkru við frá
eigin brjósti. Þess var ekki getið í
Alþýðublaðinu, en það var tekið
fram í bókinni Ljóð, sem kom út
eftir Stein 1937.
Leifur Haraldsson orti af þessu
tilefni:
Um hirðusemi er hneyksli
næst að fjasa,
sú höfuðdygð af Guði er
mönnum veitt,
hjá Carli Sandburg kennir
margra grasa,
menn komast varla hjá að
taka eitt.
Þótt Steinn væri manna stríðn-
astur, þoldi hann illa stríðni ann-
arra. Eftir að vísan komst á kreik,
rak hann Leif með þjósti burt af
borði því, sem hann var fasta-
gestur á í Ingólfskaffi í Alþýðu-
húsinu við Ingólfsstræti (en það
kaffihús var í kjallaranum, þar
sem gistihúsið 101 er nú).
Vinur þeirra Steins og Leifs,
Dósóþeus Tímóteusson (hann
hét þessu nafni í raun og veru),
orti vísu til sátta:
Steinn, sem stolið hefur
mest,
stolið mest af annars
grasi,
Hann mun, þegar sól er
sest,
sitja borð með Matthíasi.
Ekki er víst, að þessi vísa hafi
friðað Stein. Hermt er, að Steinn
hafi hefnt sín á Leifi með vísunni
alkunnu, sem hann hafi ort í
orðastað hans og oft er sungin á
mannamótum:
Kvenmannslaus í kulda
og trekki
kúri ég volandi,
þetta er ekki, ekki, ekki,
ekki þolandi.
Leifur var enginn kvenna-
ljómi, lágvaxinn og óásjálegur og
stamaði.
Athugasemdir og leiðréttingar vel
þegnar
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Fróðleiksmolar úr sögu og samtíð
Eitt gras tekið
Nethyl 2 110 Reykjavík Sími 568 1245
Sérfræðingar í
líkamstjónarétti
Veitum fría ráðgjöf
fyrir tjónþola
Pantaðu tíma: fyrirspurnir@skadi.is
www.skadi.is
Þ. Skorri
Steingrímsson,
Héraðsdóms-
lögmaður
Steingrímur
Þormóðsson,
Hæstaréttar-
lögmaður