SunnudagsMogginn - 22.04.2012, Blaðsíða 28

inn af hafinu og þakkaði fyrir að búa ná-
lægt sjónum. Ég þakkaði fyrir að búa á
eyju, á Íslandi sem er lýðræðisríki. Ég
þaut út Ægisíðuna og fann alltaf eitthvað
til að þakka fyrir. Síðan hef ég stundað
þakklætisgöngur. Ég tek líka reglulega
þakklætishring. Þá sný ég mér í hring á
opnu svæði og finn eitthvað til að þakka
fyrir hvað sem fyrir augu ber.
Þakklætisgöngur eru ágætt mótvægi
við þessi stöðugu skilaboð um að við
séum ekki nóg; eigum ekki nóg, séum
ekki nógu falleg, nógu vel menntuð, nógu
vel vaxin og svo framvegis. Vestrænt
samfélag þrífst á því að við skilgreinum
okkur út frá skorti, fáum stöðugt áreiti
um hvað okkur skorti. Við erum aldrei
nóg. Og þegar maður snýr þessu við og
horfir markvisst á það góða sem maður
býr yfir og hefur að þakka fyrir þá stuðlar
maður að betri líðan og nægjusemi.
Skilti sem voru við Ægisíðuna eftir Sól-
veigu Eggertsdóttur myndlistarkonu
höfðu á sínum tíma djúp áhrif á mig. Þar
voru staðhæfingar eins og: Sjálfur leið þú
sjálfan þig. Jafnan er dimmast undir dög-
un. Segðu það steininum heldur en eng-
um. Ég settist niður og hugsaði um þessar
jákvæðu staðhæfingar og ákvað að breyta
eftir þeim. Ég hugsaði um það hvernig ég
vildi hafa líf mitt. Ég var ritstjóri Vik-
unnar og var farin að kvíða því að fara
aftur að vinna eftir fæðingarorlof, þannig
að ég sagði upp vinnu minni. Ég treysti
því að eitthvað betra biði mín. Ég lét
hjartað ráð för. Svo fór ég að lesa mér til
og semja efni og búa til námskeið. Þannig
að þakklætisgöngurnar gáfu mér ekki
bara mikla orku heldur gerbreyttu lífi
mínu.
Það er svo margt sem gerist þegar mað-
ur hvílir í jarðvegi þakklætis, til dæmis
getur maður þá laðað til sín það góða.
Þegar ég horfi til baka sé ég að ævintýrin
hafa jafnan gerst í mínu lífi og draumar
orðið að veruleika þegar ég hef tekið það
alvarlega að sinna mér andlega og lík-
amlega. Þegar ég hef þakkað markvisst
fyrir, beðið, hugleitt, hreyft mig reglulega
og sótt uppbyggilega fundi hef ég sent frá
mér góða strauma sem hafa leitt til nýrra
tækifæra. Ég laðaði það til dæmis til mín
að bandarískur milljarðamæringur bauð
mér í starfsnám á bandarískum útvarps-
og sjónvarpsstöðvum. Á þeim tíma var ég
að vinna á útvarpinu og dag einn sendum
við út þátt frá Hveragerði. Þar sem ég sat á
Hótel Örk og horfði yfir Suðurlandið
hugsaði ég með mér að ef maður trúir því
og treystir að veröldin sé björt og fögur þá
á maður að senda óskir sínar út í loftið í
trausti þess að ótrúlegir hlutir gerast og
óskir rætast. Ég sagði upphátt: Mig langar
svo að komast í starfsnám á fjölmiðlum í
útlöndum. Skömmu seinna var hringt í
mig og mér var boðið í starfsnám hjá
bandarískurm milljarðamæringi sem er
Vestur-Íslendingur og á 46 útvarps- og
sjónvarpsstöðvar víðs vegar um Banda-
ríkin. Einn minn dýrmætasti skóli er þetta
starfsnám því þar lærði ég svo ótal margt.
Það má segja ýmislegt um Bandaríkja-
menn en þeir eru samskiptasnillingar,
kunna að tjá sig munnlega, blanda geði og
kynna sig á mannamótum.“
Stundum döpur
Byggist þín lífsspeki, það er að segja að
trúa á það góða og laða það til sín, að
einhverjum hluta til á trú á æðri mátt?
öld gefur út. Næsta bók heitir Blómstraðu
í samskiptum – tjáðu þig af öryggi, en ég
vinn einmitt við að þjálfa fólk í öruggri
tjáningu. Það geta allir tjáð sig af öryggi ef
þeir fá hvatningu og tækifæri til að æfa sig.
Mér finnst ég reyndar hafa þjálfað mig
markvissst í því sjálf frá átta ára aldri. Ég
bjó á Ísafirði og var fengin til að standa
uppi á kassa á pólitískum fundi og lesa
sögu eftir Elísabetu Þorgeirsdóttur. Ég
man hvað ég æfði mig vandlega fyrir upp-
lesturinn og ég fann að þessi undirbún-
ingur skipti máli. Um kvöldið stóð ég uppi
á þessum kassa og las fyrir fullum sal af
fullorðnu fólki og skynjaði að þetta lá vel
fyrir mér.“
Að hvíla í jarðvegi þakklætis
Ertu algjörlega ófeimin?
„Ég er sviðsvön, búin að vera í beinni
útsendingu í fjölmiðlum árum saman. Það
hefur mikið gerst síðan ég byrjaði sem
sjónvarpsþula í gamla daga. Í fjölmiðlum
gerist margt á bak við tjöldin og með tím-
anum losnar maður við óttann um að eitt-
hvað mistakist. Svo kemur að því að mað-
ur lærir að jafnvel mistök geta hjálpað
manni því þau gera mann mannlegan.
Maður finnur fyrir miklu frelsi þegar
maður sættir sig við að vera manneskja en
ekki vélmenni. Því manneskjur mega gera
mistök.
Ég bý að mikilli reynslu í fjölmiðlum
sem nýtist mér í kennslu og nám-
skeiðahaldi. Kveikjan að því að ég fór að
hanna námskeið eru þakklætisgöngur
sem ég fann upp fyrir tilviljun. Ég nota
þær markvisst og meðvitað til að breyta
hugarfari mínu, líðan og auka þannig
sjálfstraustið.“
Hvað eru þakklætisgöngur?
„Fyrir tólf árum var ég heima í fæðing-
arorlofi með drenginn minn. Einn daginn
í grámyglulegu og leiðinlegu veðri var ég
úti að ganga með barnavagninn. Ég var
svolítið döpur en hafði enga ástæðu til
þess því barnið var yndislegt og allt var
gott. Það býr í mér ákveðin depurð og ég
hef alltaf verið í leit að leiðum til að sigrast
á henni. Allt í einu þarna á Ægisíðunni
fékk ég þá hugmynd að þakka fyrir meðan
ég gengi út þessa löngu götu. Hvað á ég að
þakka fyrir í þessu roki? hugsaði ég og
svarið var: Jú, ég þakka fyrir rokið því það
tryggir hreint andrúmsloft. Ég fann ilm-
S igríður Arnardóttir, Sirrý, hefursent frá sér fyrstu bók sína,Laðaðu til þín það góða. Sirrý,sem hefur langa reynslu í fjöl-
miðlum, er félags- og fjölmiðlafræðingur
að mennt og heldur fyrirlestra og nám-
skeið bæði um samskiptafærni og örugga
tjáningu, auk þess sem hún kennir við
Háskólann á Bifröst og sér um vikulegan
þátt á Rás 2 á sunnudagsmorgnum.
Sirrý segist hafa verið í yfir tólf ár að
safna efni í bókina. En af hverju tók sú
vinna þetta langan tíma og af hverju kom
ekki út bók eftir hana fyrr? Hún svarar
því: „Fyrir mörgum árum var ég kölluð á
fund hjá bókaforlagi. Þar var sagt við mig:
Við erum handvissir um að þú átt eftir að
skrifa bók og við viljum að þú skrifir hana
fyrir okkur. Ég man að ég seig niður í
stólnum undir myndum á veggjunum af
Halldóri Laxness og öðrum andans jöfr-
um. Mig langaði til að skrifa bók en
grimmur gagnrýnandi á öxlinni á mér dró
stöðugt úr mér kjarkinn. Mér fannst ég
ekki geta skrifað bók. Svo liðu árin og
námskeið mín urðu vinsæl. Mín fasta
vinna er að þjálfa háskólanema á Bifröst í
framsækni og öruggri tjáningu. Svo er ég
pöntuð hingað og þangað til að halda
námskeið í samskiptafærni, sjálfsöryggi,
jákvæðu hugarfari og jákvæðri tjáningu.
Ég er góð í því að kenna þetta og hef
fengið fína hvatningu og jákvæð viðbrögð
frá fólkinu sem ég tala við á námskeið-
unum. Svo kom að því að ég hugsaði: Af
hverju ekki bara að skrifa bók! Til þess
þurfti ég að rífa þennan grimma gagn-
rýnanda af öxlinni og losa mig við eigin
vanmáttarkennd. Og þvílíkur léttir þegar
mér tókst það. Manni líður svo vel and-
lega þegar maður losar sig við hræðsluna
við gagnrýni.
Ég gekk svo lengi með þessa bók í koll-
inum og safnaði efninu að ég man varla
eftir að hafa sest niður til að skrifa hana.
Ég sagði við manninn minn: Manstu eftir
að hafa séð mig sitja við að skrifa þessa
bók? Hann mundi alveg eftir því og
minnti mig á að ég hef líka lifað sam-
kvæmt efni bókarinnar árum saman. En
bókin skrifaði sig eiginlega sjálf þegar
rétta stundin var runnin upp. Þessi bók
heitir Blómstraðu í einkalífi og starfi –
laðaðu til þín það góða, og er byrjun á
bókaflokki sem ég er að vinna að og Ver-
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Sólarmegin
í lífinu
Sirrý hefur sent frá sér bók um það hvernig
eigi að laða til sín það góða. Í viðtali ræðir
hún um hamingjuna og depurðina sem hún
finnur stundum fyrir. Hún segir frá þakklætis-
göngum sem hún stundar og hvernig hún
fer að því að laða til sín það góða.
28 22. apríl 2012