Morgunblaðið - 08.05.2012, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 8. MAÍ 2012
✝ Björn H. Her-mannsson
fæddist á Ísafirði
21. apríl 1947.
Hann lést 27. apríl
2012. Hann var
sonur hjónanna
Hermanns Sig-
urðar Björnssonar
póstafgreiðslu-
manns, f. 4. desem-
ber 1917 á Ísafirði,
d. 14. maí 1994, og
Sigríðar Áslaugar Jónsdóttur
húsmóður, f. 5. janúar 1922 í
Hafnarfirði, d. 23. júlí 1994.
Björn ólst upp á Ísafirði ásamt
systkinum sínum sem öll eru á
lífi. Þau eru Erling Þór, f. 1941,
Sesselja Áslaug, f. 1943, Ásthild-
ur Inga, f. 1945, Jón Gestur, f.
1948, og Ásdís Sigríður, f. 1949.
30. júní 1967 kvæntist Björn
Jensínu S. Guðmundsdóttur, f.
1948, þau skildu. Eignuðust þau
fjögur börn: 1) Drengur óskírð-
ur, f. 1967, d. sama ár. 2) Her-
mann Sigurður, f. 1972, giftur
Júlíu Rós Atladóttur, f. 1976,
börn þeirra eru Hólmfríður, f.
2003, Björn Hermann, f. 2004,
Friðgeir, f. 2008, og Berglind, f.
2010, áður átti Hermann börnin
Alexander Má, f. 1992, og Irmu
var hann einn af eigendum þess
fyrirtækis. Árið 1986 réðst hann
sem skrifstofustjóri Vélsmiðj-
unnar Þórs hf. og síðar sem
framkvæmdastjóri Ferðaskrif-
stofu Vestfjarða hf. Þá rak hann
um tíma bókhalds- og umboðs-
þjónustu á Ísafirði og var um
tíma gjaldkeri safnaðar Ísa-
fjarðarkirkju. Árið 1994 flutti
hann að Laugarbakka í Miðfirði
og starfaði sem sveitarstjóri
Ytri-Torfustaðahrepps uns
hreppurinn sameinaðist í Húna-
þing vestra árið 1998. Þá flutti
hann til Hafnarfjarðar og starf-
aði hjá Tölvumiðlun hf. við þjón-
ustu og ráðgjöf við bókhald
sveitarfélaga fram til 2008. Árið
2009 réð hann sig til starfa sem
bókari í Dalabyggð. Í lok árs
2011 fluttist hann í Reykja-
nesbæ þar sem hann starfaði hjá
Keili til lokadags. Á Ísafirði var
Björn virkur í félagsstarfi var
m.a. bæjarfulltrúi og formaður
bæjarráðs, sat í mörgum nefnd-
um á vegum bæjarins, þá var
hann í stjórn nokkurra fyrir-
tækja og var stjórnarformaður
m.a. í Pólnum og Hótel Ísafirði
til margra ára, þá starfaði hann
í Rotaryklúbbi Ísafjarðar og í
Oddfellowreglunni og gegndi
æðstu trúnaðarstörfum í hvor-
um tveggja þessum fé-
lagasamtökum.
Útför Björns Hermanns verð-
ur gerð frá Hafnarfjarðarkirkju
í dag, 8. maí 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Lind, f. 1993. 3)
Guðmundur Geir, f.
1975, börn hans eru
Ísak Smári, f. 1996,
Gunnlaugur Björn,
f. 2001, og Elvar
Örn, f. 2005. 4) Guð-
laug Birna, f. 1981,
sambýlismaður
hennar er Tryggvi
Freyr Elínarson, f.
1976, börn þeirra
eru Bríet Hafnfjörð,
f. 2009, og Styrmir Hafnfjörð, f.
2011. Kjörsonur Björns og sonur
Jensínu er Guðmundur Móses, f.
1966, giftur Karen Anne Björns-
son, f. 1968, börn þeirra eru Axel
Þór, f. 1992, og Tara Huld, f.
1998.
Hinn 25. ágúst 2000 kvæntist
Björn Margréti Ásmundsdóttur,
f. 1962, þau skildu. Eignuðust
þau tvær dætur, Sigríði Áslaugu,
f. 1998, og Herdísi Lilju, f. 2000.
Björn byrjaði snemma að
vinna hjá Landsímanum við út-
burð símskeyta og síðan alla al-
menna sumarvinnu eins og ung-
lingar þess tíma voru vanir.
Björn lærði rafvirkjun í Pólnum
hf., vann þó aðallega við upp-
setningu og viðhald kæli- og
frystitækja víða um Vestfirði,
Elsku tengdapabbi, mikið
sakna ég þín. Ég sakna þess að
við fáum ekki fleiri símtöl frá
þér, ekki fleiri tölvupósta, við
munum ekki sjá svarta Volvoinn
þinn renna í hlað og heyra krakk-
ana kalla „afi er kominn“. Við
getum ekki heimsótt þig lengur,
sumarbústaðaferðirnar verða
ekki fleiri hjá okkur og við eigum
aldrei eftir að setjast niður sam-
an og ræða um lyfin þín, auka- og
milliverkanir. Þetta er allt end-
anlegt, það verða ekki búnar til
fleiri minningar, þær góðu minn-
ingar sem við eigum um þig
verða að duga.
Við áttum svo vel saman, allt
frá því þegar ég mætti heim til
þín í fyrsta skiptið í málningar-
gallanum til að hjálpa þér að
mála. Þegar við fluttum síðan við
hliðina á þér varð sambandið á
milli okkar enn sterkara og betra
og jókst og batnaði þangað til yf-
ir lauk og það erum við svo þakk-
lát fyrir. Ég er stolt af Hermanni
mínum sem hugsaði svo vel um
þig í veikindum þínum, hann er
kominn yfir það að vera reiður
yfir því að þú veiktist og er þakk-
látur fyrir þann dýrmæta tíma
sem þið hafið átt saman. Það er
gott að þið náðuð að tala vel sam-
an og ekkert var eftir ósagt þeg-
ar þú kvaddir. Ég veit að þú
varst stoltur af Hermanni þínum
og það máttir þú vera, hann er
gull af manni rétt eins og þú.
Þegar við Hermann giftum
okkur varstu svo stoltur. Þú
varst ánægður með konuna sem
Hermann þinn valdi sér og fram-
tíðin blasir við okkur. Þú gafst
mér gott ráð á brúðkaupsdaginn,
þú sagðir orðrétt: „Júlía verður
að hafa það í huga að eins og
pabbinn þá er Hermann mikill
græjukarl, ekki minna en fimm
fjarstýringar og græjurnar þurfa
að vera fínar, það dugar ekkert
drasl, þá er eins gott að sleppa
þeim bara.“ Þarna hittir þú nagl-
ann á höfuðið eins og svo oft áð-
ur. Þið græjukarlar sem höfðuð
kveikt á GPS-tækjunum ykkar
þegar þið voruð að keyra hvor til
annars, dásamlegir eruð þið.
Þú varst algjör töffari, í lok
síðasta árs sóttir þú um vinnu
hjá Keili og fékkst vinnuna þrátt
fyrir krabbameinið og þrátt fyrir
þá staðreynd að atvinnuleysið á
landinu er hvergi meira en á
Suðurnesjum. Þetta kom okkur
svo sem ekki á óvart enda varstu
afar klár maður með mikla og
góða reynslu eftir að hafa tekist
á við mörg krefjandi verkefni í
gegnum tíðina.
Síðustu dagar hafa verið afar
erfiðir. Við Hermann erum sam-
mála um að við vissum ekki við
hverju var að búast þegar þú
myndir kveðja. Við grátum til
skiptis og eigum erfitt með að
sætta okkur við að þú sért far-
inn. Ég hef fylgst af aðdáun með
Hermanni undirbúa útförina
þína, taka á móti vinum þínum í
Oddfellow, hringja í alla og halda
utan um allt. Hermann hefur
misst mikið en ber sig vel.
Elsku tengdapabbi, nú verða
leiðir að skilja. Ég þakka þér
fyrir að hafa trú á mér, ég þakka
þér fyrir að hafa hvatt okkur til
dáða, ég þakka þér fyrir að vera
stoltur af fjölskyldu minni, ég
þakka þér fyrir að hafa verið frá-
bær pabbi, tengdapabbi og afi,
ég þakka þér fyrir að hafa verið
duglegur að rækta sambandið
við okkur, ég þakka þér fyrir
allt. Hvíldu í friði, elsku töffari.
Ég elska þig.
Þín tengdadóttir,
Júlía Rós.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku afi minn. Þú ert búinn
að vera góður við okkur alla ævi.
Við söknum þín öll rosalega mik-
ið. Það var gaman að koma til
þín og fá jólabúðing, hann var
rosalega góður. Manstu þegar ég
var heima hjá þér og vildi borða
allar hneturnar þínar og ég
sleppti því að borða grillkjötið hjá
þér því ég vildi bara hneturnar.
Það var gaman að vera öll
saman í sumarbústaðnum þegar
við vorum í kofanum uppi í koju.
Þegar þú bjóst í Búðardal fannst
mér það vera langt ferðalag og
því var gott þegar þú fluttir nær
okkur. Í Búðardal vorum við að
leika í litla húsinu þínu. Mér
finnst leiðinlegt að þú getir aldrei
hringt aftur í mig og sagt:
Þú: Halló hver er þetta?
Ég: Þetta er Björn Hermann.
Þú: Það getur ekki verið því ég
heiti Björn Hermann.
Ég: Ohhh afi, manstu við heit-
um alveg eins.
Ég elska þig afi minn, kveðja
nafni.
Björn Hermann
Hermannsson.
Elsku afi.
Ég man þegar þú komst í
heimsókn til okkar og fékkst lán-
að rúmið mitt, mér finnst gott að
hafa lánað þér rúmið mitt. Þú ert
besti afi í heimi.
Ég sakna þess að geta ekki
heimsótt þig aftur og fengið að
horfa á sjónvarpið hjá þér og fara
í tölvuna þína.
Kveðja,
Hólmfríður.
„Ja, þessi Björn,“ var sagt um
Björn bróður minn að gefnu til-
efni fyrir löngu. Við sögðum þetta
alloft, systkinin, þegar við sátum
hjá honum ásamt börnum hans
síðustu sólarhringana því hann
kom okkur sífellt á óvart með
baráttuþreki sínu og óvæntum at-
hugasemdum.
Það voru forréttindi að alast
upp í stórum systkinahópi á Ísa-
firði og á sumrin „inni í Skógi“.
Við vorum sex systkinin, fædd á
rúmlega átta árum og hópurinn
því þéttur. Inni í Skógi var næst-
um alltaf sól og blíða og gott sam-
félag Skógarbúa. Skógurinn hef-
ur alltaf átt í okkur sterk ítök og
þangað sótti Björn hugarró á erf-
iðum stundum.
Björn var fljótur til svars,
hnyttinn í tilsvörum og í þeim
tamdi hann sér snemma orðaleiki
og útúrsnúningsrök. Þegar systir
hans vildi ekki sækja stráknum
vatnsglas sagði hann við hana:
„Það stendur í Biblíunni að það
sé bannað að neita þyrstum
manni um vatn.“ Björn var glað-
sinna og hrókur fagnaðar í hópi,
sagði vel sögur, einkum gaman-
sögur, og átti ekki langt að sækja
það, gat verið stríðinn, henti
gaman að fólki og sérstaklega
sjálfum sér. Hann stundaði fjöl-
breytt störf og víða um land og
féll alls staðar vel í hópinn.
Björn hafði yndi af tónlist.
Sem unglingur lærði hann á alt-
horn og hélt virðulega eins
manns tónleika í stofunni heima
á Engjavegi fyrir fjölskylduna.
Hann var gegnheill Ísfirðingur
og hann kunni sögur að vestan
sem hæfðu öllum tilefnum. Það
var svolítið undarleg tilhugsun að
Björn skyldi flytja frá Ísafirði. Í
mínum huga átti hann bara að
vera þar. Alltaf. Um síðustu ára-
mót fékk hann vinnu við Keili –
háskólabrú. Við glöddumst inni-
lega við það, þá var hann loks
kominn nær börnunum sínum og
þeirri heilbrigðisþjónustu sem
hann var orðinn svo háður. En
hann fékk ekki að njóta þess
lengi, fljótlega gerði krabbamein-
ið harða atlögu. Hann var lagður
inn á deildina „sína“ hinn 9. mars
og átti ekki afturkvæmt þaðan
nema dag og dag þegar hann gat
skroppið heim eða út með börn-
unum sínum, systkinum eða vin-
um. Þá naut hann þeirra mann-
kosta sem höfðu aflað honum
vina og velvildar gegnum tíðina.
Umhyggja vina og þeirra sem
sinntu honum í veikindum hans
verður aldrei fullþökkuð, hvort
sem um er að ræða lækninn
hans, hana Hlíf, eða „vinkonur“
hans sem sinntu honum á deild-
inni, þær voru barasta yndisleg-
ar. Allt fram á síðustu dagana
fyrir andlát hans var verið að
leita leiða til að finna honum
lækningu. Hann var með þetta
allt á hreinu en einhverju sinni
fannst honum þetta vera orðið
heldur flókið og að sumir vissu
orðið meira en hann sjálfur.
Hringdi í systur sína og spurði:
„Hvað er að frétta af mér?“ Ja,
þessi Björn.
Einnig þakkir til yfirmanna
hans á Keili að halda starfinu
fyrir hann.
Björn var tækjamaður, tileink-
aði sér tölvufærni og net- og
símatækni. Eftir fermingu Ás-
laugar, næstyngstu dóttur hans,
hinn 1. apríl sl. sendi hann okkur
systkinum þessi skilaboð: „Sæl
systur og bræður. Takk fyrir allt
í sambandi við ferminguna.
Elska ykkur öll.“ Nú sný ég
þessu við: Elsku Björn. Takk fyr-
ir allt, alltaf. Elskum þig öll.
Ásdís S. Hermannsdóttir.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast frænda míns og föður-
bróður á kveðjustund. Ég man
eftir Birni frá því að ég var smá-
strákur og allar þær minningar
eru einungis góðar. Fyrir nokkr-
um vikum höguðu atvikin því svo
að við vorum undir þaki sömu
sjúkrastofnunar um nokkurra
daga skeið; ég til rannsóknar en
hann að heyja lokabaráttu sína
við illvígan sjúkdóm, sem hann
hafði greinst með fyrir nokkrum
árum. Þar lágu leiðir okkar
óvænt saman ef svo má segja og
gafst okkur þá tækifæri til að
hittast, spjalla um eitt og annað
sem tengdi okkur og rækta
frændsemi okkar. Ekki við ákjós-
anlegustu aðstæður en þannig
var það nú samt.
Þótt Björn væri sárþjáður
þegar hér var komið var hugur
hans og hugsun skýr og mér
finnst að við höfum báðir átt
notalega samveru þessa daga. Og
núna þegar hann hefur kvatt fyr-
ir fullt og allt sé ég betur af hve
miklu æðruleysi hann tókst á við
sjúkdóm sinn og örlög.
Fyrir þetta og góð kynni í
gegnum tíðina langar mig að
þakka að leiðarlokum um leið og
ég sendi fjölskyldu hans og ást-
vinum öllum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þórður Örn Erlingsson.
Björn Hermann
Hermannsson
 Fleiri minningargreinar
um Björn Hermann Her-
mannsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HAFSTEINN GUÐMUNDSSON,
Suðurgötu 8,
Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi sunnu-
daginn 29. apríl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 10. maí
kl. 14.00.
Jóhanna Guðjónsdóttir,
Hafdís Hafsteinsdóttir,
Haukur Hafsteinsson, Þóra G. Gísladóttir,
Svala Hafsteinsdóttir, Magnús Björn Magnússon,
Brynja Hafsteinsdóttir, Skúli Jónsson,
Sigrún Hafsteinsdóttir, Björn Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐNÝ SVEINSDÓTTIR,
Reynihvammi 25,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 3. maí.
Úför hennar fer fram frá Digraneskirkju í
Kópavogi fimmtudaginn 10. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð.
Sveinn Magnússon, Arnþrúður Jónsdóttir,
Margrét Felixdóttir,
Tryggvi Felixson, Sigrún Kristín Magnúsdóttir,
Helgi Felixson, Titti Johnson,
Eyrún Anna Felixdóttir, Einar K. Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegi faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
PÁLL SÖLVASON
frá Bíldudal,
Hrafnistu,
Reykjavík,
lést föstudaginn 4. maí.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
11. maí kl. 15.00.
Pálína Bjarnadóttir, Torbjørn Wilhelmsen,
Bjarni Bjarnason, Þórdís Jónsdóttir,
Sölvi Steinberg Pálsson, Ragnheiður Ólafsdóttir,
Hafdís Pálsdóttir, Óli Már Eyjólfsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær bróðir okkar og mágur,
HAUKUR ANGANTÝSSON
Kristnibraut 77,
Reykjavík,
lést föstudaginn 4. maí á lungnadeild
Landspítalans í Fossvogi.
Útförin fer fram föstudaginn 11. maí
í Guðríðarkirkju í Grafarholti kl. 15.00.
Alúðarþakkir til starfsfólks á lungnadeild Landspítalans í
Fossvogi fyrir góða umönnun og hlýju.
Ibsen Angantýsson, Hulda Guðmundsdóttir,
Bára Angantýsdóttir, Einar Sigurgeirsson,
Auður Angantýsdóttir,
Ólafur Angantýsson,
Guðrún Angantýsdóttir, Viðar Már Matthíasson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ERLENDUR MAGNÚSSON,
lést í Reykjavík sunnudaginn 6. maí.
Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju
laugardaginn 12. maí kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Félag hjartasjúklinga á Austurlandi.
Elfríð Pálsdóttir,
Antonía Erlendsdóttir, Guðmundur Baldursson,
Regína M. Erlendsdóttir, Jóhann Egilsson,
Helga Erla Erlendsdóttir, Björn Einar Gíslason,
Hörður Erlendsson, Guðrún Ásgeirsdóttir,
Marsibil Erlendsdóttir, Heiðar W. Jones,
Erna J. Erlendsdóttir, Bára Stefánsdóttir,
Herdís Erlendsdóttir, Jón Trausti Traustason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA SIGRÚN INGÓLFSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli föstudaginn
4. maí.
Þórunn Friðriksdóttir,
Zophónías Hróar Björgvinsson, Madi Björgvinsson,
Svali H. Björgvinsson, Inga Sigrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.