Alþýðublaðið - 09.05.1924, Blaðsíða 3

&. L £» ’ST E) t; £ L AD 2 £?
3
tíS hafi tS í«le- z' n þjóSr'nj,
iagni og hrópi upp yfir sig, aS nú
só >óvenjulega. bjart fram undan«,
svo sem það gerði í gær í grain,
þar sem reynt var að breiða yflr
svik þingburgeisanna við sparnað-
ar-hugmyndirnar, sem peir göluðu
hæst um.
Þeir geta líka fagnað. Þeir hafa
komið sínu fram: Atvinnuieysið
helzt; dýrtiðin vex; lággengið
varir.
Við stjórn situr >hrein íhalds-
st)órn<, studd af erlendum burg-
eisum og innlendum attaníossum
þeirra.
„Úkristilegt Wéð-
skipalag:1
Á einum af kosningafundunum í
Kaupmannahöfn rótt fyrir kosn-
ingarnar síðustu til ríkisþingsins
kvaddi sér hljóðs alkunnur prest-
ur þar, sóra Jörgensen við Krists-
kirkjuna, og tók svo til orða: -
>Ég finn, að það er skylda min
að biðja dönsku þjóðina að kjósa
meb jafnaðarmönnum. — Eftir að
hafa starfað meira en tuttugu ár
í fátækrahverfum Kaupmanna-
hafnar er ég kominn að raun um,
að sá, sem vill starfa í anda
’ i “odór.sins erðuí að bcrja fc
gegn auðvaidinu Til eru prestar
— ekki í verkamannahverfunum,
heldur í skrautlegri borgarhiutun-
um —, sem hvetja til að greiða
átkvæði með andstæðingum jafn-
aðarmanna. Þeir vinna í bága við
kenningu Jesú og vita ekki, um
hvað þeir tala. Við, sem höfum
séð fjölskyldur hrúgast saman í
kjöllurum og skúrum, — við,
sem höfum af eigin sjón fylgst
með í þjáningum öreiganna, —
við, sem höfum séð börn kveljast
af sulti og kulria, — við krefj-
umst í nafni kristindómsins end-
uibóta á hinu ókristilega þjóð-
félagsskipulagi mitímans. Sá, sem
varnar oss að neyta brauðs vors
í sveita andlits vors samtímis því,
sem hann lifir sjálfur í alls nægt-
um, er í andstoðu við hin guð-
dómlegu lögmál, 3g sá, sem reynir
að villa sjónir um þann flokk, S6m
einn vinnur fyrir hina smáu og
undirokuðu, fer með ósannindi.
Allir sannkristDi: menn í Dan-
mörku verða að gera sitt til, að
hinu óróttláta og ókíistilega sam-
félagsástandi ver ii breytt, og það
verður að eins gert með því að
kjósa með jafnað rrmönnum.<
Næturlœknir er í nótt Ólafur
Þorsteinsson Skó abrú 1. — Sími
181.
Ttni sieiiioiiífðí
kaupum við hæsta verði.
Veitt móttaka ki. 1—2
á hverjum degi við port
okkar á vestri hafnar-
bakkanum. Greiðsla við
móttöku.
Ht. Hrogn & Lýsi.
Sparnaðar. Beztu og ódýrustu
brauð og kökur bæjarins á
Bergstaðastræti 14 og Hverfis-
götu 56.
Kostakjör. Þeir, sem gerast
áskrifendur að »Skutli« frá uýári, fá
það, sem til er og út kom af blaðinu
BÍðasta ár. Notið tsekifserið, með&n.
upplagið endistlj
Vestflrzkar vísur.
Steidu, sníktu, rægðu, rændu,
reyndu að þræða frægðarstig,
grimma að þér hunda hændu,
heimska láttu verja þig.
Sníktu fæðu, húsrúm, hita,
hromdu bjargir snauðum frá.
Síðan skaltu ræða’ og rlta
réttlætisins stjórnarskrá.
Edgar Rico Burroughs:
Tarzan og gimsteinar Opar-borgar.
A verkamennina af akrinum og aðrir að vara hjarð-
sveinana við. Meiri hlutinn fór með Mugamba til bæ-
arins.
Jóreykurinn var enn langt burtu. Mugambi vissi elcki
fullkomlega, hvort þetta 'voru óvinir, en hann var lengi
búinn að lifa villimannslifi i Afriku og hafði áður séð
lika flokka koma að óvörum. Stundum höfðu þeir kom-
ið með friði, stundum með ófriði; — slikt sAst ekki fyrir.
Bezt var að vera við öllu buinn. Mugamba leizt ekki á
asann, sem var á komumönnum.
Bærinn var ekki gerður til varnar. Skiðgarður var
enginn i kringum hann, þvi að Tarzan hafði ekki búist
við, að ráðist yrði að honum inni i mit ju landi Waziri-
manna. Þykka tréhlera mátti setja fyrir giuggana, og
var Mugambi að gera það, þegar húsmóðirin kom út á
svalirnar.
„Hvað er þetta, Mugambi?" hrópaði hiin. „Hvað er að?
Hvers vegna byrgir þú gluggana?*
Mugambi benti út á sléttuna, þar sem nú sást hópur
hvitklæddra reiðmanna nálgast.
„Arabar,“ sagði hann. „Þeir koma ekki i góðum til-
gangi i fjarveru húsböndans.“
Jane Glayton sá glampa á skrokka V aziri-manna bak
við runnana kringum húsið. Sólin skein á málmodda
spjótanna, varpiði ljóma á fjaðurbrúska þeirra og her-
skraut og spegl iðist i fægðum skjöldum þeirra.
Jane Clayton horfði á þá með stolti og aðdáun. Hvað
ilt gat hent hana með slika varðmenn?
Ræningjarnir voru nú stanzaðir hundrað faðma frá
bænum. Mugambi var kominn til manna sinna. Hann
gekk skamt fram fyrir þá, hóf upp röddina og kallaði
til komumanna. Achmet Zek sat teinréttur í hnakknum
fremstur manna sinna.
„Arabi!" hrópaði Mugambi. „Hvað vilt þú?“
„Við komum i friði!“ kallaði Achmet Zek aftur.
„Farið þá i friðil* svaraði Mugambi. „Við þörfnumst
ykkar ekki. Friður getur enginn orðið milli Araba og
Waziri-manna,"
Feriingar g j öf.
Tai zan-sf gurnar eru ágæt fermingárgjöf.
Fjórar sögur kosta 12 kr. Á betri pappír
eru að eias 4 eint. óseld af Tavzan. —
Fjórða sa;an nýkomin. Áskrifendur sæki
hana sen. fyrst á afgr. Alþýbublaðsins,