Morgunblaðið - 25.05.2012, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 25.05.2012, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. MAÍ 2012 ✝ Halldór JónGuðjónsson fæddist á Siglufirði 27. febrúar 1970. Hann lést á heimili foreldra sinna 14. maí 2012. Foreldrar hans eru Guðjón Jóhanns- son f. 2 júlí 1943 og Valgerður Halldórs- dóttir f. 6. mars 1947. Halldór er næstelstur í fjögurra barna hópi en systkini hans eru Anna Friðrikka f. 26. júlí 1965, Jóhann Þór f. 20. febrúar 1982 og Guðrún Ósk f. 6. júní 1983. Hall- dór giftist eftirlifandi eiginkonu tugsaldri en flutti þá til Reykja- víkur og kynntist þar eiginkonu sinni Irene. Saman fluttu þau á Siglufjörð árið 1994 þar sem þau bjuggu til ársins 2002 en þá flutt- ust Halldór og fjölskylda hans til Reykjavíkur og því næst til Mos- fellsbæjar, þar sem þau settust að. Halldór starfaði við ýmis störf eftir að skólaskyldu lauk, á Siglu- firði og í Reykjavík vann hann verslunarstörf en einnig sem sendibílstjóri. Eftir að hann flutti aftur til Siglufjarðar var hann starfsmaður á Sambýlinu, Lind- argötu 2, en starfaði einnig í rækjuvinnslu Þormóðs ramma og hjá SR. Halldór starfaði eftir það í Öryggismiðstöð Íslands í Reykjavík eða allt þar til hann lét af störfum vegna veikinda árið 2009. Útför Halldórs fer fram frá Siglufjarðarkirkju í dag, 25. maí 2012, kl. 13.30. sinni Irene Jós- epsdóttur f. 12. október 1966 hinn 25. febrúar 1995, þeirra börn eru Heba Lind Halldórs- dóttir f. 3. nóvember 1995, Sunneva Guðnadóttir f. 27. september 1986 og Sigurður Guðnason f. 19. október 1990. Foreldrar Irene eru Jósep Magnússon f. 24. júní 1932 og Matthildur Líndal Karlsdóttir f. 12 september 1931, d. 22. júní 2001. Halldór ólst upp í foreldra- húsum á Siglufirði fram að tví- Til elsku Halldórs, pabba. Sólin brennir nóttina, og nóttin slökkvir dag; þú ert athvarf mitt fyrir og eftir sólarlag. Þú ert yndi mitt áður og eftir að dagur rís, svölun í sumarsins eldi og sólbráð á vetrarins ís. Svali á sumardögum og sólskin um vetrarnótt, þögn í seiðandi solli og söngur, ef allt er hljótt. Söngur í þöglum skógum og þögn í borganna dyn, þú gafst mér jörðina og grasið og guð á himnum að vin. Þú gafst mér skýin og fjöllin og guð til að styrkja mig. Eg fann ei, hvað lífið var fagurt, fyrr en eg elskaði þig. Ég fæddist til ljóssins og lífsins, er lærði eg að unna þér, og ást mín fær ekki fölnað fyrr en með sjálfum mér. Ást mín fær aldrei fölnað, því eilíft líf mér hún gaf. Aldirnar hrynja sem öldur um endalaust tímans haf. Aldir og andartök hrynja með undursamlegum nið; það er ekkert í heiminum öllum nema eilífðin, guð – og við. (Sigurður Nordal.) Við elskum þig og söknum þín, takk fyrir allt sem þú gafst okk- ur. Kveðja, Irene, Heba Lind, Sunneva og Sigurður. Kveðja til elsku drengsins okkar. Hvert örstutt spor var auðnuspor með þér, – hvert andartak er tafðir þú hjá mér var sólskinsstund og sæludraumur hár, minn sáttmáli við Guð um þúsund ár. Hvað jafnast á við andardráttinn þinn? Hve öll sú gleði’ er fyrr naut hugur minn er orðin hljómlaus utangátta’ og tóm hjá undrinu að heyra þennan róm, hjá undri því, að líta lítinn fót í litlum skóm, og vita’ að heimsins grjót svo hart og sárt er honum fjarri enn, og heimsins ráð sem brugga vondir menn, já vita eitthvað anda hér á jörð er ofar standi minni þakkargjörð í stundareilífð eina sumarnótt. Ó, alheimsljós, ó, mynd sem hverfur skjótt. (Halldór Kiljan Laxness) Mamma og pabbi. Til minningar um yndislegan bróður Þar sem englarnir syngja sefur þú sefur í djúpinu væra. Við hin sem lifum, lifum í trú að ljósið bjarta skæra veki þig með sól að morgni. ... Faðir minn láttu lífsins sól lýsa upp sorgmætt hjarta. Hjá þér ég finn frið og skjól. Láttu svo ljósið þitt bjarta vekja hann með sól að morgni. ... Farðu í friði vinur minn kær faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens) Elsku Irene, Heba Lind, Sunneva, Siggi, mamma og pabbi, megi minningin um fal- legan og kærleiksríkan eigin- mann, föður og son verða ykkur styrkur í sorginni. Fyrir hönd systkina og fjöl- skyldna, Jóhann Þór. Elsku Halldór. Þegar mér bárust þær fregnir síðastliðinn mánudag að þú værir látinn fannst mér eins og heimurinn hefði stöðvast. Sársaukinn og sorgin báru mig ofurliði og ekk- ert fékk mig huggað. Sú stað- reynd að samverustundirnar verða ekki fleiri með þér kæri bróðir og að enginn máttur fær því breytt er óskiljanleg. Ég veit að þegar frá líður dvínar sárs- aukinn sem gagntekur mig í hvert skipti sem ég hugsa til þín, en nú virðist lífið óbærilegt og tómlegt, allt eitthvað svo fjar- lægt, sorgin svo mikil, svo sár og nístandi. Þú komst í heiminn þegar ég var á fimmta ári og ég var hálf- móðguð yfir þessu veseni yfir krílinu í vöggunni en sættist þó við þig, þú heillaðir mig eins og aðra. Minnisstæð eru atvik úr ferðalögum með mömmu og pabba þegar við vorum yngri. Í útilegu, þar sem tjaldað var um nótt og vaknað í birtunni að morgni á nýjum spennandi stað. Á Spáni heillaðirðu alla upp úr skónum með söng og skemmtun í langri rútuferð. Þú fékkst laun fyrir og eignaðist nýja aðdáend- ur. Þú hafðir gaman af því að troða upp, syngja og grínast en þrátt fyrir það varstu eilítið feiminn og vildir ekki alltaf koma fram á mannamótum, það vissu bara ekki allir af því. Á viðburð- um fjölskyldu, vina og kunn- ingja, áttirðu hug og hjörtu allra og þú brást ljúfmannlega við beiðnum um veislustjórn og um- sjón skemmtiatriða og gerðir slíkt með glans. Eftir standa nú minningarnar sem bera vitni um góða tíma, tímann með þér, elsku karlinn minn. Þú varst einnig ákafur fótboltaáhugamaður og fylgdist alltaf með Tottenham, þínu uppáhaldsliði. Sjálfur varstu liðtækur í fótbolta eða allt þar til veikindi þín settu strik í reikninginn. Elsku karlinn minn, með frábæru tilsvörin, svo ein- staklega orðheppinn og frjór. Í huga mér koma myndir frá úti- legunum okkar þar sem stór hópur úr fjölskyldunni hittist á „staðnum okkar“. Þá var sungið og spilað fram á nótt, allir fengu að vera með og þú leiddir söng- inn. Ekki má gleyma samveru- stundunum yfir verslunar- mannahelgar á Síldarævintýri á Siglufirði, heima hjá mömmu og pabba og á Kirkjustígnum, þar átti stórfjölskyldan ómetanlegar stundir saman sem seint eða aldrei gleymast. Þannig var það, þú settir stefnuna og við fylgd- um, það er því erfitt að hugsa til þess að við fáum þín ekki notið við. Tilvera þín var stór hluti af lífi mínu og við höfum fylgst að, mis- mikið þó enda eigum við bæði fjölskyldur sem sinna þarf. Þú og Irene komuð ykkur fyrir í Mosó, eignuðust pabbastelpuna Hebu og þú gekkst Sunnevu og Sigga í föðurstað. Þú stóðst þig vel í uppeldinu, um það bera börnin þín vitni. Þau eiga erfitt nú. Ég hef alltaf verið stolt af þér, elsku Halldór minn, og vildi að ég hefði sagt þér það nógu oft, en stundum eru orð óþörf og ég trúi að þú hafir vitað hug minn. Í dag verð ég að kveðja þig en ein- hvern daginn hittumst við aftur og þá munum við semja og segja sögur, fara með vísur, spila tón- list, spjalla og hlæja að nýju og halda saman á vit nýrra ævin- týra. Takk fyrir allt, litli bróðir, ég elska þig og sakna þín. Þín systir, Anna Friðrikka. Elskulegur frændi og vinur, Halldór Jón Guðjónsson, er lát- inn og við sem þekktum hann rifjum nú upp dýrmætar minn- ingar um ógleymanlegar stundir með honum. Hugurinn leitar til þeirra tíma sem veittu ánægju. Vinahópur- inn sem samanstóð af frændfólki, mökum, vinum og börnum var þéttur og hittist reglulega til að eiga saman skemmtilega tíma. Útilegur, bústaðaferðir, matar- boð og aðrir atburðir þar sem gleði, sprell og söngur var í fyr- irrúmi meðal félaganna eru minningar sem gott verður að ylja sér við um ókomna tíð. Hall- dór var hvers manns hugljúfi og hrókur alls fagnaðar. Honum var mikið í mun að leggja rækt við og treysta böndin við sína nán- ustu með hvers kyns hittingi formlegum sem óformlegum. Þó ekki sé hægt að fylla það skarð sem nú hefur myndast við fráfall Halldórs sem kvaddi þessa ver- öld alltof snemma, skulum við reyna að treysta böndin hvert við annað og gleðjast yfir því að fengið að njóta samvista við hann og eiga hlutdeild í hans lífi. Þótt Halldór hafi verið sprelligosi og prakkari af lífi og sál átti hann sér líka alvarlegri hliðar sem færri þekktu. En nú er hann far- inn, elsku kallinn, og hans er sárt saknað. Elsku Irene, Heba Lind, Siggi og Sunneva. Við finnum styrk í minningunum um yndislegan mann sem á sinn stað í hjörtum okkar allra. Fjölskyldunni allri og vinum sendum við okkar inni- legustu samúðaróskir. Með kveðju, Leifur Þorvaldsson, Sigríður Elín Leifsdóttir og fjölskylda. Það var fyrir þremur árum sem ég hitti þig fyrst, kæri vinur, þú sast einn við borð á Drauma- kaffi og horfðir á okkar lið spila í enska boltanum, Tottenham Hotspur. Það var í gegnum sameigin- legt áhugamál okkar, Tottenham Hotspur, sem við urðum vinir. Þeir voru ófáir fótboltaleikirnir sem við horfðum á saman á Draumakaffi. Vinátta okkar þróaðist með tímanum og kynntist ég þér bet- ur og betur. Veikindi þín höfðu mikil áhrif á þitt líf og tjáðir þú mér hve alvarlega veikur þú værir en aldrei kvartaðir þú nokkurn tímann. Ég spurði þeg- ar ég sá þig setjast niður og standa upp hvað væri eiginlega að angra þig. Ég fann til með þér og hugs- aði oft hversu mikil Guðs gjöf það er að halda heilsu, geta unn- ið og lifað eðlilegu lífi. Mig hafði dreymt um að fara með þér og Nonna á White Hart Lane að fylgjast með okkar mönnum, það verður ekki en ég mun hugsa til þín þegar ég fer þangað á leik og veit að þú verður með okkur. Þú sendir mér skilaboð degi áður en þú kvaddir þetta líf um að þú hefðir gefið Tottenham- treyjuna þína og ég hugsaði með mér: Hvað er hann að hugsa, drengurinn? Þú veist eflaust ástæðuna sjálfur. Núna ertu laus við þínar þjáningar og líður ef- laust betur. Ég mun sakna þess að horfa ekki á fleiri leiki með Tottenham með þér en ég veit að þú munt verða nærri okkur. Elsku karlinn minn, hvíldu í friði. Fjölskyldu og vinum votta ég mína dýpstu samúð „Coys.“ Þinn vinur, Gestur Valur. Það var erfitt að fá þær fréttir að einn af mínum bestu vinum væri fallinn frá. Svona vini er frábært að eiga, trúan og traust- an sem reyndist mér ávallt vel, ég þakka fyrir það að hafa verið einn af vinum hans, hvílík for- réttindi að fá að eiga stutta stund með svona manni sem var bara rúmlega 30 ár. Þegar við Halldór hittumst var alltaf kátt á hjalla, við létum hugann fljúga og áttum alltaf frábærar stundir, við vorum tímalausir í okkar skemmtunum, hrókar alls fagn- aðar og það sáu það allir sem voru með okkur. Ég á svo margar minningar um okkur og okkar vinahóp og brosi við hverja tilhugsun. Kæri vinur, Halldór ég verð víst að kveðja þig að sinni með stórt skarð í hjarta sem verður ekki fyllt. Ef þú hrópar heyra allir til þín. Ef þú hvíslar heyra þeir til þín, sem næstir eru. En þögn þína heyrir aðeins vinur, sem þykir vænt um þig. (Linda Macfarlene.) Elsku fjölskylda, megi guð gefa ykkur styrk á erfiðum tím- um. Elsku Halldór minn, þegar við hittumst aftur þá verða fagn- aðarfundir, Hvíldu í friði, kæri vinur. Þinn vinur. Valur. Kveðja frá árgangi 1970 á Sigló Frá 7́6 til 8́6 var þessi hópur samferða í gegnum grunnskól- ann á Siglufirði. Fyrst barna- skólann og svo gaggann. Á þess- um tíu árum urðu til þau bönd sem ekkert breytir þó svo að hver hafi farið sína leið eins og gengur. Sameiginlega og hvert í sínu lagi upplifðum við fé- lagsskap, skemmtun, leiðindi, spennu, rifrildi, sættir, ástir og vináttu. Ríflega aldarfjórðungi eftir að við yfirgáfum skólann er hóp- urinn sameiginlega að upplifa eitthvað í fyrsta sinn. Einn úr hópnum er farinn. Á hugann sækja minningar um opinskáan og orkumikinn strák. Halldór gat verið aðal- sprellikarlinn á staðnum eða fjörugasti danskóngurinn á ball- inu en undir yfirborði sem oft var gáskafullt var hugsandi maður. Hann var leikari af guðs náð, vinur vina sinna, réttsýnn og góður drengur. Þannig minnumst við bekkj- arsystkinin Halldórs Guðjóns. Þar sem englarnir syngja sefur þú sefur í djúpinu væra. Við hin sem lifum, lifum í trú að ljósið bjarta skæra veki þig með sól að morgni. Farðu í friði vinur minn kær faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens) Við færum Irene, krökkunum og fjölskyldu Halldórs okkar innilegustu samúðarkveðjur. F.h. árgangsins, Birgir, María Elín og Gíslína. Halldór Jón Guðjónsson ✝ SigurbjörgJenný Sig- urdardóttir var fædd á Hálsi á Skógarströnd 25. mars 1919. Hún lést 15. maí síðastliðinn á St. Fransiskus- sjúkrahúsinu í Stykkishólmi. Sigurbjörg var yngsta dóttir hjónanna Sigurðar Ögmundssonar bónda á Hálsi, er var ættaður frá Fjarðarhorni í Hrútafirði, og konu hans, Hall- dóru Kristjánsdóttur frá Litla- Langadal á Skógarströnd. Systkini Sigurbjargar voru: Kristján, f. 1911, d. 1987. Guð- finna, f. 1912, d. 2003. Ögmund- ur, f. 1913, d.1994. Daníel, f. 1914, d.1997. Ingi- björg, f. 1917, d.1999. Sigurbjörg ólst upp hjá foreldrum sínum ásamt fimm systkinum við venjuleg sveita- störf og bjó þar með foreldrum sín- um og síðar, systk- inum sínum, þeim Kristjáni og Guð- finnu. Eftir andlát Kristjáns bjuggu þær systurnar tvær á Hálsi uns þær seldu jörðina árið 2000 og fluttu á Dvalarheimili Stykkishólms þar sem þær bjuggu síðustu árin. Sigurbjörg var jarðsungin frá Stykkishólmskirkju 23. maí 2012. Á stríðsárunum hvöttu yfir- völd þéttbýlisfólk til að senda börn sín til sumardvalar í sveit- um landsins af ótta við mögu- legar loftárásir. Í dag finnst manni ótrúlegt að 5 og 6 ára börn væru send að heiman til óskyldra, líkt og við systur. En við vorum lánsamar að fá að dvelja við ljúft atlæti hjá fjöl- skyldunni á Hálsi, sex sumur frá 1942-48. Nýr heimur opn- aðist okkur borgarbörnunum og vinskapurinn við Hálsfólkið hélst í 70 ár. Á Hálsi bjuggu Sigurður Ögmundsson, bóndi og söðla- smiður, og Halldóra Krist- jánsdóttir. Þrjú fullorðin börn þeirra sáu um búreksturinn, Kristján, Guðfinna og Sigur- björg. Allt var í föstum skorð- um og hver hafði sitt hlutverk. Stjáni og Finna unnu útiverk, en Sigga inniverkin, enda hafði hún verið á Húsmæðra- skólanum á Staðarfelli. Sig- urbjörg hafði létta lund föður síns, sem var einkar barngóð- ur. Búskaparhættir voru að breytast í sveitum á þessum tíma, vélvæðing að hefjast, en Háls var í ýmsu á eftir öðrum sveitaheimilum og búskapur með gamla laginu. Eina vélin á heimilinu var skilvinda. Við systur trítluðum á engjarnar með mysu og kaffi í flöskum í ullarsokkum á öxlunum og meðlætið var á diski sem klút var brugðið um. Svo fengum við að fara með í dún- og eggjaleit í eyjarnar. Stjáni átti eina grammófóninn á Strönd- inni og hann var bráðnauðsyn- legur á böllunum í samkomu- húsinu á Dröngum. Til kirkju að Breiðabólsstað var farið á hestum og skipt um föt í þúf- unum við kirkjugarðinn. Við urðum vitni að þeim merkisat- burði, þegar fyrsti bílinn ók niður brattan Hálsinn og inn Skógarströndina. Skógarströndin var fjöl- skyldu okkar systra alla tíð kær, því móðir okkar, Matthea, ólst upp á Breiðabólsstað, þar sem faðir hennar, sr. Jón N. Jóhannessen, var prestur. Þegar Guðfinna og Sigur- björg seldu Háls og eyjarnar sem fylgdu, snerti það við- kvæmar taugar hjá okkur systrum. Háls var nefnilega okkar. Við „áttum“ litla foss- inn, álfasætin fyrir neðan bæj- arhólinn, Lynghólinn, Skógar- hólana, Grjóthólinn og eyjarnar allar og við vissum um álagablettina. Við þekktum örnefnin óteljandi á jörðinni, sem sennilega eru nú að falla í gleymsku. Með þakklæti í hjarta minn- umst við Sigurbjargar á Hálsi og fjölskyldu hennar. Þuríður og Helga Guðjónsdætur. Sigurbjörg Sigurðardóttir Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 www.utforin.is Allan sólarhringinn ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242 ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.