Morgunblaðið - 30.05.2012, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 2012
✝ Sigrún Ársæls-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 9. febr-
úar 1944. Hún lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 18.
maí 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Guðný Eyþórs-
dóttir f. í Hafna-
firði 20. september
1914, d. 28. júní
1996, og Ársæll Pálsson bakari,
f. á Stokkseyri 11. febrúar 1916,
d. 23. febrúar 2001. Systkini
Sigrúnar eru: a) Vigdís stjórn-
arráðsfulltrúi, maki Hallkell
Þorkelsson. Synir þeirra eru
Hrannar Már og Kjartan Már, b)
Gunnar Eyþór, f. 26. apríl 1952,
d. 7. september 1988. c) Hálf-
systir samfeðra, Edda, f. 17.
eru: a) Vigdís Huld í sambúð
með Einari Erni Einarssyni,
sonur þeirra er Matthías Örn,
og búa á Ísafirði, b) Victor og
búa þau í Hafnarfirði. 2) Ársæll,
f. 26. desember 1966, maki
Kristín S. Geirsdóttir, synir
þeirra eru Gunnar Óli og Hilm-
ar Þór og eru þau búsett í
Hfnarfirði.
Sigrún gekk í Lækjarskóla og
síðan í Flensborgarskóla. Sig-
rún vann hjá ýmsum fyr-
irtækjum í Hafnarfirði, þá vann
hún sumarlangt í Danmörku og
einnig við símvörslu hjá Land-
spítala – Háskólasjúkrahúsi.
Sigrún og Óli bjuggu á Arn-
arhrauni og síðan lengst af á
Flókagötu 5 í Hafnarfirði. Veik-
indi Óla urðu þess valdandi að
Sigrún flutti á Sléttahraun. Hin
síðari ár bjó hún ásamt sam-
býlismanni sínum, Sigurði
Björgvin Viggóssyni á Dreka-
völlum 18 í Hafnarfirði.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag,
30. maí 2012, og hefst athöfnin
kl. 13.
febrúar 1948, maki
hennnar var Björn
Lárusson, látinn.
Sigrún giftist 8.
apríl 1966 Þorleifi
Óla Jónssyni, f. í
Reykjavík 25. mars
1942, d. 20. mars
2006. Foreldrar
hans voru María
Sólveig Magn-
úsdóttir frá Eyri
við Reyðarfjörð, f.
14. október 1916, d. 29. júní
1996, og Jón Jónsson klæðskeri
frá Elliða í Staðarsveit, f. 5.
september 1912, d. 24. febrúar
1997. Synir Þorleifs Óla og Sig-
rúnar eru 1) Hákon, f. 3. apríl
1962, en Sigrún gekk honum í
móðurstað við þriggja ára ald-
ur, sambýliskona hans er Oddný
Kristín Oddsdóttir. Börn þeirra
Elsku Sigrún mín, ég vil minn-
ast þín með nokkrum orðum og
þakka þér fyrir samfylgdina sl. 14
ár. Þú varst sambýliskona mín,
vinur og ferðafélagi, við fórum
saman á flesta fallegustu staðina
á landinu Ásbyrgi, Hljóðakletta
og um allt Norðurland, einnig var
frábær tími þegar við fórum til
Raufarhafnar.
Loðmundarfjörður kom okkur
sérstaklega á óvart hve hann var
fallegur og gaman að vera með
þér þar, að ógleymdu Snæfells-
nesi.
Þú varst vinsæl og vinamörg,
það var alltaf glens, grín og gam-
an í þínum vinahópi, þú varst
hrókur alls fagnaðar. Þér fannst
gaman í Strandakórnum og tal-
aðir oft um stelpurnar og fórum
við í nokkrar kórferðir. Við fórum
oft saman til sólarlanda okkur til
upplyftingar, einnig þakka ég þér
fyrir alla hjálpina og stuðninginn í
veikindum mínum sl. tvö ár. Ég
mun ætíð minnast þín með gleði.
Sigurður V.
Ég hef misst föður og nú móð-
ur. Eitt get ég sagt að hamingj-
una er ekki hægt að kaupa, held-
ur er hún með góðum ástvinum.
Ég hef lært mikið af móður minni
í gegnum árin. Hún kenndi mér
margt og áttum við mjög góðar
stundir saman. Hún hafði sínar
skoðanir á hlutunum og lá hún
ekki á þeim, alltaf var stutt í húm-
orinn og alveg fram á síðustu
stundu hafði hún húmorinn til
staðar. Hún var mjög góð við fjöl-
skylduna mína, vildi allt fyrir okk-
ur gera og áttum við margar góð-
ar stundir með mömmu. Ég kveð
þessa baráttukonu með miklum
söknuði.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Hvíld í friði.
Ársæll Þorleifsson.
Elsku Sigrún, þá er komið að
leiðarlokum hjá þér eftir erfiða
baráttu við illvígan sjúkdóm.
Aldrei kvartaðir þú um að þú
værir veik. Nei, þú skildir ekki
hvað þú værir slöpp en allir aðrir
vissu að sjálf ætlaðir þú ekki að
gefast upp.
Sigrúnu kynntust við fyrst fyr-
ir 14 árum þegar pabbi og hún
fóru að búa saman og þau nýttu
árin vel, fóru til útlanda á hverju
ári þangað til veikindi þeirra
beggja fór að hrjá þau. Einu sinni
vorum við saman á Tenerife í 2
vikur; og allar ferðirnar innan-
lands. Sigrún var skemmtileg
kona sem sagði bara eins og henni
fannst og var ekkert að fara í
kring um hlutina, hreinskilni heit-
ir það. Pabba og henni leið vel
saman þó hann gæti tuðað aðeins
of mikið þá var það allt í lagi, aðr-
ar stundir voru svo skemmtileg-
ar. Sigrún var gríðarlega vinmörg
og þá sérstaklega hér í Hafnar-
firði. Ef við fórum saman í búð
þekktu hana allir og ekki var
hægt að komast áfram, allir að
heilsa henni. Allar vinkonurnar
hennar sem studdu hana til
dauðadags, hún var rík að eiga
svona góðar vinkonur.
Pabbi á eftir að sakna hennar
sárt því honum þótti svo vænt um
hana, en hann lifir á minningunni
um góða konu eins og allir sem
kynntust og þekktu Sigrúnu.
Elsku pabbi, tengdapabbi, afi
og langafi,
Ársæll, Kristín, Konráð,
Oddný og fjölskyldur, megi Guð
styrkja ykkur í sorginni
Elvar, Kristbjörg
og fjölskylda.
Okkur langar að minnast Sig-
rúnar með fáeinum minningar-
orðum en hún lést 18. maí síðast-
liðinn eftir erfið veikindi. Hún var
samferðakona föður okkar síðast-
liðin 14 ár og má segja að skin og
skúrir hafi einkennt þeirra líf
þessi ár. Sigrún greindist með
krabbamein fyrir nærri áratug og
fór í gegnum erfiða meðferð. Svo
virtist sem tekist hefði að lækna
meinið en það tók sig upp aftur.
Faðir okkar stóð ávallt við hlið
hennar eins og klettur. Það sama
átti við um Sigrúnu þegar faðir
okkar veiktist alvarlega fyrir
tveimur árum, þá studdi hún
hann með ótrúlegum dugnaði
þrátt fyrir sín veikindi. Pabbi og
Sigrún kunnu svo sannarlega að
lifa lífinu og nýttu þau hvert tæki-
færi sem gafst til að ferðast bæði
innanlands og utan. Það var aðdá-
unarvert og okkur hinum til fyr-
irmyndar hvernig þeim tókst að
njóta lífsins þessi ár sem þau áttu
saman, þrátt fyrir erfið veikindi á
köflum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Enn vér skulum skilja
skaparans að vilja,
hver fer heim til sín.
Lát oss aftur langa,
lífsins Herra’, að ganga
hingað heim til þín.
Og þótt vér ei hittumst hér,
gef oss fund á gleðistundu,
Guð, í ríki þínu.
(Vald. Briem)
Elsku Sigrún, þú varst ljósið í
lífi pabba okkar og við þökkum
þér fyrir allt sem þú hefur gefið
honum þessi ár sem þið áttuð
saman.
Við biðjum góðan Guð að veita
pabba, sonum Sigrúnar og þeirra
fjölskyldum styrk í sorginni.
Valgerður Lísa,
Rakel Árdís og fjölskyldur.
Elsku tengdamamma, komið
er að kveðjustund eftir hetjulega
baráttu við krabbamein. Við
kynntumst fyrir rúmum 25 árum
þegar ég fór að koma á Flókagöt-
una að hitta Sæla minn og tókstu
alltaf vel á móti mér. Við Ársæll
byrjuðum snemma að búa saman
og varst þú alltaf reiðubúin til
hjálpar ef eitthvað var. Við gerð-
um margt skemmtilegt saman og
dettur mér í hug ferðin sem við
fórum nokkrar saman til Dublin,
það var ógleymanleg ferð ásamt
mörgum góðum stundum sem við
áttum saman og síðar fjölskyldan
okkar. Nú kveð ég þig, elsku
tendamamma, með miklum sökn-
uði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Kristín Sigríður Geirsdóttir.
Henni ömmu minni fannst fátt
skemmtilegra en að spjalla enda
fóru ófá kvöld í það að hlusta á
sögur hjá henni um hann pabba
minn og hana þegar þau voru
yngri.
Elsku amma mín, þín verður
sárt saknað.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan
geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
Ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái
skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt.
(Matthías Jochumsson.)
Hvíldu í friði.
Gunnar Óli Ársælsson.
Þegar ég minnist mágkonu
minnar Sigrúnar koma ótal minn-
ingar upp í hugann. Það var fyrir
rúmum fjórum áratugum, sem ég
kynntist Sigrúnu fyrst. Þá heim-
sótti ég hana og Óla á Arnar-
hraunið en þá hafði ég nýverið
kynnst systur hennar Vigdísi.
Næstu áratugir liðu framhjá við
fjölmörg tækifæri sem við fjöl-
skyldurnar hittumst. Má þar
nefna sumarbústaðaferðir og ára-
mótabrennur í Hafnarfirði, sem
strákarnir okkar höfðu mjög
gaman af.
Af mörgu er að taka en alltaf
var gleðin við völd. Sigrún fór þó
ekki dansandi á rósabeði í gegn-
um lífið. Þorleifur Óli eiginmaður
hennar veiktist alvarlega rúm-
lega fertugur og náði aldrei heilsu
eftir það. En lífið heldur áfram og
alltaf var stutt í hláturinn. Sigrún
kynntist Sigurði Björgvin Vig-
góssyni en saman áttu þau nokk-
ur góð ár. Fyrir nokkrum árum
dró ský fyrir sólu aftur en þá
greindist Sigrún með krabbamein
sem hefur dregið hana til dauða.
Á svipuðum tíma varð Sigurður
svo alvarlega veikur.
Nú að leiðarlokum er hugur
okkar Vidísar hjá ykkur, Siggi,
Ársæll, Hákon og fjölskyldur.
Hallkell og Vigdís.
Kæra mágkona og heimilisvin-
ur til margra ára, við hjónin
minnumst þín með söknuði og
þakklæti fyrir samveruna og hve
ótrúlega þú tókst veikindum þín-
um með stakri ró og bjartsýni.
Við áttum margar góðar stundir
saman og ræddum við yfirleitt
daglega saman í síma. Við áttum
skemmtilegt frí saman á Einars-
stöðum, þaðan sem ferðast var á
flesta firði og fannst Sigrúnu sér-
staklega gaman að koma til Loð-
mundarfjarðar. Seinna fórum við
saman í frí norður í land, ætlunin
var að fara á Fiskidaginn mikla á
Dalvík sem reyndar breyttist, síð-
an ókuð þið Siggi til Raufarhafnar
þar sem þið dvölduð hjá okkur
hjónunum í nokkra daga í frá-
bæru veðri sem við nýttum okkur
vel til útivistar, sundferða og fleiri
skemmtilegheita. Sigrún var sér-
staklega létt í lund og gaman að
vera með henni. Siggi bróðir hef-
ur misst sinn besta vin og sendum
við honum, fjölskyldu hans og
Sigrúnar okkar samúðarkveðjur.
Alda og Sigurður (Siggi).
„Dáin horfin harmafregn.“
Elskuleg æskuvinkona mín
Sigrún lést á krabbameinsdeild
Landspítalans. Hún háði harða
baráttu við krabbameinið, sem
hafði hana að lokum. Margs er að
minnast frá því við kynntumst 5
og 6 ára gamlar í KFUM sem var
á æskustöðvum okkar við Hverf-
isgötu í Hafnarfirði. Aldrei held
ég að okkur hafi orðið sundurorða
eða við farið í fýlu við hvor aðra.
Sigrún var fædd í Hafnarfirði
og bjó þar alla tíð og getur því
með sanni kallað sig Gaflara. Hún
var elst í þriggja systkina hópi og
þegar Gunnar bróðir hennar lést
langt um aldur fram var það Sig-
rúnu mikill harmdauði. Sigrún
missti eiginmann sinn Óla einnig
langt fyrir aldur fram en hann
lést árið 2006 eftir langvinn og
erfið veikindi.
Eftir gagnfræðapróf sigldu
Sigrún og Gógó vinkona hennar
til Kaupmannahafnar með Gull-
fossi sem var mikið ævintýri á
þessum árum. Hún vann á Rík-
isspítalanum í Kaupmannahöfn í
eitt ár. Ekki minnkaði aðdáun
mín á henni við þessa útlegð.
Fljótlega eftir að hún kom heim
úr þessu ferðalagi kynntist Sig-
rún eiginmanni sínum Óla. Hon-
um fylgdi lítill strákur sem Há-
kon heitir og leit Sigrún alla tíð á
hann sem sinn eigin son. Seinna
eignuðust hún og Óli soninn Ár-
sæl.
Ég á margar fallegar og góðar
minningar um Sigrúnu vinkonu
mína. Hún hafði ómældan húmor
og var mjög glaðlynd og
skemmtileg kona. Sigrún var með
afbrigðum mannglögg, þekkti
bókstaflega alla. Hún var mjög
gestrisin og var alltaf fyrst til að
opna heimili sitt þegar vinkonur
og skólasystur búsettar erlendis
komu til landsins og þá var slegið
upp veislu. Oftar en ég hef tölu á
sat ég ásamt öllum vinkonunum í
boði hjá Sigrúnu. Sigrún var ein
sú ónískasta kona sem ég hef
kynnst, alltaf boðin og búin til að
hjálpa og alltaf fyrst upp með
budduna.
Nú er skarð fyrir skildi og
komið að okkur sem eftir sitjum
að taka við kyndlinum og gera
okkar til að halda saman vin-
skapnum.
Elsku Siggi, Ársæll, Kristín,
Hákon, Oddný og fjölskyldur,
þetta er sannarlega búinn að vera
erfiður tími og þið hafið staðið
ykkur eins og hetjur. Þegar ég
kvaddi Sigrúnu í síðasta sinn
sagði ég við hana „Hetjan mín“ þá
sagði hún „Ég er engin hetja, það
eru allir hinir.“
Ég á eftir að sakna okkar fjöl-
mörgu símtala, sem þú byrjaðir
iðulega á „Hvað er að frétta?“
Megi algóður Guð taka Sig-
rúnu í sinn faðm og styrkja þá
sem syrgja yndislega konu.
Þín vinkona,
Hrafnhildur.
Elsku Sigrún, nú við leiðarlok
vil ég kveðja og þakka þér góða
og skemmtilega samfylgd. Þú
varst alltaf svo jákvæð, skemmti-
leg og félagslynd. Allir voru vel-
komnir heim til þín. Aldrei neitt
vol eða víl, heldur bara glatt á
hjalla.
Alltaf barstu hag vina þinna
fyrir brjósti, enda vinmörg. Og
þér var ekkert óviðkomandi. Gat
þetta pirrað fólk en þetta varst
bara þú, svo lifandi og vildir fylgj-
ast með öllu stóru og smáu.
Þú varst ótrúlega sterk í bar-
áttunni við þennan illvíga sjúk-
dóm. Varst aldrei að kvarta, varst
alltaf jákvæð og vongóð.
Gaman hvað þú hélst fullri
reisn fram á síðustu stundu. Þeg-
ar ég var hjá þér nú undir lokin og
þú vissir hvert stefndi sagðir þú:
Ég er að hugsa um að fá endur-
greitt hjá henni Amy spákonu.
Hún spáði því að ég yrði 85 ára,
en nú er þetta að verða búið. Ég
held bara að ég vilji fá þetta end-
urgreitt í evrum.
Þetta lýsti þér svo vel, þú hætt-
ir aldrei að sjá það broslega. Þú
varst að hugsa um að gera þetta
léttbærara fyrir okkur hin.
Að lokum vil ég votta þínum
nánustu samúð og bið um styrk
þeim til handa.
Hvíldu í friði.
Þín vinkona,
Sonja.
Sigrún
Ársælsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku besta amma.
Sakna þín mikið og núna
ertu komin upp til Guðs.
Láttu þér líða vel, elsku
besta amma.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Ég fel í sérhvert sinn
sál og líkama minn
í vald og vinskap þinn,
vörn og skjól þar ég finn
(Hallgrímur Pétursson.)
Guð geymi þig
Hilmar Þór Ársælsson.
✝ Gunnar BjarniHákonarson
fæddist í Reykjavík
28. september
1932. Hann lést á
Tenerife 12. maí
2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingi-
björg Bjarnadóttir
og Hákon Jónsson
frá Dýrafirði. Syst-
ir hans er Sig-
munda (Sísí) Hákonardóttir,
maki Valtýr Guðmundsson.
Gunnar giftist 22. júní 1957
eftirlifandi eiginkonu sinni
Sigurbjörgu Vilhjálmsdóttur, f.
29. janúar 1928 á Búðum á Fá-
skrúðsfirði. Foreldrar hennar
voru Helga Kristrún Guðmunds-
dóttir og Vilhjálmur Björnsson
frá Fáskrúðsfirði. Börn Gunnars
og Sigurbjargar eru: 1) Hákon,
f. 21. janúar 1958, rafvirkja-
meistari, maki Guðný Helga-
dóttir, f. 16. febrúar 1961, sölu-
stjóri. Börn þeirra eru Gunnar
Bjarni, f. 16. september 1981,
sambýliskona, Ásdís Reyn-
isdóttir, f. 6. febrúar 1983 og
Sigurbjörg Karen, f. 12. október
1990. 2) Vilhjálmur, f. 27. sept-
ember 1959, d. 26. júní 1962. 3)
Helga, f. 19. október 1960, inn-
anhússarkitekt. 4) Guðrún, f. 4.
júlí 1963, leikskólakennari,
maki Unnar Reynisson, f. 30.
desember 1959,
rafeindavirki. Börn
þeirra eru Helga
Kristrún, f. 27.
október 1987, Sara
Rut, f. 6. febrúar
1990 og Gréta
Björg, f. 21. febr-
úar 1994. 5)
Hrefna, f. 10. sept-
ember 1965, leik-
skólakennari.
Gunnar byrjaði
ungur að vinna, fyrst hjá Eim-
skipafélagi Íslands, síðan sem
vinnuvélastjóri hjá Vita- og
hafnamálastofnun við uppbygg-
ingu hafna víðsvegar um landið
og hjá Togaraafgreiðslunni.
Þegar Togaraafgreiðslan var
lögð niður stofnaði hann ásamt
fjórum vinnufélögum sínum
Kranafgreiðsluna ehf. árið 1981
og starfaði þar til ársins 2003
þegar fyrirtækið var selt. Gunn-
ar starfaði í mörg ár sem með-
stjórnandi í stjórn Dagsbrúnar
og var gerður að heiðursfélaga
Dagsbrúnar. Gunnar og Sig-
urbjörg bjuggu mestallan sinn
búskap í Kópavoginum eða í um
50 ár, fyrst að Auðbrekku 31 og
síðan Digranesvegi 73 og síð-
ustu 4 árin á Strikinu 4 í Garða-
bæ.
Útför Gunnars fer fram í
Kópavogskirkju í dag, 30. maí
2012, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku Didda, börnin og barna-
börnin.
Við sendum ykkur innilegar
samúðarkveðjur við fráfall okkar
ástsæla Gunnars B. Hákonarson-
ar. Hans er sárt saknað.Við þökk-
um honum samfylgdina og vin-
áttu, sem aldrei bar skugga á frá
fyrstu kynnum.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Gréta og Hafsteinn,
Erna og Guðmundur.
Gunnar B.
Hákonarson