Morgunblaðið - 10.05.2012, Blaðsíða 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2012
✝ Guðný Sveins-dóttir fæddist
í Vík í Mýrdal 28.
júlí 1920. Hún lést
á Landspítalanum
í Fossvogi 3. maí
2012.
Guðný var
næstyngsta barn
Sveins Þorláks-
sonar skósmiðs og
símstöðvarstjóra í
Vík, f. 9. ágúst
1872, d. 22. des. 1963, og Ey-
rúnar Guðmundsdóttur hús-
freyju, f. 5. mars 1876, d. 25.
apríl 1964. Systkinin voru
fædd 15, þrjú létust mjög ung
að aldri. Eftirtalin systkini
komust til fullorðinsára: Þor-
lákur, Ólafur Jón, Anna, Guð-
mundur, Páll, Sigurður, Ingi-
bergur, Kjartan, Sigríður,
Helga og Þorbjörg. Þau eru
öll látin.
Guðný giftist í Vík 23. maí
1953 Felix Tryggvasyni, f. á
Ísafirði 23. maí 1920, d. 13.
júní 1990. Börnin eru: 1)
Sveinn Magnússon, f. 12. júlí
1951, maki Arnþrúður Jóns-
dóttir; 2) Margrét Felixdóttir,
f. 14. okt. 1953: Börn hennar
eru Signý Gunnarsdóttir og
Felix Magnússon. Barnabörn
hennar eru tvö; 3) Tryggvi
Felixson, f. 14. jan 1955, maki
Sigrún Kristín Magnúsdóttir.
Börn þeirra eru Karl, Guðný
Kristín og Magnús
Felix. Barnabörn
þeirra eru tvö; 4)
Helgi Felixson, f.
1. júlí 1956, maki
Titti Johnson.
Börnin eru Snorri,
Isac, Aron, Jakob
Felix, Íris Anna
og Tara Sól.
Barnabörn hans
eru fimm; Eyrún
Anna Felixdóttir,
f. 9. okt 1958, maki Einar K.
Hauksson. Börn þeirra eru
Arnar Felix, Ásgeir Haukur
og Anna Guðný. Barnabörn
þeirra eru tvö.
Guðný ólst upp í Vík í Mýr-
dal, lauk þar unglingaprófi og
vann fjölþætt sumarstörf víða
um land á yngri árum. Að
loknu námi frá Hjúkr-
unarskóla Íslands 1945 starf-
aði Guðný fyrst við sjúkrahús
á landsbyggðinni og í Reykja-
vík, en einnig nokkur ár við
Ullevål-sjúkrahúsið í Osló og
Lasarettet í Helsingborg í Sví-
þjóð. Síðar á ævinni starfaði
hún á Landspítalanum, Kópa-
vogshæli, Borgarspítalanum
og loks í Sunnuhlíð frá árinu
1984. Guðný og Felix settust
að í Kópavogi árið 1955 og bjó
hún þar til æviloka.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 10. maí
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Elsku mamma mín. Þú ert síð-
asti hlekkurinn af 15 systkinum
sem yfirgefur þennan heim. Í
okkar lífi kemur alltaf að tíma-
mótum og þinn tími var kominn.
Það er erfitt að kveðja þig þar
sem þú hefur verið kletturinn
minn allt mitt líf. Þegar ég hugsa
til þín er gott að finna fyrir þinni
ómældu hlýju og blíðu. Brosið þitt
var svo fallegt og frá því streymdi
svo mikil úgeislun sem lét öllum
líða vel í kringum þig. Ég sakna
þín.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran)
Þín einlæg dóttir,
Margrét Felixdóttir.
þá hefur Guðný tengdamóðir
mín kvatt þetta jarðlíf með mikl-
um sóma eftir tæp 92 ár. Betri
tengdamóður er ekki hægt að
óska sér. Ég kynntist henni fyrir
32 árum og hefur það verið mér
mikil gæfa að hafa fengið að kynn-
ast henni og öllu því góða sem hún
hefur gefið börnum mínum og
minni fjölskyldu. Guðný og Felix
voru einstök hjón, sú mikla virð-
ing sem þau báru hvort til annars
var einstök.
Guðný var ótrúleg kona. Það
var alveg sama hvað margir komu
í mat og alltaf var nóg fyrir alla,
hvort sem það voru tveir eða tutt-
ugu, og einnig ef þyrfti að bjarga
pössum fyrir börnin þá leysti hún
úr því. Fengu börnin endalausa
ást og hlýju. Það var ekki bara í
mat sem Guðný gaf af sér. Gjaf-
mildi hennar var óendanleg, það
var pláss fyrir alla í hennar lífi,
jafnt háa sem lága. Takk fyrir
góða samveru og hvíl þú í friði.
Einar.
Guðný Sveinsdóttir, tengda-
móðir mín, er látin. Guðný kvaddi
á sólbjörtum vormorgni umvafin
fjölskyldunni. Ég hafði tekið um
hendur hennar snemma um
morguninn en eftir að við sleppt-
um takinu kólnuðu þær og hvítn-
uðu. Hendur sem af kærleik og
hógværð fóru mildilega um allt.
Hvort heldur sem þeim var strok-
ið um vanga til að sefa, enni til að
svala eða á bágtið til að græða. Ég
kom fyrst heim í Reynihvamm
með Tryggva syni hennar á ung-
lingsárum er leiðir okkar fléttuð-
ust saman. Fas og bragur heimilis
hennar og Felix var á þann veg að
ég fann strax að ég væri velkomin.
Síðar, þegar við Tryggvi höfðum
gift okkur og eignast börn rifjað-
ist þetta upp því það sama gilti um
barnabörnin. Þau voru alltaf vel-
komin, seint og snemma. Börnin
okkar Tryggva, Karl, Guðný
Kristín og Magnús Felix, gáfu
ömmu Guðnýju nýtt gælunafn
þau kölluðu hana ömmu sætu.
Hún bar það nafn með rentu,
brosmild, glaðlynd og hjartahlý.
Ótal minningar um Guðnýju
tengjast ferðalögum með henni.
Við heimsóttum lönd bæði vestan
hafs og austan. Hún var heimsvön
og örugg á ferðalögum, enda hafði
hún búið og starfað erlendis áður
en hún giftist og stofnaði fjöl-
skyldu. Hún treysti mér til far-
arstjórnar jafnt í bíl á hraðbraut-
unum í Kanada og í
neðanjarðarlestum Parísarborg-
ar. Var reiðubúin til heimsókna á
barnaleikvelli, í dýragarða, og
stórmagasín, jákvæð og upp-
byggileg.
Þegar fjölskyldan dvaldi í Dan-
mörku kom hún árlega ásamt
Helgu systur sinni í nokkurra
vikna heimsókn. Opnun Prjóna-
stofunnar Sólar var fastur liður.
Auk framleiðslu vettlinga og
sokka fór fram kennsla í prjóni og
hekli. Þeir sem ekki höfðu vald
eða áhuga á þessu spiluðu veiði-
mann og ólsen ólsen. Hluta heim-
sóknanna var varið til ferðalaga
um Evrópu. Þá var pakkað í Pre-
víuna, ömmu, frænku, börnum og
böngsum og haldið á vit ævintýr-
anna. Á löngum vegalengdum
þurfti að hafa ofan af fyrir börn-
unum, þá var sungið, spilað, farið í
leiki og sagðar sögur í löngum
bunum. Aldrei atyrt frekar leið-
beint, hlúð að og ungum hugum
dreift. Ökumanni og fullorðnum
farþegum var haldið vakandi með
spurningum um héruð landa og
menningu þjóða því Guðný var
forvitin og fróðleiksfús.
Þegar við fluttum til Íslands
aftur stakk hún upp á að við flytt-
um inn í hennar íbúð en hún
minnkaði við sig og flytti á neðri
hæðina. Þar nutum við forrétt-
inda, nándarinnar við hana og
aðra í fjölskyldunni. Það hefur
alltaf verið gestkvæmt í Reyni-
hvammi. Gestrisnin virtist henni í
blóð borin, öllum veitt af örlæti og
höfðingsskap. Guðný var fyrir-
mynd jafnt í orðum og verkum,
vann störfin hljóðlega og af natni.
Hún var feimin að eðlisfari, ég
fann það á síðari árum að hún fór
oft yfir þægindamörkin þegar hún
aðstoðaði okkur við móttöku inn-
lendra og erlendra gesta.
Ég kveð Guðnýju með söknuði
og virðingu. Vona að mér takist að
tileinka mér lífsgildi hennar. Ég
verð ævinlega þakklát elskulegri
tengdamóður fyrir dýrmætar
samverustundir og allt sem hún
veitti mér og fjölskyldu minni. Bið
Guð og alla góða engla að taka vel
á móti Guðnýju Sveins.
Sigrún Kristín Magnúsdóttir.
Hin fullkomna kona, fyrir-
myndin mín, elsku amma mín hef-
ur nú kvatt okkur. Ég veit að ég á
að gleðjast yfir að hafa fengið að
hafa hana svona lengi hjá mér en
söknuðurinn er svo sár og mikill.
Amma mín var svo stór hluti af lífi
mínu að ég á enn eftir að sjá fyrir
mér hvernig hversdagurinn á eft-
ir að ganga upp án hennar. Hún
sáði ómældri hlýju og ást í hjörtu
barna sinna, barnabarna og
barnabarnabarna. Hún kallaði
okkur hjartadrottningarnar sínar
og hjartakóngana en sjálf var hún
aðalhjartadrottning okkar allra.
Ég læt hér fylgja með brot úr af-
mæliskorti sem ég skrifaði til
hennar fyrir nær tveimur árum.
Elsku amma. Ég man ekki
hversu oft þú spilaðir við mig því
skiptin voru óteljandi. Aldrei
leiddist þér að gleðja mig með ól-
sen ólsen eða löngu vitleysu og
þolinmæði þín og elja gagnvart
hjartadrottningunum og -kóng-
unum þínum er okkur öllum hin-
um til fyrirmyndar. Ég man þeg-
ar þú settist með mér og Snorra á
kollana í eldhúsinu, réttir okkur
pottlok, kveiktir á viftunni efst á
veggnum og fórst með okkur í
flugvélaleik. Mér þótti það
skemmtilegt. Ég man eftir sunnu-
dagssteikinni. Mér þykir gott að
hugsa um þig og Önnu frænku í
eldhúsinu að skræla kartöflur á
meðan afi mundaði steikarhníf-
inn. Ég man eftir brúna sófanum
og hvað mér þótti gaman að snúa
mér í honum. Þú sagðir að ég gæti
fengið garnaflækju svo ég sneri
mér bara þegar þú sást ekki til.
Ég man eftir að hafa farið með
þér út í garð að taka upp kart-
öflur. Þér þótti uppskeran heldur
rýr og talaðir mikið um að Helgu
þætti ekki mikið til hennar koma.
Ég man eftir að hafa eldað fyrir
þig pastarétt og komið með hann
heim í Reynihvamminn. Við borð-
uðum saman afar hversdagslega
máltíð en hún var sú besta sem þú
hafðir smakkað. Ég man þegar þú
komst á spítalann daginn sem
Gunnar Hrafn greindist og saman
deildum við tárum. Mér þótti
styrkur í því. Ég man eftir að hafa
prjónað nokkrar flíkur og komið
með þær nær allar til þín til að þvo
þær því að þú hefur töfrahendur.
Nánast undantekningalaust er
hver einasta flík sú fallegasta sem
þú hefur séð. Ég man þegar ég
gisti hjá þér, nýþvegin í framan
með appelsínugulu blómarúmföt-
in í gamla herberginu hennar Ey-
rúnar. Ég þóttist vera sofandi
þegar þú kíktir inn. Þú settist
samt við rúmgaflinn hjá mér og
fórst með bænirnar og kysstir
mig góða nótt á ennið. Mér þótti
vænt um það. Ég man eftir ótal
ristaðbrauðs- og testundum í eld-
húsinu þínu. Mér þykir vænt um
þær. Ég man þegar við Snorri
fengum að fara með afa að sækja
þig í Sunnuhlíð. Við földum okkur
fyrir aftan sætin þar til þú varst
sest inn í bílinn. Þú varst alltaf
jafnhissa að sjá okkur. Mér þótti
það skemmtilegt. Ég man hvað
það var gott að læra hjá þér. Þú
sást um að ég væri vel nærð og
færðir mér að borða með reglu-
legu millibili. Mér þótti vænt um
það.
Þó að þú hafir ekki kennt mér
beint að umgangast annað fólk þá
lærði ég svo margt af nærveru
þinni. Enginn kunni þá list betur
að sjá það fallega í öðru fólki en
þú. Það átti og á enginn eins góða
ömmu og ég. Ég elska þig alltaf.
Signý.
Ég er svo heppinn að hafa átt
hana ömmu mína. Nú er hún dáin
og ég sakna hennar mjög mikið.
Amma mín kallaði mig alltaf
hjartakónginn sinn, mér fannst
það gott. Alltaf þegar ég kom í
heimsókn til ömmu í Reyni-
hvamminn sagði hún: „Komdu
sæll hjartakóngurinn minn. Mikið
er gott að sjá þig.“ Amma mín
þurfti ekki að segja mér hvað hún
elskaði mig mikið, ég fann það.
Þegar ég var lítill þá sagði ég við
mömmu mína: „Ég elska jóla-
sveina og ég elska hana ömmu.“
Ég gisti rosalega oft hjá ömmu
minni af því að mamma mín var
svo oft að vinna á kvöldin og á
nóttunni. Ég vildi alltaf bara vera
hjá ömmu. Ég sagði oft við
mömmu: „Amma segir að ég megi
vera hjá henni hvenær sem ég vil
af því að ég er hjartakóngurinn
hennar.“ Amma kenndi mér að
spila þegar ég var fjögurra ára.
Við spiluðum veiðimann, ólsen ól-
sen og lönguvitleysu. Stundum
spiluðum við í marga klukkutíma
og það er mjög stutt síðan við spil-
uðum síðasta spilið okkar. Einu
sinni sagði ég við ömmu Björgu að
ef ég hugsaði vel um ömmu mína
yrði hún hundrað og eins árs. Hún
varð það ekki og mér finnst það
sorglegt. Ég ætla að geyma
ömmu í hjartanu mínu. Ég hef svo
gott ímyndunarafl og ég get alltaf
séð hana og talað við hana í hug-
anum. Ég mun aldrei gleyma
ömmu minni.
Felix Magnússon.
Guðný Sveinsdóttir var næst-
yngst í hópi 15 systkina þar sem
12 náðu fullorðinsaldri. Sjö bræð-
ur hennar ólust flestir upp að
hluta hjá ættingjum og vensla-
fólki í Landbroti og Mýrdal.
Guðný og systur hennar fjórar ól-
ust upp hjá foreldrum í Vík í Mýr-
dal. Faðir Guðnýjar var skósmið-
ur og símstöðvarstjóri, og Eyrún
móðir hennar húsmóðir. Börnin
tóku fljótlega að sér að sækja Vík-
urbúa í símann því lengi var eini
sími þorpsins á símstöðinni. Syst-
urnar lærðu líka fljótt að hjálpa til
við heimilisstörfin, að koma mjólk
í mat og ull í fat. Anna, elsta systir
Guðnýjar, var annáluð hannyrða-
kona og kenndi systrum sínum
saumaskap, hekl og prjón sem
Guðný tók með sér út í lífið.
Guðný launaði Önnu systur sinni
greiðann með því að bjóða henni
áratugum saman í sunnudags-
steik. Felix Tryggvason, eigin-
maður Guðnýjar, sótti jafnan
mágkonu sína og ók henni til baka
að heimsókn lokinni.
Að loknu námi frá Hjúkrunar-
skóla Íslands í maí 1945 starfaði
Guðný á mörgum sjúkrahúsum og
hjúkrunarheimilum. Fyrst vann
hún við sjúkrahúsið á Ísafirði í
einn vetur. Auk starfa við fleiri
deildir Landspítala og Klepps-
spítala sótti Guðný sér fróðleik er-
lendis og starfaði meðal annars
við Ullevål sykehuset í Osló á ár-
unum 1947-1948 og Lasarettet í
Hälsingborg í Svíþjóð 1948-1949.
Eftir störf á lyflæknisdeild og
fæðingardeild Landspítalans,
gerði Guðný hlé á hjúkrunarstörf-
um á meðan hún kom fimm mann-
vænlegum börnum á legg. Hún
hóf aftur störf á Landspítalanum
1964 en starfaði síðan á Kópa-
vogshælinu frá 1966 í átta ár, á
Borgarspítalanum 1975-1984 og
loks í Sunnuhlíð frá árinu 1984-
1987. Hjúkrun og umönnun
sjúkra átti vel við Guðnýju, enda
fannst henni betra að gefa en
þiggja. Það voru aldrei nein læti
eða flumbrugangur í kringum
hana. Hún vann áreynslu- og
hljóðlaust öll sín störf.
Guðný var einstaklega ljúf,
kurteis og hlý kona. Hún lét sér
jafnan annt um velferð og heilsu-
far samferðamanna sinn og ætt-
ingja. Hún var ættrækin og sinnti
sínu fólki vel. Þegar hún kom í
heimsókn hafði hún oft eitthvað
smálegt með sér eins og litla
súkkulaðiöskju með kattartung-
um. Komin á tíræðisaldur var hún
enn að fara í heimsóknir og í
sjúkravitjanir, síðustu ár í fylgd
dætra sinna.
Það var jafnan gaman að koma
á heimili Guðnýjar og Felix í
Reynihvammi í Kópavogi. Fyrst
áttu þau heima í Reynihvammi 34
en Felix lét sig ekki muna um að
reisa þeim fallegt einbýlishús í
sömu götu númer 25, enda var
hann húsasmiður. Oft var glatt á
hjalla og slegið í spil í Reyni-
hvammi eða börn Guðnýjar tóku í
hljóðfæri og léku á gítara eða
harmóniku. Guðný sá jafnan fyrir
því að allir gestir fengju veitingar.
Hefði ég ekki vitað betur hefði
ég haldið að hún starfrækti ran-
dalínuverksmiðju, svo fjölbreytt-
ar og óþrjótandi voru þær á boð-
stólum hennar. Í húsinu sem þau
Felix byggðu í Reynihvammi
kaus Guðný að búa til dauðadags.
Guðný Sveinsdóttir varð síðust
sinna systkina að hverfa á vit for-
feðranna, södd lífdaga eftir langa
og giftudrjúga starfsævi. Minning
um einstaka gæðakonu mun lengi
lifa.
Magnús Guðmundsson.
Guðný Sveinsdóttir HINSTA KVEÐJA
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt. Megi
minningin um yndislega
móðursystur og frænku
lifa.
Dóra og Edda.
Vegna minningargreinar um
Sigurð Óskar Pálsson, kenn-
ara og skólastjóra á Borgar-
firði eystri og Eiðum, sem
birtist í Morgunblaðinu 8. maí
skal tekið fram að aðrar
minningargreinar verða birt-
ar síðar, þar sem útför hefur
ekki enn farið fram.
Sigurður Óskar
Pálsson
LEIÐRÉTT
Nú kveð ég einn
af mínum nánustu vinum með
sorg í hjarta. Einar Þórhallsson
var í blóma lífsins, aðeins 54
ára gamall, og kunni virkilega
að njóta alls þess sem lífið hef-
ur upp á að bjóða, eins og við
öll eigum í raun að gera. Hann
hafði unun af öllu sem hann tók
sér fyrir hendur og hafði alltaf
brennandi áhuga og dreif aðra
með sér. Þau Andrea voru alltaf
mjög samstillt og voru höfð-
ingjar heim að sækja.
Ég kynntist Einari í kringum
árið 2000 þegar ég var að þjón-
usta númerakerfin hans í gegn-
um annað fyrirtæki. Árið 2002
fékk hann mig til að koma og
vinna hjá sér og ári síðar varð
til fyrirtækið Kerfislausnir ehf.
Á stuttum tíma óx fyrirtækið
mjög hratt og við eyddum mikl-
um tíma saman auk þess að
ferðast um heiminn vegna þess.
Við fórum til Suður-Afríku,
Kína og Rio de Janeiro í Bras-
ilíu en skemmtilegasta ferðin
var með betri helmingunum til
Mexíkó. Þar að auki fórum við á
ýmsa staði í Evrópu en þar má
helst nefna ferðir á Cebit-
tæknisýninguna í Þýskalandi,
að keyra kappakstursbíla í Sví-
þjóð, sjá Liverpool vinna
Einar Þór
Þórhallsson
✝ Einar Þór Þór-hallsson fæddist
í Reykjavík 25. jan-
úar 1958. Hann lést
á sjúkrahúsi í Ist-
anbúl í Tyrklandi
26. apríl 2012.
Útför Einars
Þórs var gerð frá
Hallgrímskirkju 4.
maí 2012.
Barcelona í Meist-
aradeildinni og
eftirminnileg var
ferð til Riga í
Lettlandi þar sem
við hittum fyrir
Gísla Reynisson
athafnamann en
hann er nú einnig
fallinn frá. Þegar
ég rifja upp þenn-
an skemmtilegasta
tíma lífs míns spil-
ar Einar eitt af aðalhlutverk-
unum eins og gefur að skilja.
Hann var alltaf á þönum og
aldrei lognmolla í kringum
hann og þurfti ég stundum að
spyrja mig hvort hann væri
virkilega 18 árum eldri en ég.
Okkur varð einstaklega vel til
vina og þrátt fyrir aldursmun
og einstaka þrætur um við-
skipti var sá vinskapur alltaf
sterkur og traustur. Einar átti
marga góða vini og er ótrúlegt
hversu vel honum gekk að
rækta samband sitt við hvern
og einn en það sýnir kannski
hvaða mann hann hafði að
geyma og hvað hann náði að
gefa mikið af sér. Ég tel það
hafa verið forréttindi og mikinn
lærdóm að hafa fengið að vinna
með honum Einari mínum og
fengið að kynnast honum sem
þeim góða vini sem hann var.
Hafðu það gott elsku vinur,
hvar sem þú ert.
Ég vil votta fjölskyldu Ein-
ars, Andreu konunni hans,
Sunnu og Stefáni, ásamt stór-
fjölskyldunni sem ég hef mörg-
um fengið að kynnast, samúð
mína á þessum sorgartímum og
óska þeim velfarnaðar.
Grétar Þorsteinsson.
Sendum
frítt
hvert á
land
sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is