Morgunblaðið - 10.05.2012, Blaðsíða 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2012
✝ GuðbjarturRafn Ein-
arsson, skipstjóri
og útgerð-
armaður, fæddist í
Steinum við Lág-
holtsveg í Reykja-
vík 28. desember
1946. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 2. maí
2012.
Foreldrar hans voru Einar
Sigurðsson, skipstjóri og út-
gerðarmaður, f. 2.8. 1906, d.
25.11. 1977, og Ingveldur Dag-
bjartsdóttir húsfreyja, f. 23.10.
1913, d. 14.7. 2004. Systkini
Guðbjarts eru Guðrún, f. 11.1.
1936, maki Gottskálk Eggerts-
son, f. 8.5. 1935, Sigurður
Geir, f. 18.5. 1944, maki Krist-
ín Jónsdóttir, f. 7.2. 1951, og
Stefán Ragnar, f. 13.5. 1948,
maki Kristrún Sigurðardóttir,
f. 16.2. 1951.
Bubbi, eins og hann var
kallaður, kvæntist hinn 9.
mars 1968 eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Önnu Sigur-
brandsdóttur lyfjatækni, f.
31.12. 1947. Anna fæddist í
ann. Hann útskrifaðist ásamt
bræðrum sínum með skip-
stjórnarréttindi frá Stýri-
mannaskólanum árið 1967.
Hann æfði knattspyrnu með
KR og þótti efnilegur mark-
maður á sínum tíma en skyld-
an kallaði. Sjómennsku stund-
aði hann frá 14 ára aldri. Árið
1973 festi hann, ásamt Stefáni
bróður sínum, kaup á Aðal-
björgu RE-5 og hófu þeir
bræður eigin atvinnurekstur.
Frá árinu 1981 hafa bræðurnir
Sigurður, Guðbjartur og Stef-
án rekið saman útgerð-
arfélagið Aðalbjörgu sf. sem
gerir út Aðalbjörgu II RE-236
og rekur saltfiskverkun. Guð-
bjartur var varamaður í stjórn
Útvegsmannafélags Reykjavík-
ur frá árinu 2000 og síðan í
stjórn frá árinu 2003. Hann
var varamaður í stjórn LÍÚ
frá árinu 2006. Guðbjartur
hafði ánægju af því að ferðast
um landið sitt. Vandfundinn er
sá fjörður og flói sem hann
ekki hafði heimsótt, á sjó eða
landi. Knattspyrna var hans
áhugamál þó að í seinni tíð
hafi golfið haft yfirhöndina á
góðum dögum, en hverja
stund sem gafst nýtti hann til
samvista með fjölskyldunni og
áttu afabörnin hug hans og
hjarta.
Útför Guðbjarts fer fram í
Bústaðakirkju í dag, 10. maí
2012, og hefst athöfnin kl. 11.
Reykjavík og er
næstelst fimm
barna hjónanna
Sigurbrands Kr.
Magnússonar póst-
fulltrúa, f. 17.7.
1922, d. 26.7.
1972, og Kristínar
Dagbjartsdóttur
húsfreyju, f. 12.7.
1924. Systkini
Önnu eru Dag-
bjartur Þór, f.
30.10. 1946, tvíburarnir Alda
og Bára, f. 23.4. 1952, og Ásta,
f. 28.9. 1966.
Dætur Guðbjarts og Önnu
eru: 1) Sigrún Lilja Guðbjarts-
dóttir, f. 1.8. 1968, maki Ingi
Jóhann Guðmundsson, f. 12.1.
1969. Börn þeirra eru a) Anna
Ragnhildur Sól, f. 28.3. 2003,
b) Guðmundur Rafn, f. 13.8.
2004, og c) Guðbjartur Rafn, f.
24.3. 2009. 2) Ragnhildur Inga,
f. 8.4. 1972, maki Steinar Ingi
Matthíasson, f. 17.7. 1972,
börn þeirra eru a) Erlen Anna,
f. 12.6. 1997, b) Guðbjartur
Ingi, f. 24.10. 2001, og c) Matt-
hildur Stella, f. 7.9. 2006.
Guðbjartur ólst upp í
Reykjavík og gekk í Melaskól-
Elsku Bubbi minn, þín verður
svo sárt saknað.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherj-
ardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Þín alltaf,
Anna.
Dugnaður, atorka, hugprýði,
glettni, gleði og seigla voru per-
sónuleg einkenni og eiginleikar
sem þú nýttir í leik og starfi alla
tíð ásamt ljúfu viðmóti. Engan
grunaði að þetta yrðu þeir þætt-
ir sem mest reyndi á undir lokin,
þegar þú áttir í baráttu við ill-
vígan sjúkdóm, sem alltaf var
vitað að hefði betur að lokum.
Engu að síður var öllum brugðið
þegar dómur var upp kveðinn í
janúar.
Við sammæltumst um að
æðruleysið væri það hugar-
ástand sem best væri að komast
í og með undraverðum hætti
tókst þér það. Ég fann hins veg-
ar fyrir sterku ölduróti tilfinn-
inga þar sem reiði, kvíði og níst-
andi sársauki létu finna fyrir sér
en umfram allt fann ég þó fyrir
þakklæti. Óendanlegu þakklæti
fyrir stundir sem við nýttum til
ferðalaga hugans til fortíðar.
Stundir þar sem við gáfum hug-
anum lausan tauminn í framtíð-
ina með glettni að leiðarljósi.
Stundir þar sem hversdagslegt
núið réð ríkjum. Stundir þar sem
við dvöldumst í þögninni með
tárvot augu.
Það var aðdáunarvert að
fylgjast með styrk mömmu þar
sem hún með sinni einstöku um-
hyggju, næmi og nærgætni ann-
aðist þig og gerði þér kleift að
halda reisn fram á síðasta dag.
Einstakt er bræðralag og ein-
drægni ykkar systkina og þétt
stóðu þau með þér fram á síð-
ustu stund. Þakklátur varstu
mágkonu þinni sem kom öll
kvöld í vetur og nuddaði fætur
þína til að lina kvalir. Stórfjöl-
skyldan, aðrir ættingjar, vinir og
starfsfólk ykkar bræðra, allir
lögðu sitt af mörkum til að gera
hvern dag eins góðan og hægt
var.
Læknum og hjúkrunarfólki
varstu þakklátur sem og starfs-
fólki Hjúkrunar- og ráðgjafar-
þjónustu Karitas, en þeirra leið-
sögn og umönnun var
ómetanleg.
Þér, elsku pabbi, þakka ég af
heilum hug samfylgdina, lið-
sinni, vináttu og skjól sem þú
veittir alla tíð. Þú varst einstak-
ur faðir og afi.
Sigrún Lilja.
Elsku pabbi minn.
Ég gleymi ekki góðum stundum
og yndislegum endurfundum.
Komdu og taktu hönd mína
láttu hönd þína í mína.
Sérðu ekki hvað þær eru líkar?
Af ást og væntumþykju ríkar.
Alltaf vil ég hafa þig hér,
hér nálægt og við hlið mér.
En ekkert get ég gert,
nema grátið og böndin hert.
Vertu glaður og ég vona og bið
að þetta verði ekki alltaf svona
og við hittumst á ný,
ég litla hnáta og þú besti pabbi.
(Erna)
Þín
Ragnhildur Inga.
Í dag er kvaddur hinstu
kveðju góður vinur minn og
tengdafaðir, Guðbjartur Rafn
Einarsson. Það er mikil gæfa
þegar á lífsleið okkar verður
gott fólk. Bubbi, eins og hann
var alltaf kallaður, var einstakt
ljúfmenni og góðmenni. Hann
nálgaðist lífið og tilveruna, sem
og viðfangsefni sín og samskipti
við annað fólk, af yfirvegun,
sanngirni og virðingu. Ákveðni
sína fór hann vel með.
Viðhorf hans til lífsins og til-
verunnar birtist okkur öllum
skýrt sem kynntumst Bubba og
vorum svo lánsöm að eiga sam-
leið með honum. Bubbi var mik-
ill afi og því er missir barna-
barnanna mikill. Í hjarta mínu
mun lifa minning um einstaklega
góðan tengdaföður, pabba, afa,
fyrirmynd og vin sem gerði líf
okkar ríkara. Þakklæti er mér
því efst í huga á þessari kveðju-
stund.
Bubbi var lánsamur. Hann
var farsæll skipstjóri og útgerð-
armaður, einstaklega vel giftur
henni Önnu sinni, sem reyndist
honum stoð og stytta í veikind-
um hans, á tvær góðar dætur,
sex yndisleg barnabörn, sam-
henta fjölskyldu, einstaka bræð-
ur og systur sem og góða vini.
Það var erfitt fyrir tengda-
pabba í veikindum sínum, sem
hann tókst á við af mikilli reisn,
að þurfa að horfast í augu við
það að sjá á eftir ríkidæmi sínu, í
raun í blóma lífsins. Bubbi var
þakklátur fyrir og sáttur við það
sem honum hafði áunnist á lífs-
leiðinni þótt ósáttur væri hann
við að kveðja.
Það er sárt að þurfa að sjá á
eftir honum Bubba okkar en
minningin um góðan og traustan
mann mun lifa í hjarta mínu um
ókomna tíð. Ég bið góðan Guð að
styðja og styrkja elsku Önnu,
Ragnhildi Ingu, Sigrúnu Lilju
og fjölskylduna alla á erfiðri
stundu.
Hvíl í friði elsku vinur.
Þinn
Steinar Ingi.
Hugurinn kallar fram myndir
úr fjársjóðum minninganna. Lít-
ill drengur fæðist vestast í Vest-
urbænum með brimniðinn við
gluggann. Hann var þriðja barn
foreldra sinna. Tveimur árum
áður hafði Sigurður fæðst, 1½
ári síðar Stefán. Honum var gef-
ið nafnið Guðbjartur Rafn. Nú
var ég orðin stóra systir. 8 ára,
og ábyrgðartilfinningin mikil, að
halda utan um bræður mína.
Barnsskónum sleit Bubbi við
leik í Selsvörinni og á fótbolta-
vellinum við Framnesveg. Ekki
má gleyma gömlu bátabryggj-
unni, þangað var farið að taka á
móti pabba, og öðrum bátum
strax og aldur leyfði að fara svo
langt að heiman. Hlekkir þeir er
bundnir voru í barnæsku með
bræðrum mínum hafa sannar-
lega verið sterkir. Hlekkirnir
eru Siggi – Bubbi – Stebbi. Sagt
var að ef einn birtist, var hægt
að vera viss um að hinir tveir
kæmu innan 5 mínútna. Hlut-
skipti mitt sem elstu systur var
að gæta þeirra. Aldrei var það
erfitt og hafa þeir verið mitt
stolt alla tíð. Bubbi var fallegur
maður, með blíða lund, sáttfús
og greiðvikinn, svo eftir var tek-
ið. Góðverkin hans voru ansi
mörg, en aldrei nefnd. Hlut-
skipti Bubba var líf sjómannsins
og skipstjórans. Við þau störf
þurfti oft að tefla á tvær hættur.
En ávallt skilaði hann fleyi sínu í
höfn. Frá árinu 1981 hafa bræð-
urnir rekið útgerðarfélagið Að-
albjörgu sf., og gera enn.
Bubbi var ekki gamall þegar
hjartað fór að slá örar, er hann
hitti Önnu sína. Þar valdi Bubbi
vel. Hann var stoltur af konu
sinni, dætrunum Sigrúnu Lilju,
Ragnhildi Ingu og tengdasonun-
um. Barnabörnin voru honum
mikill gleðigjafi. Í sumarbú-
staðnum átti hann sínar bestu
stundir með stórfjölskylduna í
kringum sig.
Þegar bróðir minn fær þann
úrskurð að veikindi hans séu
mjög alvarleg, tekur hann þeim
eins og stór klettur sem bifast
ekki þótt brimið skelli á honum.
Hans hugsun snerist eingöngu
um að gera biðina eins létta og
hægt var fyrir fjölskylduna.
Anna og dæturnar sáu um að
gæta hans dag og nótt, þar til yf-
ir lauk með aðdáanlegum hætti.
Bræðurnir stóðu vaktina til síð-
asta andardráttar. Að leiðarlok-
um, elsku bróðir minn. Þú trúðir
mér fyrir gleði þinni og sorgum.
Ég fékk að gæta þín og leiða
þína hlýju hönd frá fæðingu til
enda. Allar ferðirnar okkar sam-
an endurtökum við er við hitt-
umst aftur. Nú ert þú sofnaður,
elsku bróðir minn, og eins og
blómin eru nú að vakna til lífs-
ins, eftir dimman kaldan vetur,
munt þú einnig vakna í faðmi,
móður, föður og annarra ætt-
ingja. Fuglasöngurinn, vorang-
anin og sólarylurinn verður
meiri og unaðslegri hjá þér en sá
sem við vöknum við.
Minningin um þig, elsku bróð-
ir, lifir í hjarta mínu að eilífu.
Guðrún Einarsdóttir
(Dúna systir.)
Kveðja frá Stebba bróður.
Það er svo erfitt að setja eitt-
hvað á blað um hann Bubba
bróður minn, ekki af því að mig
skorti eitthvað til að segja um
hann, heldur af því að af svo ótal
mörgu er að taka og ég alls ekki
tilbúinn til að kveðja hann svo
fljótt, bara 65 ára gamlan. Við
ætluðum líka að ferðast saman í
sumar með nýja ferðavagninn
sem Bubbi og Anna keyptu sér
síðasta haust, en veikindin tóku
hann svo hratt. Berjaferðin bíð-
ur líka betri tíma.
Við Bubbi höfum eiginlega
verið saman alla tíð, það voru
bara 17 mánuðir á milli okkar
bræðra og við urðum strax mjög
samrýndir. 10-12 ára gamlir vor-
um við farnir að fara á sjó með
pabba gamla og seinna, eða árið
1973, byrjuðum við saman í út-
gerð. Árið 1981 stofnum við Að-
albjörgu SF ásamt Sigga bróð-
ur, Aðalbjörgu II kaupum við
1983 og erum þar með orðnir
skipstjórar hvor á sínum bátn-
um. Árið 1987 létum við smíða
nýja Aðalbjörgu RE-5 og end-
urnýjuðum Aðalbjörgu II. Sam-
vinna okkar gekk alla tíð mjög
vel, ég ætla nú ekki að halda því
fram að við höfum ekki stundum
keppt hvor við annan en það var
þá allt í góðu enda Bubbi KR-
ingur í húð og hár og með keppn-
isskapið á sínum stað.
Bubbi var einstaklega laginn
netamaður og hamhleypa til
allra verka. Ekki spillti fyrir
hvað hann var alltaf léttur í
skapi, rólegur og yfirvegaður og
leysti verk sín fumlaust.
Ófáir voru þeir ungu mennirn-
ir er komu til okkar í vinnu bæði
á sjó og landi sem Bubbi kenndi
fyrstu handtökin, þar á meðal er
Stefán Atli nafni minn og afa-
strákur og svo margir aðrir.
Fjölmargir ungir menn úr
okkar stórfjölskyldu og vinahópi
hafa gengið sín fyrstu skref á
vinnumarkaði í fiskverkun okkar
eða bátum. Allir sem fengu hans
kennslu búa að því alla ævi bæði
í verklagni og þeirri hlýju sem
hann miðlaði.
Bubba verður sárt saknað í
fiskverkun Aðalbjargar en hann
mun án efa fylgjast með okkur
og tóbaksbaukurinn hans verður
hafður við sætið hans, eins og
hann hafi bara rétt skroppið frá.
Fólk eins og hann Bubbi bróð-
ir minn er það sem við munum
eftir á lífsleiðinni, fólkið sem
sýndi okkur hlýju og virðingu og
var með glaða og gefandi sál.
Elsku Anna mín, Sigrún,
Ragnhildur og fjölskyldur, Guð
veri með ykkur.
Stefán Einarsson.
Árið 1969 hitti ég Bubba fyrst
þegar ég varð kærastan hans
Stebba bróður hans. Við Stebbi
leigðum herbergi hjá Bubba og
Önnu í Skipasundinu þar sem
þau höfðu byrjað sinn búskap,
þá var hún Sigrún Lilja eldri
dóttir þeirra eins árs gömul.
Ekki leið á löngu þar til mér
varð ljóst hve náið samband
þeirra bræðra var, þeir voru á
sjó með Einari pabba sínum á
gömlu Aðalbjörginni RE5, sem
var lagt 1986. Feðgarnir voru
vaknir og sofnir yfir útgerðinni,
töluðu saman á hverjum degi,
alltaf þurfti að huga að einhverju
í sambandi við veiðarnar. Allir
báru þeir mikla virðingu hver
fyrir öðrum og það var einhver
ósýnileg lína á milli þeirra sem
aldrei var farið yfir, seinna skildi
ég að hver um sig hafði sitt yf-
irráðasvæði og að það var virt.
Þannig gekk samstarfið ár eftir
ár og áratug eftir áratug. Bubbi
og Stebbi ásamt okkur Önnu
stofnuðu sína eigin útgerð árið
1973, þeir fylgdu ávallt gömlu og
góðu gildunum sem foreldrarnir
höfðu kennt þeim, elju, dugnaði
og nægjusemi. Við Anna fylgd-
um þeim eftir. Árið 1972 eign-
uðust Bubbi og Anna hana
Raggý sína, við Stebbi eignuð-
umst líka tvær dætur. Við Anna
vorum eins og sönnum sjó-
mannskonum sæmir mikið einar
með dæturnar því að mennirnir
okkar voru mikið í burtu. Árið
1981 stofna Bubbi og Stebbi
ásamt Sigga elsta bróðurnum
fiskverkunina Aðalbjörgu SF og
árið 1983 bæta þeir við öðrum
bát, Aðalbjörgu II RE236. Anna
fór að vinna á skrifstofunni og
þetta var orðið sannkallað fjöl-
skyldufyrirtæki. Bræðurnir þrír
héldu sömu gömlu gildunum á
lofti sem faðir þeirra kenndi
þeim í barnæsku, dætur bræðr-
anna, sem nú voru orðnar fimm
til samans, fengu sína eldskírn í
fiskverkuninni, þar unnu þær
allar sem ein á sumrin og ekki
var nú neitt verið að hlífa þeim,
bræðurnir ætluðu sko ekki að
láta dætur sínar verða að nein-
um gungum. Þær tala af og til
um þetta enn í dag og finnst nú
að feður sínir hafi verið frekar
óeftirgefanlegir. En þetta var
uppeldið sem þeir fengu og því
skiluðu þeir áfram. En nú er
skarð fyrir skildi. Hann elsku
Bubbi okkar er farinn frá okkur
og við stöndum öll eftir svo
ósköp hnípin. Við vorum svo
mikið að vona að hann næði
sumrinu hjá okkur en það gekk
ekki eftir. Er dró að lokum sagði
hann við Pálma prest, vin sinn:
„Pálmi, ég er að gera klárt!“
Sannur sjómaður til síðasta
dags. Meira að segja á dánarbeði
gaf hann fólkinu sem fylgdi hon-
um síðasta spölinn góðar gjafir.
Hann kvaddi alla og tjáði vænt-
umþykju sína, sofnaði síðan um-
vafinn ást og hlýju frá sínum
nánustu. Við gleymum honum
ekki og munum styðja hvert
annað í sorginni. En hún Anna
hans Bubba hefur svo sannar-
lega verið sterk með sínum
manni í veikindabaráttunni, hví-
líkt hún er búin að standa með
honum og gerði honum kleift að
vera heima eins lengi og stætt
var, dagarnir á spítalanum urðu
bara fimm. Anna mín, við
dáumst öll að þér, þú sýndir að
þú átt mikinn styrk í fórum þín-
um. Ég bið góðan Guð að styrkja
hana Önnu, dæturnar og barna-
börnin í sorginni, ég veit að Guð
mun bera þau yfir erfiðasta
hjallann.
Kristrún
Sigurðardóttir.
Elsku besti Bubbi frændi er
farinn. Ég á svo bágt með að
trúa þessu, þetta er bara algjör-
lega með öllu ómögulegt. Tárin
hafa flætt undanfarnar vikur og
minningar streymt fram.
Bubbi frændi var einn af þess-
um mönnum sem eru alltaf
hressir og til í smágrín, hafði
brennandi áhuga á fótbolta og
golfi en fyrst og fremst fullur af
stolti yfir fjölskyldunni sinni,
dætrum sínum og barnabörnun-
um, hann hreinlega ljómaði þeg-
ar hann talaði um þau. Frá því
ég man eftir mér hefur Bubbi
frændi alltaf verið hluti af mínu
lífi og Anna frænka og Sigrún og
Ragnhildur. Ég varð nefnilega
þeirrar gæfu aðnjótandi að fæð-
ast inn í fjölskyldu sem er jafn
náin og hún er stór.
Ferðalögin voru ófá í æsku,
farið austur á Kirkjubæjar-
klaustur, kíkt í Kotið og svo
Syðri-Víkin. Það voru engin
venjuleg ævintýri sem við
frænkurnar lentum í þá. Síðan
tóku við árin í verkuninni, það er
örugglega til margt skemmti-
legra en að ormatína, en okkur
frænkunum tókst nú samt að
skemmta okkur við þetta, enda
finnst okkur alveg óheyrilega
gaman að tala. Og alltaf voru
þeir bræður þarna, pabbi, Bubbi
og Siggi, með okkur, stúlkurnar
sínar.
Síðan tóku við útskriftarveisl-
ur og giftingar og svo komu afa-
börnin. Mér er það því með öllu
óskiljanlegt að hann Bubbi
frændi muni ekki mæta í næstu
veislu, muni ekki taka þátt í
næsta áfanga í mínu lífi, muni
ekki mæta á svæðið með bros á
vör og góða sögu í farteskinu.
Eftir langa og feikiharða baráttu
er hann frændi minn fallinn frá.
Hann barðist með kjafti og klóm
og neitaði alfarið að gefast upp.
En hann barðist ekki einn, Anna
og stelpurnar hans stóðu með
honum eins og klettur og leystu
óheyrilega erfið verkefni af
hlýju og virðingu. Síðustu ferð-
irnar í sumarbústaðinn fór hann
frændi minn á þrjóskunni einni
saman og í bænum var það verk-
unin og bekkurinn góði inni á
skrifstofu sem urðu hans at-
hvarf. Þangað komu vinir og
ættingjar og systkini hans,
pabbi, Siggi og Dúna, og alltaf
var Anna við hlið hans. Hún ann-
aðist hann af einskærri alúð og
saman sýndu þau okkur hinum
hvernig á að standa saman.
En hvað gerum við nú, hið
óhugsandi hefur gerst, enginn
Bubbi. Ég held að hann frændi
minn hafi enga grein gert sér
fyrir því hversu marga góð-
mennska hans hefur snert í
gegnum tíðina, og hversu stórt
skarðið er sem hann skilur eftir.
Elsku Önnu, Sigrúnu, Ragn-
hildi og fjölskyldum votta ég
mína dýpstu samúð en frænda
minn kveð ég nú með sorg í
hjarta og tár á vanga.
Ragna Sóley.
Stórt skarð hefur verið
höggvið í fjölskylduna sem verð-
ur aldrei fyllt, elsku Bubbi
frændi er dáinn, tekinn frá okk-
ur alltof snemma. Hann háði erf-
iða baráttu við krabbamein af
miklum lífsvilja og krafti en
sjúkdómurinn náði að lokum yf-
irhöndinni. Bubbi var gull af
manni og átti góða fjölskyldu
sem hann var mjög stoltur af,
ekki síst af barnabörnunum.
Siggi sonur minn var svo hepp-
inn að fá að kynnast Bubba afa
sem reyndist honum einstaklega
vel. Bubbi tók virkan þátt í að
hjálpa pabba að passa Sigga
niðri í Verkun og var þar stóra
bróður sínum sérstaklega góð
fyrirmynd. Það er t.d. eftir-
minnilegur einn dagur í haust
þegar Siggi kom heim, eftir að
hafa varið deginum niðri í Verk-
un, og fór að leika „bö – Siggi
týndur“. Þá hafði Bubbi verið að
leika við litla frænda og kennt
honum þennan skemmtilega leik
sem enn er leikinn reglulega. Ég
trúi ekki enn að það sé komið að
kveðjustund, ég var viss um að
Bubbi myndi sigrast á veikind-
um sínum því það ætlaði hann
sér að gera. Ég er þakklát fyrir
að Bubbi hafi verið hluti af mínu
lífi og fyrir hvað hann reyndist
syni mínum vel.
Elsku Anna, Sigrún, Raggý,
tengdasynir, barnabörn, Dúna,
Guðbjartur Rafn
Einarsson