Morgunblaðið - 10.05.2012, Blaðsíða 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2012
✝ Birna SvalaPálsdóttir
fæddist í Reykjavík
1. mars 1946. Hún
lést á Landspítala
– háskólasjúkra-
húsi hinn 28. apríl
sl.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Rakel Björnsdóttir,
f. 20.6. 1919 í
Reykjavík, d. 28.9.
1996, og Páll Þórðarson, f.
9.12. 1913 á Löngumýri á
Skeiðum, d. 27.12. 2008. Bróðir
hennar er Þórður Kr. Pálsson,
f. 22.10. 1943.
Hinn 25.4. 1964 giftist Birna
Garðari G.S. Andréssyni, f.
28.4. 1934, d. 24.2. 1980, og
saman áttu þau börnin Rakel, f.
26.6. 1963, Stefán, f. 4.7. 1964,
og Ólöfu, f. 13.12.
1966.
Hinn 13.5. 1989
giftist Birna eft-
irlifandi eig-
inmanni sínum,
Sigurmundi Har-
aldssyni, f. 2.5.
1946, og saman
áttu þau dótturina
Guðrúnu Ösp, f.
4.7. 1982. Þau
bjuggu saman í
Reykjafold 13 mest af sinni hjú-
skapartíð. Lengst af vann
Birna í Sundlaug Grafarvogs.
Birna átti tíu barnabörn og tvö
langömmubörn.
Útför Birnu fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 10. maí
2012, og hefst athöfnin kl.
13.00. Jarðsett verður í Foss-
vogskirkjugarði.
Elsku besta mamma. Við vor-
um svo sannarlega ekki tilbúin til
þess að kveðja þig svona skyndi-
lega. Í lífi okkar er nú stórt skarð
sem þú áður fylltir og erfitt verður
að venjast. Þú varst okkur öllum
svo góð mamma, alltaf til staðar
fyrir okkur og alltaf varstu með
góð ráð á reiðum höndum. Fjöl-
skylduna settir þú ofar öllu og
mikið þótti þér vænt um öll barna-
og barnabarnabörnin. Minning-
arnar úr fjölskylduboðunum og
ferðalögum um landið eru ótelj-
andi og þær verða geymdar við
hjartastað.
Þú kvaddir þennan heim eftir
hetjulega baráttu við erfiðan sjúk-
dóm, en sjúkdómurinn fékk svo
sannarlega ekki að ráða ferðinni.
Lífinu lifðir þú til fullnustu, já-
kvætt hugarfar og bjartsýni
gæddi líf þitt ljósi og kom þér
langt á þessum stutta en krefjandi
tíma. Alla leiðina til Tenerife þar
sem þú varðir síðustu dögunum í
sólinni. Og alltaf voru prjónarnir
innan seilingar, þessa miklu hæfi-
leika erfðir þú frá mömmu þinni
og fengu margir að njóta góðs af.
Takk fyrir allar lopapeysurnar og
vettlingana. Við minnumst þín
brosandi með sólina í andlitinu úti
í náttúrunni elsku mamma okkar.
Rakel, Stefán, Ólöf
og Guðrún Ösp.
Til elsku ömmu okkar.
En nótt, þú sem svæfir sorgir og fögnuð
dagsins
og sumarsins dýrðar í fölnuðu laufi
geymir!
Ég veit, að augu þín lykja um ljósið sem
myrkrið.
Því leita ég horfinna geisla í skuggum
þínum.
Tak þú mitt angur og vinn úr því söng, er
sefi
söknuð alls þess, er var og kemur ei
framar.
(Tómas Guðmundsson)
Garðar og Elín.
Kæra systir. Nú er komið að
kveðjustundinni. Það hefur fækk-
að í okkar litlu fjölskyldu, við vor-
um bara tvö börnin. En við áttum
góða foreldra sem héldu okkur
heimili, á nokkrum stöðum í
Reykjavík. 1956 fluttum við í hús
sem foreldrar okkar byggðu í Hlé-
gerði í Kópavogi. Bæði áttum við
eftir að lenda í veikindum nánast á
sama tíma, ég þakka þér fyrir
þennan tíma sem við áttum sam-
an.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ég sendi mínar bestu samúðar-
kveðjur til Sigurmundar, barna,
barnabarna og langömmubarna.
Þinn bróðir,
Þórður.
Kæra frænka. Við kveðjum þig
í hinsta sinn og þökkum fyrir öll
árin sem við áttum, allar góðu
minningarnar sem eiga eftir að
hlýja okkur í framtíðinni. Þú varst
alltaf baráttukona og það sýndi
sig best þegar þessi erfiðu veik-
indi bar að, öll þessi jákvæðni og
æðruleysi til síðasta dags.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Þú ert komin á vit nýrra æv-
intýra, amma og afi taka vel á móti
þér.
Páll, Kristín og
Edda Þórðarbörn.
Birna Svala
Pálsdóttir✝ Þórður Ein-arsson, fæddist
í Reykjavík 29.7.
1931. Hann lést á
Landspítala við
Hringbraut 1. maí
2012.
Foreldrar hans
voru Einar Jóns-
son, f. 16.11. 1903,
d. 11.8. 1977, og
Jórunn Þórð-
ardóttir, f. 18.11.
1910, d. 5.7. 1995. Systkini
Þórðar eru Sigurður Örn, Sess-
elja Edda og Sigurveig Jóna.
Eiginkona Þórðar var Kristín
Linnet, f. 4.6. 1933, dáin 11.9.
2000. Börn þeirra eru 1) Einar,
f. 5.8. 1955, dóttir hans er Krist-
ín, sambýlismaður hennar er Ei-
ríkur Jónsson, dóttir þeirra er
Kolbrún Erla. 2) Rósa, f. 8.12.
1956, maki hennar Elfar Helga-
son, f. 8.2. 1948, börn þeirra eru
Hera, sambýlismaður hennar er
Friðfinnur Hreinsson, Þórður,
sambýliskona hans er Ásrún
Benediktsdóttir og Helgi, sam-
býliskona hans er Íris Hrund
Sigurðardóttir, dóttir þeirra er
Þórdís. Dóttir Elfars af fyrra
55 í Reykjavík fram til 16 ára
aldurs er hann flutti með for-
eldrum sínum að Bergstaða-
stræti 24 í Reykjavík. Þórður
kynntist Kristínu veturinn
1952-1953 og þau opinberuðu
trúlofun sína annan dag jóla
1953 og giftu sig 23. apríl 1955.
Þau hófu búskap árið 1954 á
Linnetsstíg 3 hjá foreldrum
Kristínar. Fljótlega upp úr því
hófu þau byggingu framtíð-
arheimilis fjölskyldunnar á
Álfaskeiði 32, fluttu inn árið
1961 og bjuggu þar allan sinn
búskap.
Þórður réðist til starfa hjá
Varnarliðinu 27. mars 1952.
Hann starfaði sem verkstjóri
hjá birgðastofnun flughersins
þar til hann um miðjan sjöunda
áratug aldarinnar tók hann til
starfa hjá Starfsmannahaldi
Varnarliðsins, fyrst við kerf-
isbundið starfsmat og launamál
og síðan til starfsloka sem skrif-
stofustjóri starfsmannahalds og
aðstoðarframkvæmdastjóri
Mannauðssviðs flugflotastöðvar
Varnarliðsins. Þórður lét af
störfum í ársbyrjun 2002, eftir
tæplega fimmtíu ára starf hjá
Varnarliðinu.
Útförin fór fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
hjónabandi er
Berglind. 3) Þórð-
ur, f. 3.5. 1961,
maki hans Anna
Sigrún Hreins-
dóttir, f. 5.12. 1958,
börn þeirra eru
Þórður og Kristel.
Börn Önnu af fyrra
hjónabandi eru
Sigrún og Ingvar.
4) Jórunn, f. 23.7.
1970, maki hennar
Þórarinn M. Eldjárnsson, f. 6.5.
1956, börn þeirra eru Anton
Örn, Kristín Sif, og Hafdís Jóna.
Sonur Þórarins af fyrra sam-
bandi er Danival. 5) Hafdís f.
29.3. 1972, maki Trausti Magn-
ússon, f. 28.9. 1964, börn þeirra
eru Þórarinn Leví og Eva Berg-
lind. 6) Gunnar 1.7. 1973, maki
Dagbjört Margrét Pálsdóttir, f.
21.3. 1979, synir þeirra eru Ró-
bert Ingi og Gabríel Páll.
Sambýliskona Þórðar frá
árinu 2007 er Aðalheiður Árna-
dóttir, f. 25.9. 1942. Börn henn-
ar frá fyrra hjónabandi eru Ein-
ar Stefán, Ragna Árný og
Ólafur Sólimann.
Þórður ólst upp á Öldugötu
Hvert örstutt spor var auðnuspor með
þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur
hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund ár.
(Halldór Laxness)
Þau voru örlagarík skilaboðin
sem ég var send með til þín á
Kanarí forðum. En það var þá
sem við hittumst fyrst. Nú sit ég
hér og reyni að koma einhverju á
blað. Tárin byrgja mér sýn er ég
hugsa um hvað ég var heppin að
hitta þig. Þau voru yndisleg árin
fimm sem við áttum saman. Þú
varst „kærastinn“ minn og við
vorum alltaf að gera eitthvað fal-
legt og skemmtilegt saman. Við
ferðuðumst innanlands og utan,
fórum í bústaðinn sem þú naust
svo mikið að vera í, þinn drauma-
staður, þar sem við plöntuðum út
og skipulögðum og fórum út á
bátnum að veiða. Veiðiferðir með
strákunum þínum voru fastir liðir
á hverju ári.
Þú þekktir landið þitt eins og
lófann á þér. Það var svo gaman
að hlusta á þig segja frá ferðalög-
um þínum með fjölskyldunni og
sjá hvernig þú lifnaðir allur við er
þú talaðir um elsku Stínu þína
sem fylgdi þér í 50 ár og gaf þér
sex yndisleg börn. Ég veit að hún
hefur tekið vel á móti þér. Það
þarf ekki mörg orð til að lýsa þér
Þórður minn, heiðarlegur, traust-
ur, skemmtilegur, og aldrei hall-
mæltirðu neinum. Þú reyndir allt-
af að finna það góða í öllum.
Við töluðum oft um dauðann og
vissum að hann tilheyrir litrófi
lífsins. En þegar að stundinni
kemur er maður aldrei viðbúinn
eða sáttur. Sorgin liggur þrátt
fyrir allt á landamærum þar sem
mætast ólíkar tilfinningar, gleði
og sorg. Góðar minningar deyfa
sorg og eftirsjá.
Eftir að hafa barist meira og
minna við krabbamein í sex ár
varstu orðinn mikið þreyttur og
loks baðstu um hvíld. Drottinn,
sem þú trúðir svo staðfastlega á,
svaraði þér og leyfði þér þreytt-
um að hvílast og sjúkum að sofa
og sendi þig inn í sumarlandið.
Þórður minn hafði fyrir löngu
ákveðið að láta jarða sig í kyrr-
þey. Hann vildi hafa allt svo ein-
falt en fallegt, án óþarfa fyrir-
hafnar.
Með þessum orðum kveð ég
þig elsku besti vinur minn.
Vertu Guði falin ástin mín.
Þín
Aðalheiður Árnadóttir
(Heiða).
Elsku pabbi, tengdapabbi og
afi.
Við fjölskyldan viljum þakka
þér fyrir allar okkar góðu og
skemmtilegu samverustundir,
má þá helst nefna þær í sumarbú-
staðnum við Apavatn og í ferðum
okkar erlendis. Þú hafðir aldrei
farið til Kanarí fyrr en þú fórst
með okkur þangað í janúar árið
2002. Eftir það fórst þú einn í
margar ferðir þangað og í einni
þeirra árið 2006 hittir þú Heiðu
þína. Það gladdi Kristínu Sif og
Hafdísi Jónu og okkur líka að þú
skyldir geta mætt í fermingar-
veislu þeirra sem var 31. mars
síðastliðinn.
Það verður okkur erfitt að
heimsóknum þínum til okkar sé
lokið, að sjá þig ekki í „stólnum
þínum“ í Einibergi.
Elsku Heiða, við viljum þakka
þér fyrir þessi yndislegu ár sem
þú varst með Þórði okkar. Við vit-
um ekki hvað við hefðum gert án
þín, sérstaklega síðastliðið ár.
Guð geymi þig elsku pabbi og
hvíl í friði í faðmi mömmu,
tengdamömmu og ömmu Stínu.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Kær kveðja,
Jórunn, Þórarinn,
Anton Örn, Kristín Sif og
Hafdís Jóna.
Kirkjuklukkur Hallgríms-
kirkju slá 17.30. Um leið hættir
hjarta afa að slá og andardrátt-
urinn sem við bíðum eftir að
heyra kemur aldrei. Þetta er
stund sorgar en jafnframt þakk-
lætis. Sorgar yfir að kveðja þenn-
an mikla mann en þakklætis yfir
því að hafa kynnst honum og not-
ið samvista við hann. Afi var alla
tíð mjög ákveðinn maður og sú
ákveðni fylgdi honum allt fram á
seinasta dag. Hann hafði sterkar
skoðanir en setti þær ekki fram
nema færa fyrir þeim haldgóð
rök. Við vissum að ef við ætluðum
gegn honum í einhverju máli, þá
var það svo til fyrirfram tapað.
Þótt afi hafi haft ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum var
hann aldrei ósanngjarn. Hann var
réttsýnn, góður og gjafmildur.
Hann gaf sér m.a. tíma til að
kenna okkur systkinunum á
flugustöng og fór með okkur í
fjöldamargar veiðiferðir. Það var
líf hans og yndi að geta miðlað
þeirri ástríðu til komandi kyn-
slóða. Og talandi um kynslóðir, þá
er enginn afi eða amma eftir til að
heimsækja eða tala við. Þórður
afi var sá seinasti af þeim til að
kveðja þetta jarðlíf og við verðum
áþreifanlega vör við það að við er-
um nú einu skrefi nær því að
verða elsta kynslóðin. Eins og
segir í ljóðinu fallega „Kynslóðir
koma, kynslóðir fara, allar sömu
ævigöng“. Við vitum að þetta er
gangur lífsins þótt það sé oft á tíð-
um erfitt að sætta sig við það. Við
gætum skrifað margar blaðsíður
um kynni okkar af afa, þessum
harðduglega manni með stóra
hjartað, en við virðum óskir hans
um að hafa ekki langa lofræðu um
sig. Þið sem þekktuð hann vel vit-
ið hvernig maður hann var og fyr-
ir hvað hann stóð. Daginn áður en
afi dó komu öll barnabörnin að
rúmi hans og áttu stund með hon-
um. Hann talaði við okkur og það
gaf okkur mikið að geta kvatt
hann og sagt við hann það sem
okkur bjó í brjósti. Það var talað
um ást og væntumþykju og meira
að segja beðið fyrir kveðju til
ömmu sem bíður hans hinum
megin. Þetta var falleg og innileg
stund. Þegar afi dó var hann um-
kringdur sínum nánustu ástvin-
um. Það var gott að geta tekið
þátt í þeirri stund þótt það hafi
einnig verið mjög erfitt. Nú
sjáum við afa fyrir okkur sitjandi
á verönd við sumarbústaðinn
sinn. Það er sól og heitt í veðri.
Laxá rennur um landareignina
hans og afi er að standa upp til að
hafa sig til fyrir frímúrarafund.
Þetta er sannkallað himnaríki.
Elsku Heiða, við vottum þér
okkar innilegustu samúð. Þú
varst stoð afa og stytta og gæddir
líf hans tilgangi að nýju eftir erf-
iðan missi. Afi var heppinn að
kynnast þér. Þú varst ekki bara
sambýliskona hans, heldur líka
vinur og sálufélagi.
Elsku mamma, Einar, Daddi,
Jórunn Hafdís, Gunnar og fjöl-
skyldur, missir ykkar er mikill.
Megi almáttugur Guð styrkja
okkur öll á þessum erfiðu tímum.
Daginn sem þú komst í heiminn gréstu
en ástvinir þínir glöddust. Lifðu þannig
að daginn sem þú kveður gráti ástvinir
þínir en þú sért sjálfur glaður.
(Sören K.)
Þannig lifði og dó afi.
Hera, Þórður, Helgi
og fjölskyldur.
Elsku pabbi og tengdapabbi.
Við viljum rita hér nokkur orð til
að heiðra minningu þína, þótt þú
hefðir nú ef til vill eitthvað um
það að segja ef þú værir ennþá á
meðal okkar. Þú varst alltaf með
svo ákveðnar skoðanir á flestum
hlutum og ekki síst hvernig jarð-
arför þín ætti að fara fram. Ein
fyrirmælin voru á þá leið að
presturinn þinn mætti ekki halda
langa lofræðu um þig í athöfninni.
Ef þú vildir ekki að þínir allra
nánustu fengju að hlusta á ræðu
um mannkosti þína, þá efumst við
um að þú yrðir hrifinn af lofræðu
á prenti frammi fyrir alþjóð. En
okkur finnst gott að staldra að-
eins við og hugsa um þig og
stundirnar okkar saman. Það
hjálpar okkur í sorgarferlinu.
Allar ferðirnar með þér í bú-
staðinn við Apavatn eru okkur of-
arlega í huga, enda leið þér hvergi
betur en þar, nema ef vera skyldi
úti í miðri laxveiðiá. Öll yndislegu
árin okkar saman í Þjórsárdal, ut-
anlandsferðirnar, fjölskylduferð-
irnar sem farnar voru á Djúpa-
vatn, þakkargjörðarmáltíðirnar á
Vellinum, jólaboðin og svo ótal
fleiri góðar minningar er það sem
gefur lífinu gildi.
Eftir að mamma dó varstu eins
og gefur að skilja niðurbrotinn
maður. Þú barst harm þinn í
hljóði en við vissum það öll hversu
mikið áfall þetta var. Þið mamma
voruð svo samrýnd og áttuð far-
sælt hjónaband allt fram á síðasta
dag. Lengi vel héldum við að þú
myndir aldrei fara í annað sam-
band eftir þennan missi, en mikið
gladdi það okkur þegar þú kynnt-
ir okkur fyrir henni Heiðu þinni.
Þið áttuð svo vel saman og deild-
uð sömu áhugamálum. Þið ferð-
uðust mikið erlendis og áttuð
ykkar tíma saman í sumarbú-
staðnum við Apavatn. Það kom
svo bersýnilega í ljós hversu mikil
kjarnakona Heiða er þegar þú
veiktist. Hún var kletturinn þinn
og stóð ötullega við bakið á þér í
blíðu og stríðu. Þú háðir hetju-
lega baráttu allt fram á síðasta
dag.
Þegar þú fórst varstu sáttur
við Guð og menn, og reiðubúinn
að hverfa á vit nýrra ævintýra.
Vissulega skapast stórt tómarúm
við fráfall þitt og söknuðurinn er
mikill, en það hjálpar okkur í
sorginni að vita að þú varst tilbú-
inn að kveðja.
Hvíldu í friði elsku pabbi og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Rósa og Elfar.
Þegar ég heyrði að mamma
væri komin með nýjan gæja leist
mér ekkert á það. Fyrsta sumarið
sem ég kom heim eftir að þú
komst til sögurnar fannst mér
það voða skrítið. Hvað er þetta
gamla fólk að rotta sig saman? En
núna, fimm árum seinna, þegar
ég kom heim til Íslands, vantaði
ansi mikið þegar þú varst ekki á
þínum stað í stofunni. Við áttum
margar góðar stundir; trúlofun-
arveislu, skírn, afmæli, jól og ára-
mót, að ekki sé minnst á heim-
sóknir upp í bústað þar sem að þú
varst alltaf boðinn og búinn að
fara með Hörð Atóm út á bátnum
að veiða.
Þú varst afi barnanna minna
og varst bæði skemmtilegur og
þolinmóður við þau. Þú varst
mjög fróður og greindur, það var
endalaust gaman að tala við þig
um allt og ekkert. Nema kannski
pólitík en það var bara af því að
við vorum svolítið ósammála og
bæði kannski svolítið ákveðin í
ólíkum skoðunum. En við sætt-
umst á að segja bara „þetta er nú
meiri vitleysan allt saman“. Þú
varst almennt svo kúl á því, alla
jafna rólegur og yfirvegaður en
athugull og oft með blik í auga.
Mér fannst gaman hvað við
sáumst oft á skype í vetur og
spjölluðum mikið saman ef
mamma var úti að labba þegar ég
hringdi. Ef hún var heima heyrði
ég oft í þér í bakgrunninum að
bæta aðeins inn í sögurnar henn-
ar mömmu. Það var eitthvað svo
hlýlegt og heimilislegt við það.
Þú varst góður við hana
mömmu mína og það var gaman
að sjá hvað ykkur þótti vænt
hvoru um annað og báruð mikla
virðingu hvort fyrir öðru. Það var
sömuleiðs fallegt að sjá hvað þið
virtuð lífssögu hvort annars og
það þótti sjálfsagt að tala um frá-
fallna maka í daglegri umræðu ef
þannig bar við.
Þó svo að það sé sárt að þurfa
að kveðja þig er huggun í því að
það ríkir fegurð og friður í öllum
minningum mínum um þig.
Far þú í friði elsku besti Þórð-
ur, þú gafst okkur mikið með
góðri návist þinni, þín verður sárt
saknað.
Ragna Árný Lárusdóttir.
Þórður Einarsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför
er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, jafnvel þótt grein
hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju,
Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem aðstandendur senda
inn. Þar kemur fram hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og hvenær útförin fer fram.
Minningargreinar